5 September 1982
Zelden zal NEC zo zeldzaam kneuterig de boot ingegaan zijn als gisteren tegen Feyenoord. Een overvolle ziekenboeg, de noodgedwongen inbreng van twee jeugdspelers(Hubers en Aalbers), een ‘Kuip’ waar de temperatuur opliep tot boven de dertig graden en een tegenstander die een week tevoren nog PSV in eigen huis met 3-1 had afgestraft.
Als je dan als ploeg door een eigen doelpunt met lege handen achter blijft, mag je je terecht afvragen of er niet meer ingezeten had. Pim van de Meent: “Natuurlijk hadden wij hier gelijk moeten spelen. Die eerste vijftien minuten hadden we ingecalculeerd. Dat weet je van dit Feyenoord. Dan vallen ze aan als gekken. Toen dat echter niet het gewenste resultaat voor ze bracht, verslapten ze en daar hebben we gebruik van gemaakt.”
Gelukkig
Hulptrainer Ab Fafie(Kraay is nog steeds niet bij wedstrijden van zijn club aanwezig) noemde het vooral een mentale zaak. Fafie: “Als bij ons het doelpunt uit blijft, zakken we weg. Er was op een gegeven moment zelfs een fase in de wedstrijd dat NEC ons het spel opdrong. Dan mogen we van geluk spreken dat we zo’n goal krijgen. Dat is de enige winst van deze wedstrijd. Er was bij ons te weinig beweging zonder bal, maar misschien mogen we NEC wel dankbaar zijn. Ik geloof dat de waarschuwing voor dit Feyenoord net op tijd gekomen is.”
Hubers
Die waarschuwing gold dan vooral voor de voerhoede en het middenveld van de Rotterdammers. Ook zonder de geblesseerden Willemse en Mulderij had de laatste linie van NEC weinig problemen met het trio Gullit,Houtman en Vermeulen. Vooral Wijnberg en Hubers speelden een gave partij, al mocht Piet Wijnberg van geluk spreken toen scheidsrechter Geurds de ogen even gesloten hield, nadat hij het shirtje van de doorgebroken Houtman op kwaliteit getest had.
Het bleek sterk genoeg om de Rotterdamse spits van een doelpunt af te houden.
Tegenstoot
Het middenveld van NEC met van Zinnen, Vievermans en Aalbers herstelde zich knap na de storm van het eerste kwartier en stond vaker dan Feyenoord lief was aan de basis van de zoveelste tegenstoot. Direct na rust leek de sensatie compleet te worden. John Vievermans bracht Frans Janssen in stelling, maar toen de Groesbeker beslissend leek uit te halen voorkwam Staflue met een noodsprong erger.
Pim van de Meent noemde het tekenend voor het spel van zijn ploeg. “Kijk, van het ene zestien-meter gebied naar het andere gaat alles goed. Daarin gaat het echter mis. Te weinig overtuiging en zoals in deze wedstrijd kregen onze spitsen de ballen ook te vaak slecht aangespeeld. Zoiets moet echter groeien. Ik ben allang blij dat we niet met tien man voor de pot zijn blijven hangen. We kwamen er nu goed uit als dat kon. Dat vind ik een voordeel, dat we in de toekomst nog beter moeten gaan benutten.”
Helsper
De enige dissonant bij NEC vormde Albert Helsper. De kleine vleugelspits is de laatste tijd compleet uit vorm en kon ook tegen de keiharde Wijnstekers geen potten breken. Wijnstekers pakte de lichtvoetige Helsper vooral in het begin een paar keer goed aan en zag me genoegen dat hij in verdedigend opzicht verder weinig van zin tegenstander te duchten had. Het enige wat voor Helsper overbleef was knokken om het gebrek aan kwaliteit te compenseren. Dat ondervond Wijnstekers ook toen Helsper hem vlak voor de eigen doellijn met een sliding blokkeerde.
Revanche
Nadat Schellekens in de 15e minuut van de 2e helft voor de enige keer in de wedstrijd niks te blokkeren had op de fatale ‘kopstoot’ van Sije Visser leek hij tien minuten later opnieuw gepasseerd te worden. Houtman was vrijgespeeld door Wijnstekers, maar werd op het laatste moment nog door Sije Visser van de bal gegleden. Het stadion gilde om een strafschop, maar ook Geurds vond dat de blonde aanvoerder zich op een correcte manier gerevancheerd had.
NEC, dat van Zinnen ook nog kwijt raakte(waarschijnlijk gebroken middenvoetsbeentje) kwam als ploeg in die laatste fase niet meer toe aan revanche. Grim had de leeggespeelde Aalbers al vervangen, maar zowat bij iedere speler was de accu nagenoeg leeg. Naast het winnende doelpunt was dat het tweede geluk voor Feyenoord.
Carlos Aalbers: “Wat een hitte”
Na afloop, in de koffiekamer van Feyenoord, glom het hoofd van Carlos Aalbers(18) nog van het zweet. “Wat een hitte in die Kuip, ongelooflijk. Ik dacht na het eerste kwartier dat ik de rust niet een zou halen. Achteraf viel dat gelukkig me.”
Carlos Aalbers het tweede talent uit het C-team van NEC, dat zonder problemen een verdienstelijk debuut in de hoofdmacht maakte. Door de ambiance en zijn tegenstander(Wim van Hanegem) kreeg zijn eerste optreden nog meer kleur.
“Ik vond het een fantastische ervaring. En och, die klap van van Hanegem viel wel mee. De andere jongens riepen me toe dat ik me er niets van aan moest trekken. Dat heb ik dus ook niet gedaan.”
Strik: “Er zat meer in”
Pleun Strik was gistermiddag een van de 22.369 toeschouwers in de Kuip. Strik, die vorig seizoen met zijn doelpunt NEC in diezelfde Kuip nog naar een 2-2 eindstand tilde, was niet ontevreden over het optreden van zijn oude ploegmaten, maar vond ook dat er voor NEC veel meer in had gezeten. Strik: “Vooral op het middenveld had NEC een beter resultaat kunnen boeken. van Zinnen en Vievermans waren gewoon beter dan hun directe tegenstanders.
Dat hadden ze meer uit moeten buiten.
Nog meer er over heen gaan, al begrijp ik best wel dat deze wedstrijd veel kracht gekost heeft.
Ik vind het vooral jammer dat juist Sije zoiets moet gebeuren.
Wat is die vent in vorm!
Feyenoord-NEC (0-0) 1-0
60. Visser (e.d.) 1-0
????
????