NEC kwakkelt voort

17 Januari 1983

Met NEC weet je het maar nooit. ”Ja, als ze drie keer achter elkaar winnen, doen ze het de volgende keer weer in hun broek omdat ze bang zijn te verliezen.”

Het blijft ook voor NEC een kwakkelwinter, en daar weet trainer Pim van de Meent over mee te praten.
”Hier bij AZ’67 heb ik NEC de eerste helft helemaal niet gezien. Geen greintje lef, durf. Pas in de tweede helft kwamen wij los, werden we gevaarlijk. Als je dan verzuimt 1-1 te maken, valt er vanzelf wel een doelpunt aan de andere kant. Rondom de winterstop viel NEC nog zo op in positief opzicht: ”Met 2-1 winnen van Roda JC en korte metten maken met De Graafschap in de landelijke bekerwedstrijd. Onbegrijpelijk de wijze waarop dan zo’n eerste helft als tegen AZ’67 plichtmatig word afgewerkt. Geen enkele speelvreugde is in die fase zichtbaar, niemand die de verantwoordelijkheid binnen de lijnen voor zich op eist waarna vanaf zijn stoeltje Pim van de Meent dan maar weer tevergeefs begint te brullen.

‘Ik kom een dominerend figuur op het middenveld te kort. Sije Visser is er op dit moment de man naar om die rol voor zich op te eisen. Maar op dit zware veld had ik hem toch liever achterin”, aldus Van de Meent, ”en slechts drie man op het middenveld Carlos Aalbers was voor dit karwei te licht, dan moet ik hem beschermen.”

NEC speelde in de eerste 45 minuten bindemannetje. Met de oogkleppen op werd uitverdedigd, en voorin kan men niet verder dan de zestienmeter lijn, lopend van het kastje naar de muur. Op dat moment kwam Henk Grim, toch sterk tegen Roda JC en De Graafschap in het stuk geheel niet voor. Van de Meent: ”Pas na de pauze komt hij met die gevaarlijke kapbeweging. Dat had eerder moeten gebeuren.”

De Nijmegenaren, menigmaal ver teruggedrongen door de energieke Noordhollanders, stonden ook achterin te stuntelen. Nog een geluk dat doelman Harry Schellekens razend knap keepte, anders waren er grotere ongelukken gebeurd. Nu bleef het bij twee blunders van de veldspelers, en de 2-0 endstand is verklaard. ”Bij het eerste doelpunt stond Fred Filippo helemaal vrij”, analyseerde Van de Meent. De vrije trap was van Steinmann en Filippo kon keurig raak knikken, 1-0. Ook bij het tweede doelpunt ging de eer voornmelijk naar de bezoekers. Dit keer verzond Piet Wijnberg een foutief passje, Sije Visser kon er niet meer bij, en eenmaal alleen voor Schellekens maakte Pier Tol geen fout, 2-0. Verdiend maar geflatteerd was de Alkmaarse zege wel. Want werkelijk briljant spel kon zaterdagavond nergens bespeurd worden. Trainer Hans Eykenbroek staat dan ook voor een ondankbare taak, hij begon dit seizoen met vrijwel een geheel nieuw team. John Metgod, Jan Peters, Ronald Spelbos, Kees Kist, eerder Kurt Welzl en nu ook nog Oberacher, dat alles vraagt om moeilijkheden. De tegen Malta weer flitsende Hugo Hovenkamp heeft als international echter genoeg motivatie in de benen om zijn makkers andermaal op te peppen gesteund door toch niet slechte spelers als Pier Tol en Jos Jonker. Alleen Peter Arntz speelde onder de maat. Daar stond dan wel de niet geringe inbreng van rechtsback Richard van der Meer en de handige Jantje Gaasbeek tegenover. Ricky Talan, toch het schoolvoorbeeld van een beweeglijke goaltjesdief, moest genoegen nemen met de reservebank, terwijl de nieuwe Deen Anders Sunderstrup de gelegenheid kreeg zich te onderscheiden. Wat hem overigens slecht afging. Hoe onevenwichtig AZ’67 ook acteerde, het vormde voor NEC nimmer het sein alles uit de kast te jagen. Frans Janssen en Henk Grim waren in het tweede bedrijf wel bereid tot de bodem te gaan, maar toen was het al te laat. De nog steeds kale Eddy Teytel hield zijn kooi de volle 90 minuten keurig schoon.