NIJMEGEN/BOXTEL – Dennis Gentenaar hield afgelopen zondag voor de zesde wedstrijd op rij zijn doel schoon. Een evenaring van NEC’s clubrecord. Lukt het hem morgen tegen Twente nog drie kwartier die prestatie te verlengen, dan verpulvert de Nijmegenaar ook in minuten gemeten het record dat Harry Schellekens in 1976 scherp stelde.
Harry Schellekens heeft al vijftien jaar afscheid genomen van het betaalde voetbal. Niet alleen fysiek, ook geestelijk. Als toeschouwer bezoekt hij nooit meer een Nederlands stadion.
Dat mensen hem nog bijna wekelijks herkennen – ‘ben jij niet die voormalige doelman van NEC?’ – waardeert hij. Dat hij deze week ineens aan alle kanten wordt geconfronteerd met een NEC-record dat nog altijd in zijn handen is, verbaast hem vooral.
“Ik wist dat ik ooit in mijn NEC-jaren een unieke serie heb neergezet”, zegt Schellekens. “Zes wedstrijden achter elkaar hield ik ‘de nul’. Iets om trots op te zijn. Dat ben ik nooit vergeten. Maar ik heb er, tot deze week tenminste, werkelijk nooit meer bij stilgestaan dat mijn record in Nijmegen nog altijd niet gebroken is. Echt verbijsterend.”
Maar ook leuk, zo zegt de inmiddels vijftigjarige Schellekens er in één adem bij. “Ik ben al een aantal jaar trainer van een vierdeklasser uit de buurt van Boxtel. Deze week op de training spraken mijn spelers me plotseling aan: ‘hé trainer, wat lezen we nou, heb jij nog altijd een NEC-record in bezit?’
Ik wist het eerlijk gezegd niet eens. Die jonge gasten houden natuurlijk alle publicaties over het huidige profvoetbal nauwkeurig bij. Dat deed ik in mijn actieve loopbaan ook altijd, maar nu lees ik dat soort zaken echt nooit meer.”
De herinneringen van Harry Schellekens aan zijn recordreeks zijn opmerkelijk schaars. De gedenkwaardige wedstrijdserie die hij tussen januari en maart 1976 in Nijmegen neerzette, blijkt met het verstrijken van de tijd bijna geheel uit zijn geheugen gewist.
“Ach jongen, het is ook alweer zo lang geleden”, verontschuldigt Schellekens zich voor het feit dat hij zich er niet veel meer van herinnert. “Twintig jaar geleden vertrok ik bij NEC en ging ik naar FC Groningen. Ik ben daarna nooit meer in De Goffert geweest. Best vreemd eigenlijk. Ik heb ook geen idee waarom, want terugkijkend was het natuurlijk een geweldige periode. Ik heb in Nijmegen alles meegemaakt, promoties, degradaties, bekerfinales.”
Pas als de oud-doelman, in het dagelijks leven nog immer huisschilder, wordt gewezen op de wedstrijd Eindhoven-NEC waarin de doelman op 14 maart 1976 na 610 minuten weer een doelpunt moest incasseren, klinkt er iets van herkenning in zijn stem. “Wat zei je? Was ene Huub Postuma degene die me passeerde? Ja, ja, nou je het zegt. Er begint me iets te dagen.”
Harry Schellekens houdt zich naar eigen zeggen nog zelden bezig met het verleden. Nog altijd staat hij in het weekeinde op doel in een lager elftal van het Boxtelse LSV.
“Je zult begrijpen dat het allemaal niet meer zo soepel gaat als vroeger”, lacht Schellekens die de voorbije jaren als trainer in het Brabantse land tamelijk succesvol is geweest. Zowel met LSV als Irene’58 uit Den Hout wist hij meerdere malen te promoveren.
“Ik heb in mijn actieve loopbaan altijd al het idee gehad om ooit trainer te worden in het amateurvoetbal. Lekker in alle rust werken met die jonge gasten. Zonder hectiek, zonder overdreven druk. Dat ligt me wel”, vertelt Schellekens.
De voormalige doelman mag dan naar eigen zeggen ‘weinig meer ophebben’ met het betaalde voetbal, hij zal zich morgen voor eenmaal toch voegen bij de volksstammen Nederlanders die met meer dan gemiddelde interesse Teletekstpagina 650 aanzetten om aandachtig de uitslagen van het vaderlandse betaalde voetbal bij te houden. “Aan het begin van deze week dacht ik: dit record boeit me niet zo. Ik gun Dennis Gentenaar zondag echt het allerbeste. Maar nu mijn record al zó lang stand heeft weten te houden, denk ik stiekem ook: laat het nog maar even staan.”
Bron: De Gelderlander