Nood breekt wet. Dick Mulderij was opgebrand. Niet de gebroken neus maar de versleten rechterknie maakte verder spelen onmogelijk.
NEC-trainer Pim van de Meent kwam met een vondst. Na de pauze werd Michel Mommertz tot laatste man gebombardeerd. De Limburer overtrof zichzelf in zijn nieuwe rol. Hij hield het terrein rondom zijn persoon vrij van vijandelijke doorbraken, bleef de voorwaartsen van bruikbare passes voorzien, en schoot terloops ook nog eens twee keer raak van de elf meterstip.
Kind van de rekening na al dat toverwerk werd streekgenoot Vitesse. De mannen van Leen Looyen bleken gisteren in een winderige Goffert niet in staat de thuisclub van repliek te dienen. Ging het voor Vitesse in de eerste wedstrijd van dit seizoen in Arnhem van een leien dakje (3-1 winst), nu waren de rollen omgekeerd, en werd de balans tussen Looyen en Van de Meent hersteld (allebei ’n keer gewonnen, eindsaldo doelpunten: 3-3).
Volle inzet
De Nijmeegse zege was dik verdiend. NEC maakte terecht de meeste aanspraak op beide winstpunten, door van meet af aan met volle inzet en enthousiasme de tegenstander te bestrijden. De achterste lijn van Vitesse kreeg daardoor handen vol werk opgedrongen, en het mag een wonder heten dat NEC al niet voor de thee doelman Lloyd Doesburg een keer passeerde.
Als excuus voor het missen van de kansen kon echter de vreemd vallende wind in de Goffert worden opgevoerd. Zowel NEC als Vitesse grossierden in foutieve passes, maar de wind zorgde toch voor vermakelijke taferelen, aangezien enkele verdedigers wel eens onverwacht over de bal maaiden.
Door het wegvallen van het geschorste tweetal Sije Visser en John Vieyermans moest Ron de Groot terug naar de linksbackplaats, en ontfermde Peter Selbach zich over de beste schutter van de eerste divisie, Remco Boere. Met Anton Janssen op het middenveld en Danny Hoekman op de linkervleugel maakte NEC succesvol jacht op de overwinningspremie. De spelers van Vitesse konden niets anders doen dan achter de Nijmegenaren aan te lopen. Vooral achterin had Looyen de beschikking over te trage gasten. Vooral Ramon Kramer en Peter Bosz konden het tempo van de thuisploeg allesbehalve bijbenen.
Alleen uitgerekend de vroegere NEC-klanten Wim Meijers en Chris v.d. Akker vertoonden voluit hun kunsten; iets wat bijvoorbeeld niet van Boere gezegd kon worden, die stevig onder de plak zat bij de uitblinkende Selbach.
Grim demonstreerde in de eerste helft door het missen van twee kansen nog eens ten overvloede zijn huidige vormgebrek, terwijl Frans Janssen de deklat teisterde (de bal was bij een actie van Grim echter al over de achterlijn). Mulderij durfde ondanks zijn gehavend reukorgaan zijn aanvallers in de lucht te ondersteunen, maar doelpunten leverde dit alles niet op. Vitesse stelde daar voor rust slechts één reële kans voor v.d. Akker tegenover.
Uitschuifbaar
Na het verorberen van de gebruikelijke thee, bleef Mulderij achter in de catacomben, werd Mommertz libero, verhuisde De Groot naar het middenveld en vierde Frans Paymans na zijn Oostduitse avontuur als linksback zijn rentree in NEC’s eerste. Paymans stond met zijn uitschuifbare benen zijn mannetje, eerst tegenover Ron van Stoffelen en vervolgens tegenover Richard Budding, die door Van de Meent nog als een wereldvoetballer wordt beschouwd.
Scheidsrechter Jan Hobé uit Tiel werd door onverstandig Arnhemse Weerwerk gedwongen twee keer naar de beruchte stip te wijzen. Eerst vloerde de uitgelopen Doesburg Frans Janssen onreglementair, én kort daarop ging diezelfde Janssen weer plat na een te innige omarming van Ramon Kramer. Twee keer voltrok Mommertz het vonnis foutloos; twee keer dook Doesburg naar de verkeerde rechterhoek. Mommertz kon zijn geluk niet op, 2-0.
Vitesse, met al z’n goedwillende maar flegmatieke spelers, kon geen vuist meer maken. Wim Meijers had ‘de eer’ nog voor het grijpen, maar de licht kalende technicus prikte de bal uiteindelijk langs de voor hem verkeerde kant van de paal.
NEC – Vitesse 2-0 (0-0)
58. Mommertz 1-0. (Strafschop)
64. Mommertz 2-0. (Strafschop)
Scheidsrechter: Hobé