Honderden kilometers voor Barcelona, met zeker nog mijlen voor de boeg zijn twee dingen zo zeker als dat Henk Grim uit Groesbeek komt: ”NEC is magic” en Barca we komen, we zullen ze laten merken dat Nijmegen is geweest".
Op bedevaart naar het Spaanse walhalla Nou Camp
De echte harde kern van NEC op weg naar de Spaanse stad alles en alleen om elf jongens uit Nijmegen in het immense Nou Camp-stadion niet door de Spaanse furie te laten nekken. Twee bussen vol met een kleine honderd supporters: het legioentje. ”,De enige harde kern” zoals ze zichzelf noemen, die de 1600 kilometer lange zit er voor over hebben om hun team negentig minuten te zien spelen. Die het eerlijk niet zo erg veel kan schelen of NEC nou wint ja of nee.
Maar diep in hun hart hopen ze allemaal op een wonder. Tijd om daarover na te dromen hebben ze genoeg. Een dikke 16 uur in de bus. 94 supporters, 2 nieuwe OAD-bussen met de chauffeurs Marco, Aljo, Dick en Kees, tien kilo NEC-vlaggetjes, shawls en petjes, 240 blikjes bier, 120 cola 120 sinas, 120 7-up en 600 broodjes. Samen met de uitpuilende tassen eigen mondvoorraad voldoende om het hele Nou Camp-stadion een rondje te geven.
Het duurt niet lang na het vertrek van de bussen vanaf het Stationsplein in Nijmegen of de eerste Spaanse les begint. Robbie: ”He, heb jij ook ”sed". ”Watte????" ”Of je ook ‘dorst’ hebt". Nou als je dorst hebt dan vraag maar naar ‘Cubo Serveza’. dan krijg je een emmer vol bier. Optimistisch wordt driftig het hoofdstuk getallen opgezocht: ”He, hoe is 0-10" in het Spaans? ,,Cero-diez", en al snel springt de bus in ”diez, diez, diez" en ”Weer trekken wij ten strijde voor rood, zwart en groen".
De stemming zit erin bij de bonte mengeling van supporters. Opvallend is het grote aantal vrouwen onder de passagiers. An Jansen en Stefanie uit Meijhorst bijvoorbeeld ”Wij gaan naar alle thuiswedstrijden dit is zo iets bijzonders, dit wilden we een keer meegemaakt hebben, het is eenmalig", aldus An terwijl zij haar spandoek opfleurt. ”Dat moet wel, want het is zo’n groot stadion, anders zien de jongens ons niet zitten". An heeft alles bij elkaar geschraapt om mee te kunnen. ”Dat wordt tot Kerstmis alleen brood eten.”
Ria Klaassen uit de Wolfskuil heeft haar zonen Manolis en Jannis meegenomen. Elke zaterdag en zondag staat ze langs de kalklijnen bij NEC of bij de profs en als haar zonen zelf spelen bij de amateurs. Wil Vos uit Heseveld is er met haar zoon Albert en Albert heeft zijn voetbalschoenen meegenomen: ”Je weet maar nooit". ”All we are saying, is give us a goal". Zang en blikken bier, De meest vreemde vogel is Nol Otten uit het Willemskwartier. Hij geeft geen bal om voetbal. Een keer is hij bij NEC geweest en heeft anderhalf uur voor het stadion bij Hein Graat vis staan te eten. ”Ik ga mee voor de lol, het bier en de wurst".
Hij is door zijn buurman Henk van Rijswijk overgehaald om mee te gaan. Toch heeft hij een speciale binding met de Nijmeegse profclub. Zijn voorletters zijn NEC. In de andere bus zit de stemming er al perfect in, Gijs Lap van de Gofferthal is de grote stemmingmaker samen met Eric van der Logt van de Molenweg (”ik ga mee omdat ik gek ben") wordt elk stukje muziek omgezet in een NEC-lied.
”NEC-oh, oh-NEC, en nou allemaal NEC!" Petje, shirts, grote vlaggen zwaaien. ”O heerlijke dromen, laat Barca nou maar komen". En ook hier weer veel vrouwen in de bus. De familie Vos uit Ven-Zelderheid, pa en ma en dochter Lean, die bij Achates in Ottersum voetbalt. ”Verliezen, ben je nou helemaal gek!"
Bierblikjes flitsen open: "Ole, ole, ole, ole.” Veel steun zal Eric van Rossum krijgen, de pechvogel die in de Goffert twee weken geleden het eigen doelpunt frabriceerde. Om dat goed te maken en om hem bij te staan zijn pa en ma met tante Mimmie, tante Bets, tante Ciska en oom Eddie meegekomen. ”We zijn met een sterke familie gekomen om de zaak voor Eric nu hier goed te regelen".
Gijs zet weer in: ”Blue, we’re white, we’re fucking in the night", gevolgd door ”Al mot ik kruupe". Frans van Haagen uit Tolhuis is de grote Barcelonakenner. Zelf heeft hij bij NEC gevoetbald en jaarlijks bezoekt hij Barcelona tijdens zijn vakantie, Hij haalt een tas vol met bandjes tevoorschijn: ”Weer trekken wij ten strijde, NEC wordt kampioen".
Langzaam maar zeker wordt het stiller in de bus De ‘Witte’ probeert onder zijn NEC-vlag eventjes weg te duiken om zijn ogen dicht te maken. Het lukt hem in het begin nog maar moeilijk. Maar na 16 uur zitten nadert Barcelona. De benen zijn opgezwollen van de lange zit, de stemmen schor. ”De FC Dikke Bener op bedevaarttocht naar Barcelona". Voorlopig is het een dikke 0-1 voor de NEC-supporters. Nu 12 uur voordat de wedstrijd begint en de bus in het ochtendgloren Barcelona binnenrijdt.