De laatste stemronde van de DTH Awards is voor “De Gouden Hond”
(De beste speler van het seizoen 2010-2011)
Aan al het moois komt een eind, en zo ook aan de DTH Awards voor het seizoen 2011-2012. Dit mag dan de laatste nominatieronde zijn, het is voor de spelers waarschijnlijk ook een van de meest prestigieuze. Door de fans gekozen worden tot beste speler van het seizoen 2011-2012 is immers niet niks!
De nominaties zijn:
Gábor Babos
Bijna een heel seizoen moest hij vanaf de bank toekijken hoe Jasper Cillessen de show stal onder de lat bij NEC, maar een jaar zitvlees kweken heeft voor Gábor blijkbaar nauwelijks consequenties. Sinds hij is teruggekeerd in de Nijmeegse doelmond schittert hij namelijk weer als vanouds. Waar veldspelers na hun 32e doorgaans wel zo’n beetje over hun top heen zijn, daar lijkt Babos net als een goede wijn juist te rijpen met de jaren. We gaan niet eens de moeite nemen om uit te zoeken hoeveel punten hij in zijn roemruchte carrière al gered heeft voor ons team, maar dat het er veel zijn is een understatement. Babos is niet alleen met zijn soms miraculeuze reddingen zeer belangrijk voor de ploeg, ook als aanvoerder laat hij wekelijks zien een perfect uithangbord voor de selectie en voor de club te zijn. Op persoonlijk vlak bereikte Babos dit seizoen overigens ook een fraaie mijlpaal: uitgerekend in de wedstrijd van dit seizoen, uit bij de vistassen, mocht Babos zijn 500e duel in het betaalde voetbal aantekenen. En aangezien Gábor inmiddels alweer zijn contract bij NEC verlengd heeft tot 2013, zullen daar ongetwijfeld nog een flink aantal duels bijkomen.
Lasse Schöne
In 2008 kwam Lasse over van De Graafschap en gelijk maakte hij veel indruk bij NEC. Een speler met zoveel individuele klasse en overzicht, die zagen we niet vaak bij ons NEC. Het leek slechts een kwestie van tijd voordat Schöne de onvermijdelijke overstap naar een Nederlandse of buitenlandse topclub zou maken. Een kniebandblessure gooide echter roet in het eten en zette de Deen lange tijd buitenspel. Daarna zagen we slechts nog bij vlagen de absolute topspeler van weleer terug. Ook bij aanvang van dit seizoen was het allemaal nog niet al te overtuigend wat Schöne ons liet zien, maar vooral vanaf het begin van de tweede seizoenshelft is hij opeens weer volledig opgeleefd. Lasse is helemaal terug van weggeweest en speelt weer zoals in zijn beste dagen. Het is bij tijd en wijle ongegeneerd genieten geblazen op de tribune. Niet alleen is hij momenteel de onbetwiste topscorer in de selectie, ook is hij de man van de ideeën, de grote spelverdeler, het aanvallende hart van het elftal. Des te schrijnender is het dat hij volgend seizoen niet meer bij ons te bewonderen zal zijn. Wat zullen we hem gaan missen op het veld.
Rens van Eijden
Je zou bijna vergeten dat Rens inmiddels alweer aan zijn 3e seizoen bij NEC bezig is. Zijn eerste schreden bij onze club waren immers niet de meest indrukwekkende. Iedereen zag dat hij potentie had, maar zijn optredens hadden ook wat wisselvalligs en lomps over zich. Goede acties werden afgewisseld met knullige tackles die zo nu en dan tot zeer gevaarlijke situaties leidden in het doelgebied van NEC. En juist toen hij eindelijk een beetje zijn draai begon te vinden gooide een blessure roet in het eten, waarna Nuytinck en Zomer zichzelf onomstotelijk in het centrum nestelden en Rens met invalbeurten genoegen moest nemen. Het vertrek van Zomer naar Heerenveen maakte echter definitief de weg vrij voor Van Eijden. Niet alleen greep Rens deze kans met beide handen aan, hij overtrof zelfs alle verwachtingen. Samen met Nuytinck vormt hij momenteel zonder twijfel een van de beste centrale duo’s op de Nederlandse velden. Waar hij in het verleden nog wel eens te betrappen was op een onbesuisde tackle, daar is hij nu een zeer betrouwbaar slot op de deur. Hij speelt met zelfvertrouwen en dominantie en heeft menig centrumspits in de Eredivisie 90 minuten lang probleemloos in de zak. Ook in het doelgebied van de tegenstander is hij met zijn kopkracht een altijd sluimerend gevaar. En hij neemt steeds vaker het voortouw in het aanjagen van de ploeg; als het moet dan is hij laatste man en centrumspits tegelijk, overal jakkert hij het veld over. Zo’n inzet en no nonsense mentaliteit zien wij bij NEC graag!