30 januari
Zelden heeft NEC op zo knappe wijze zijn tanden laten zien als in het ultra-spannende voetbalgevecht met FC Utrecht.
De manier waarop in de fraaie Galgenwaard door de Nijmegenaren geknokt werd, moet trainer Pim van de Meent tot tevredenheid hebben gestemt. Niet alleen werden de offensieve daden van de Utrechters vaak koelbloedig de kop ingedrukt, maar vooral voorin liep het dit keer helemaal van een leien dakje. Groesbeker Henk Grim trok de opvallende lijn van de laatste weken door, maar mocht zich ook verheugen in het feit dat hij nu niet de enige gevaarlijke aanvaller was. Ook Albert Helsper ging met veel lef en flair te werk te werk, tot schrik van de gehele Berger-brigade. NEC overleefde in het begin wonderwel een enorme sneeuwstorm en een flitsend begin van de thuisclub. Op dat moment dook Gerard van der Lem gevaarlijk voor Schellekens op, die zijn handen nog moest warmen. Naarmate echter de storm ging liggen, nam NEC, blijkbaar gejaagd door de wind, het heft in handen.
Terwijl FC Utrecht niet verder dan afstandschoten van Frans Adelaar kwam, zette heel NEC het sein op de aanval. Niet voor niets had Peter Selbach al in de vijfde minuut moeten scoren, maar doelman Jan Willem van Ede voorkwam erger. NEC bleef daarna uitgekiend kaatsen op het gladde veld, onde leiding van de gehaaide Carlos Aalbers.
Uitmuntend
Het technisch overwicht mondde uit in de verdiende openingstreffer van Helsper. Op een pass van John Vievermans benutte Helsper de vrije ruimte uitmuntend (Advocaat liep te traag af, waardoor de buitenspelval schipbreuk leed) door de bal tussen de benen van Van Ede door te schuiven. Tot ontzetting van FC Utrecht kwam NEC warempel op 0-2. Laatste man Sije Visser – Dick Mulderij was afwezig door een liesblessure, na een gekneusde rib – lanceerde Helsper, Vievermans zette vanaf links strak voor, de hele familie miste, behalve Hans Wanders, die de hoek voor het uitkiezen had. Langzaam maar zeker bejegenden de spelers elkaar wat onvriendelijker. Zowel Koos van Tamelen als Frans Janssen (na een overtreding t.o.v. Advocaat) werden door scheidsrechter Blankenstein nog voor de pauze op de bon geslingerd. In het tweede bedrijf werd het prentenkabinet met drie kaarten uitgebreid. Nu kreeg Advocaat na teveel babbels het geel voor ogen, en traden ook Sije Visser en Piet Wijnberg te kwaadaardig op. Wat dat betreft had Blankenstein zich nog wat actiever kunnen gedragen. De manier waarop Ton de Kruyk vlak voor rust Henk Grim kennis liet maken met de weke grond, was een kaart dubbel en dwars waard.
Om nog maar te zwijgen van de wapperende manen getooide Willy Carbo. Hij trapte eerst Selbach in de maag, en even later ging Carbo’s elleboog richting gezicht van Schellekens.
Er ontspon zich een strijd op leven en dood, waarbij beide kemphanen nog tot genoeg scoringskansen kwamen. In die open strijd was NEC in de 77ste minuut zelfs dicht bij de derde treffer. Helsper slingerde zich langs een paar uitgestoken benen, en zette vanaf de achterlijn slim voor; de toestormende Henk Grim kon eigenlijk alleen nog maar scoren, maar met een flitsende reactie tikte Van Ede de bal net over zijn kooi. NEC mocht uiteindelijk niet mopperen. In de 92ste minuut had politieman De Kruyk de bal voor de derde keer achter Schellekens kunnen tikken, maar dit keer schoot de bal van zijn voeten af. Eerdertrof de overheids-functionaris wél de roos. Eerst na een pegel van Van Tamelen op de paal, en later na chaotisch doorzetten van Adelaar.
Opsteker
Pim van de Meent tenslotte: “We hebben ons dit keer niet ingegraven, dat is naast het veroverde punt een opsteker voor de hele ploeg. Het is jammer dat je na een 2-0 voorsprong toch op maar één punt uitkomt, maar vooraf teken je natuurlijk voor een gelijkspel. Wat FC Utrecht uithaalde, was af en toe niet te volgen. Carbo spuwde Schellekens in het gelaat, en Advocaat trok Janssen herhaaldelijk aan het haar. NEC is nog te jong en onervaren om daar boven te staan en gewoon door te voetballen.”
FC Utrecht-NEC 2-2
15 Helsper 0-1
28 Wanders 0-2
51 de Kruyk 1-2
69 de Kruyk 2-2 
5.500 
Blankenstein