Voor Wim van Zinnen kon het niet dramatischer. De NEC-speler maakte eerst de degradatie van de Nijmeegse ploeg mee naar de eerste divisie en voordat hij nog maar in staat was zich op te peppen voor de nieuwe competitie, lag hij al in het Nijmeegse Canisius-ziekenhuis.
Wim van Zinnen herinnert het zich nog als de dag van gisteren. ”In de vriendschappelijke wedstrijd tegen Volendam kwam ik zo ongelukkig in botsing met keeper Frans Hoek dat ik een dubbele scheenbeenbreuk opliep. In eerste instantie dacht ik dat het nogal meeviel, omdat ik vrijwel geen pijn had, Maar bij nader ondezoek kwam al snel aan het licht dat het een ernstige blessure was. Ik werd ’s nachts nog geopereerd door dr. Honig en het eerste wat ik daarna vroeg of ik ooit nog zou kunnen voetballen.
De doktoren konden op dat moment geen enkele garantie geven, maar nu gaat het gelukkig goed vooruit, al weet ik dat dit seizoen verloren is. Ik moet begin volgende maand terugkomen voor onderzoek, maar voorlopig zal ik me nog wel rustig moeten houden. Ik hoop alleen zo snel mogelijk wat te kunnen fietsen. Dan ben je in ieder geval weer bezig.”
Invloed
De noodgedwongen afwezigheid van Wim van Zinnen is van grote invloed geweest op de sfeer binnen de spelersgroep van NEC. De ex-Feyenoorder is een smaakmaker en heeft altijd wel een grap of een grol in petto.
”Ja”, zegt hij, ”ik zie het leven van de zonnige kant. Ik heb bijna altijd goede zin. Ik geniet van elke dag dat ik leef. Toen ik in het ziekenhuis lag, heb ik de betrekkelijkheid van het leven leren inzien.
En nu het weer wat beter gaat, probeer ik de jongens ook maar een beetje op te peppen. Ik vind het daarom ook fantastisch dat ik deze trip naar Barcelona kan meemaken. Natuurlijk is het doodzonde dat ik niet op het veld kan staan, maar je hebt toch het idee bij de groep te horen, al moet ik zeggen dat de andere jongens mij nooit vergeten zijn.”
Kink
Wim van Zinnen heeft met lede ogen geconstateerd dat het met NEC dit seizoen bepaald niet naar wens verloopt. ”Nadat we gedegradeerd waren, was ik ervan overtuigd dat we in een jaar weer zouden terugkeren naar de eredivisie. De bedoeling was dat de spelersgroep intact zou blijven, maar later kwam er toch een kink in de kabel, omdat mijn vriend Piet Wijnberg en doelman Harry Schellekens toch vertrokken. Dat waren twee spelers met een enorme brok routine. En die missen we nu. Het grote probleem bij NEC is dat het elftal niet brutaal genoeg is. Zeker buiten de Goffert. Als je weet dat we de laatste uitwedstrijd bijna een jaar geleden gewonnen hebben van Roda JC, dan kun je op je klompen aanvoelen, waaraan het schort. We moeten gewoon alle schroom van ons afwerpen. NEC hoeft voor geen enkete eerste divisieploeg onder te doen”.
Meer lef
Maar dan moeten we wel lef tonen, anders komen we er niet. Misschien kijk ik daar wat anders tegenaan, omdat ik uit het westen kom maar je moet je tegenstander elke week weer afbluffen. Je hebt niets aan spelers met kak in de broek. De ouderen bij NEC weren zich over het algemeen goed, maar veel jonge klanten zijn nog veel te lief in het veld. Je moet als voetballer iets uitstralen. Dat dwingt respect af bij de tegenstander en dan zul je zien dat het een stuk beter gaat.
Voorlopig kan Wim van Zinnen nog niet de wei in. Tot zijn groot verdriet, want als er een speler is die bewezen heeft nooit op te geven, dan is hij het wel. ”Dit seizoen beschouw ik als verloren. Maar ik kom terug, dat is 100 procent zeker, zegt hij zelfverzekerd.