”Ik was echt pislink toen Pim van de Meent me niet opstelde voor die uitwedstrijd tegen Brann Bergen. Ik had er door de blessure van Wim van Cuyk helemaal op gerekend dat ik in Noorwegen in het doel zou staan. Ik had dat ook terecht gevonden. Toen dat uiteindelijk toch niet het geval bleek te zijn, heb ik me voorgenomen alles op alles te zetten om mijn plaats in het eerste af te dwingen. Nu pluk ik er de vruchten dat ik toen mijn hoofd niet heb laten hangen”
Ben Klein Goldewijk straalt aan alle kanten. Lang heeft hij moeten wachten voordat hij eindelijk zijn doel heeft bereikt. Maar afgelopen zaterdagavond kreeg hij in de competitiewedstrijd tegen Heracles dan plotseling toch zijn grote kans. ”Ik wist echt niet wat ik hoorde”, zegt hij.
”Een half uur voor de wedstrijd zei Van de Meent dat ik in het doel zou staan. Natuurlijk overvalt je zoiets wel even, maar ik had helemaal geen last van zenuwen. Toen ik eenmaal onder de lat stond, dacht ik: Jongen, hier is jouw terrein. Hier moet je het maken. Hoewel het tegen Heracles lekker liep, was het voor mij toch een groot vraagteken of ik ook tegen Barcelona onder de lat zou staan.”
”Iedereen zei de laatste dagen wel dat de trainer voor mij zou kiezen, maar zolang hij je naam niet genoemd heeft in de opstelling, weet je het maar nooit.” Grappig is dat Pim van de Meent zelf kennelijk ook nog moet wennen aan zijn nieuwe doelman. Want tijdens de persconferentie gistermiddag in hotel Neptuno, vergiste hij zich en noemde hij Wim van Cuyk als de man die vanavond het doel tegen Barcelona moet verdedigen.
Opperbest
Ben Klein Goldewijk kan zelfs glimlachen om het foutje van zijn baas. ”Ach, de trainer is ook maar een mens”, reageert hij. De 24-jarige Achterhoeker verkeert duidelijk in een opperbeste stemming, nu hij zijn collega Wim van Cuyk eindelijk verdrongen heeft uit de hoofdmacht. ”Uiteraard heb ik niets tegen Wim”, zegt hij, ”ik kan prima met hem opschieten, maar er kan er nu eenmaal maar een in het doel staan.
Allebei vechten we voor die plaats. Nu de trainer voor mij heeft gekozen, is het aan mij om te bewijzen dat ik er recht op heb. Ik heb hard moeten knokken, maar het is nu dan eindelijk gelukt. En zo’n Europa-cupwedstrijd tegen Barcelona stimuleert je natuurlijk enorm. Ik weet van mezelf dat ik de neiging heb nogal eens tekeer te gaan in die kooi. Maar ik ben de laatste tijd toch wat rustiger geworden. Ik zal me toch niet gauw meer tot ongecontroleerde acties laten verleiden. De trainer is daar misschien wel bang voor, maar ik voel er niets voor om me te vergalopperen. Ik sta nu in het doel en ik wil er blijven staan.”