Dick Mulderij zocht na afloop niet naar excuses. ‘Het was natuurlijk een onvergeeflijke fout”, erkende hij zijn misstap, waardoor De Graafschap na een kwartier via Cooke simpel kon scoren.
‘Ik had nooit mogen proberen die bal zo riskant te spelen. Dat was gewoon vreselijk stom. Ik ben op het ogenblik bepaald niet topflt door een knieblessure, maar het zou wat te goedkoop zijn om die fout daar op af te schuiven. Maar ik heb één troost: Slechter als ik vanavond heb gespeeld kan het nooit meer.”
NEC trainer Pim van de Meent was begrijpelijk niet erg te spreken over zijn ploeg. ‘Er is zonder enig overleg gespeeld. Tijdens de rust heb Ik gezegd dat we moesten proberen meer ruimte te creëren, maar daar is weinig van terecht gekomen.
Het grote probleem is dat er bij NEC te veel jonge gastjes rondlopen. Die jongens kun je niets verwijten, maar gebrek aan routine kost je wel de nodige punten.”
Wat betreft de selectie had de Nijmeegse trainer zaterdagavond twee verrassingen in petto. Eric van Rossum, speler van het tweede elftal, moest opdraven omdat de groep door de blessures van Albert Helsper, Wim van Zinnen, Frans Paymans, Piet Hubers en Danny Hoekman, aardig was uitgedund.
De tweede surprise was de comeback van Peter Selbach. Een kwartier voor tijd kwam hij in het veld voor de aangeslagen Dick Mulderij. Peter Selbach vroeg eerder om ontbinding van zijn contract, omdat hij de trainingen niet kon volgen in verband met een officiersoplelding in Middelburg. Op het ogenblik speelt Selbach in het tweede team. Maar nu is hij dan weer opgetrommeld door Pim van de Meent.
Graafschap trainer Popovics was zaterdagavond uiteraard een gelukkig man. De voormalige coach van SW en Waregem. ‘Ik ben erg blij dat de titel werkelijkheid is. Dat is ook leuk voor de hele Doetinchemse gemeenschap. En we hebben verdiend gewonnen. Dat we juist in Nijmegen de periodetitel veroverden, vind ik dubbel zo mooi.
Uiteindelijk speelde NEC vorig seizoen nog in de eredivisie en is men thuis altijd een lastige tegenstander. Dat ondervond Feijenoord vorig jaar toen men er een punt moest inleveren.”
Popovics had na het spannende, maar zeker niet fraaie duel in De Goffert heel veel tijd nodig alvorens de pers te woord te staan. Zijn kleren waren niet alleen nat van de regen, maar meer nog van de spanning.
Regelmatig liep hij tijdens de wedstrijd naar de zijlijn om zijn spelers te corrigeren, want op die momenten leeft hij mee als geen ander.