Precies onder het standbeeld van Columbus, op de beroemde Ramblas, sprak Gijs Lap de historische woorden. Met de vlag van NEC door het dak van de bus reed hij met de 100 andere supporters de hoofdstraat van Barcelona in: ‘We schrijven nu de Nijmeegse historische geschiedenis.”
Een dikke 300 jaar na afloop van de 80-jarige oorlog tussen Spanje en de Nederlanden werd revanche genomen. Barcelona werd ingenomen.
Het begon al heel vroeg. Koud waren de twee bussen de grens van Spanje over, of de moeheid van bijna 20 uur reizen in de bus was verdwenen. Het bier was trouwens ook op; de mondvoorraad voor de heen- en de terugreis. Wassen was de boodschap, bij de eerste stop in Spanje. Een paar supporters hadden geslapen. De rest had zich al lachend en zingend door de donkere nacht in Frankrijk heengeslagen. Als bij toverslag was alles in Spanje verdwenen. Een paar bakken koffie en wat brood later en de NEC-supporters waren topfit
Menottiii
En het duurde dan ook niet lang of Gijs Lap van de Gofferthal liep in zijn eentje met de grote NEC-vlag over het immense parkeerterrein. Op zoek naar de Barcelona-trainer Menotti; hé, Menotti waar zit je? Menottiiiiiii!
Vlak voor de stad was de rood-groen-zwarte vlag de bus uitgestoken. Binnen gingen de cassetes de cassetterecorder in; ‘Weer trekken wij ten strijde’.
En Barcelona heeft het geweten met de slaap net uit de ogen en de siesta al in het hoofd, kreeg de stad de plaatselijke regenbui uit Nijmegen onder de heldere Spaanse hemel te verwerken: ‘Menotti we kooomen”, en ‘Al mot ik kruupen”.
Een stad in verwarring. En daar hielp zelfs geen Columbus meer aan. Af en toe vielen er hevige stiltes als er een schone Spaanse vrouw de bus passeerde: De Kenners.
Stortvloed
De overval lukte. Barcelona had waarschijnlijk niet op de invasie gerekend en gelaten werd de Nijmeegse stortvloed ondergaan. Af en toe ging een duim demonstratief naar beneden: ‘Chauffeur, stoppen. Bonje buiten de bus!!”
Met name het Plage Reial werd volledig in bezit genomen. Door Maarten en Wim Repkes en Henk Leenders uit Oosterhout bijvoorbeeld. Tien jaar geleden maakten ze onderling de afspraak: als NEC ooit Europacup gaat voetballen, dan zijn wij erbij. Dit jaar was het eindelijk zover. ‘Dit is uniek. ledereen in Oosterhout verklaarde ons voor gek, maar dit is echt uniek: een klein clubje brengt ons naar een grote wereldstad,” En ze hebben genoten.
Beuningen
Stil zal het ook geweest zijn in het dorpshuis in Beuningen: de familie Bruisten zat in Barcelona. Pa, ma en dochter Diana en Henk Leenders. Normaal kan de familie Bruisten nooit samen op stap maar nu lukte het moeder en dochter om pa over te halen de lange reis naar Spanje te aanvaarden.
Winkelen was troef voor de vrouwen. Bijvoorbeeld voor Dionny Sanders uit Hatert, de omroepster van het tweede team van NEC. Samen met Anita Verwaayen uit Beuningen (‘bekend van het spelershome”) werd de jacht ingezet op mooie Spaanse laarzen en tasjes. Ger en Mientje Hordijk waren bijna de hele dag zoet met inkopen. Peter en Paul Korbmacher gingen op zoek naar jam, terwijl Wim Rief en Paul Couwenberg gewoon plezier hadden in de miljoenenstad.
Eastside
De jongens van de Eastside vermaakten zich natuurlijk ook. Voor hen kan Barcelona niet kapot. Paul, Hans. Edwin, Andre en Berry uit Elst. Met de Engelse vlag, met hun eigen NEC-opmerkingen, daarop maakten ze diepe indruk op het Barcelonapubliek, dat schijnbaar toch niet belangrijke afvaardigingen uit grote Europese plaatsen gewend is.
Laat op de middag werd de eerste voorstelling gewonnen. Op het Playa Reial overwonnen de supporters de Barca-jongens met 2-0). Het was een lekker potje op het pleintje. De score had hoger uit kunnen vallen, maar de politie greep vroegtijdig in.
Hoe dan ook een prima dag voor de buspassagiers en voor familie De Klein, uit het Willemskwartier en de familie Ravestein die we midden op de Ramblas ontmoetten. Een ontmoeting om niet snel te vergeten!
De muis heeft even gebruld. Lang genoeg om de 1,5 miljoen inwoners van Barcelona te wijzen op het kleine stadje aan de Nederlandse Waal.