Vreugde en ellende liggen in het voetbal ontzettend dicht bij elkaar. Woensdag verloor NEC nog kansloos bij Willem II, zaterdag gingen de armen na 90 minuten juichend de lucht in en droop FC Utrecht af.
Een verassing dat zeker, maar het eerste primeurtje ontstond al tijdens de warming-up, Dick Mulderij kreeg opnieuw last van zijn rug en moest vervangen worden. John van Geenen mocht zijn opwachting maken in de hoofdmacht van NEC en niemand zal daar later rouwig om geweest zijn. De 18-jarige amateur speelde met een flair, die van een oude rot in de eredivisie verwacht mag worden, maar niet van een nieuweling. Het wat typerend voor de hele ploeg van trainer Pim van de Meent.
Inzet
FC Utrecht werd van het begin af aan met een enorme inzet bestreden. De opbouw werd al vroeg verstoord en dat noopte de Utrechters vaker dan ze lief was terug te spelen op hun eigen doelman Stroomberg, die vooral in de eerste helft een negatieve hoofdrol voor zich opeiste. Al in de 17e minuut liet de vervanger van van Breukelen een voorzet van Frans Jansen los(nadat deze op een lepe manier door van Geenen bediend was) en Ronnie de Groot was er als de kippen bij om de eerste fout van de nieuwe doelman af te straffen: 1-0.
Fout
Vlak voor rust ging Stroomberg opnieuw in de fout. Uit een vrije trap van Sije Visser daalde de bal in het strafschopgebied van Utrecht, waar Stroomberg en Frans Jansen broederlijk de lucht ingingen. Stroomberg zag Jansen kennelijk wel zitten, want in plaats van de Groesbeker, die zich vliegensvlug omdraaide en met een halve omhaal NEC op een ‘veilige’ 2-0 voorsprong zette. Veilig tussen aanhalingstekens, omdat Utrecht met spelers als Carbo, Kruys, Adelaar en Wouters levensgevaarlijk bleef. Carbo wilde dat nog eens benadrukken door uit een voorzet van Flight de bal tegen de binnenkant van de paal te koppen. Schellekens was kansloos geweesst. Nu kon hij de terugspringende bal veilig in zijn armen sluiten. NEC raakte in die laatste minuten van de eerste helft nog aardig in de verdrukking. In eendrachtse samenwerking blokkeerden Wijnberg en van Geenen een doorbraak van diezelfde Carbo en Schellekens had zijn handen vol om drie achtereenvolgende corners onschadelijk te maken.
Vaatje
Het was duidelijk, dat Utrecht in de tweede helft uit een ander vaatje zou moeten tappen om nog enige winst aan de ontmoeting met NEC over te houden. Berger ba afloop: “Wij konden niet anders dan aanvallen. We zitten op dit moment echter met het probleem, dat we voorin zowel Monster als van der Lem moeten missen. Dan kun je de vleugels wel bezetten met spelers als van Tamelen en je kunt van de Akker wel naar voren sturen, maar ideaal is het natuurlijk niet.” Van de Meent wilde dat wel beamen: “Kijk, Utrecht speelde natuurlijk ook tegen de tijd en ging te gehaast spelen. Goed, wij moesten terug, maar met al die ballen hoog voor de pot hadden we weinig problemen.”
Visser
Utrecht speelde het spelletje inderdaad niet slim. De ploeg trok massaal naar voren op een manier waar het bekend voor staat, maar vond ten eerste een uitblinkende Sije Visser op de weg en mocht de bal nog gevaarlijk dicht bij het heiligdom van Schellekens komen, dan bewees de Nijmeegse doelman voor de zoveelste keer zijn uitstekende vorm.
In de 65e minuut kopte van Tamelen de bal vallend op doel, maar met een katachtige reactie en met behulp van de paal ranselde Schellekens de bal alsnog uit het doel. Utrecht nam steeds meer risico’s en dat gaf NEC de gelegenheid om er met levensgevaarlijke counters uit te komen. De wedstrijd, die eerst het beeld van eenrichtingsverkeer dreigde te krijgen, werd er alleen maar levendiger op. Utrecht trok de buitenspelval open, die door Sije Visser als een duveltje uit een doosje omzeild werd. Stroomberg voorkwam met een handsbal ver voor zijjn eigen strafschopgebied een derde doorbraak.
Slecht 5500 mensen kregen in de gaten, dat het best een aardige wedstrijd werd om naar te kijken en veerden voor de derde keer bijna juichend op, toen John van Geenen alleen voor Stroomberg verscheen. De Utrechtse doelman maakte zijn beslissende fouten enigzins goed door zich moedig voor de NEC’er te werpen.
Dichterbij
Het derde doelpunt van NEC hing in de lucht, maar Utrecht kwam vlak voor tijd dichterbij. Grim (ingevallen voor de geblesseerde Toon Willemse) kreeg een kopbal van Van de Akker ongelukkig tegen de armen en scheidsrechter Oetelmans (die de wedstrijd uitstekend onder controle had) bleef niets anders over dan de bal op de stip te leggen. Schellekens had geen verweer op het schot van van Tamelen. Utrecht had nog slechts vijf minuten om iets aan de achterstand van dat ene doelpunt te doen, maar NEC stelde zich te geroutineerd op om zelfs maar een deel van de winst te laten glippen. Trainer van de Meent was na afloop blij met de punten: “Winst op AZ en Utrecht dat is natuurlijk niet niks. Die punten zijn op dit moment erg belangrijk voor een club als NEC. Eerst voldoende punten halen en dan kunnen we op ons gemak verder kijken.”
NEC-FC Utrecht (2-0) 2-1
17. De Groot 1-0
42. Jansen 2-0
85. van Tamelen (pen) 2-1