De hoop van NEC op een nieuwe bekersensatie is gisteren in alle stilte ten grave gedragen. De finalist van vorig jaar verloor volgens de prognoses in de kwartfinale van lijstaanvoerder Feyenoord, maar verweerde zich nauwelijks tegen de verwijdering uit het bekertoernooi. Geen seconde maakten de Nijmegenaren hun status van Cupfighter waar en lieten zich als makke schapen het moeras indrijven: 6-1.
NEC had zich er kennelijk al bij voorbaat bij neergelegd als schietschijf te fungeren en kreeg geen uitzichten op een herhaling van eerder geleverde bekersurprises. Geen moment wekte NEC de indruk Feyenoord met alle mogelijke middelen te willen bestrijden, getuige ook het aantal overtredingen: Feyenoord bezondigde zich 26 keer aan een verboden handeling, de spelers van NEC werden ‘slechts’ elf keer teruggefloten door arbiter Severein.
”Ik wilde het voetbal erin houden,” legde trainer Van de Meent na afloop uit, ”qua werklust leg je het sowieso af tegen Feyenoord.” Zijn formatie, die sinds de winter niet meer verloren had en leider is in de stand van de derde periode, kon in de verste verten niet profiteren van de zwakke dag die Feyenoord zich veroorloofde. De Rotterdamse club had de prijzen voor deze bekerwedstrijd verhoogd, maar was kennelijk vergeten die absurde maatregel aan de spelers door te geven.
Waarden
Die traden alle elementaire waarden betreffende klantenbinding en amusement op stuitende wijze met voeten. Na de topprestatie van vorige week tegen Ajax en het povere verweer van NEC weliswaar geen onbegrijpelijk reactie, maar 11.801 kopers van een extra duur kaartje, zullen zich dan ook extra bekocht gevoelt hebben.
NEC voelde zich in de burcht van de regerend voetbalkoning kennelijk zo overweldigd, dat het zich een aantal persoonlijke fouten permitteerde, die ook in de eerste divisie dodelijk geweest zouden zijn. Ook het treurige spel van Feyenoord, kon de Nijmeegse équipe niet op het juiste spoor zetten. Binnen een kwartier had het nerveuze gezelschap zichzelf al in verloren positie gemanouvreerd.
Zelfs een voortvarende start bevrijdde NEC niet van de zenuwen. Toen Nielsen een lange trap van Mommertz (met Cruijff-schaduw De Groot de enige speler die uit was op een resultaatsverbetering) voor de voeten van Grim geschoven had, werd het al na 48 seconden onheilspellend stil in het stadion: 0-1. Feyenoord rommelde maar wat aan en had -zoals trainer Libregts na afloop ook ruiterlijk toegaf- het grote geluk dat het NEC zelf was, dat de deur naar de halve finale voor de Rotterdammers wagenwijd openzette.
Aandacht
In de zevende minuut ging bij een voorzet van Nielsen alle aandacht uit naar Houtman en mocht Hoekstra ‘zomaar’ weglopen bij Willemse: 1-1. Feyenoord kreeg even schik in het geval en toen de zwakke doelman Van Cuyk als een standbeeld reageerde op een licht getoucheerd schot van Wijnstekers 2-1, lag NEC in feite al na tien minuten op de rug. De volgende misser diende zich vier minuten later aan, toen De Groot, met alle spelers voor de bal, trachtte Cruijff uit te spelen. De list mislukte en een simpel boog-balletje van Stafleu bracht de topspeler in vrije positie: 3-1.
De wedstrijd was daarmee gelopen. NEC leverde bijna elke bal bij Feyenoord in, dat met het speeltuig ook al weinig wist aan te vangen. De Rotterdammers lummelden er maar wat op los. Nielsen oogste hoongelach door een vrije trap naar een naast hem staande Nijmegenaar te tikken en een ingooi naar niemand van Cruijff verdween over de Nijmeegse doellijn. Bovendien liepen de Rotterdammers teveel met de bal, waardoor Houtman een ongewilde aanval deed op het record buitenspelstaan.
Junior
Toch kwam Feyenoord voor rust op 4-1, maar die treffer kwam voor een belangrijk deel op naam van doelman Van Cuyk, die als een junior sloeg naar een kopballetje van Gullit.
Na de thee gebeurde er nauwelijks nog iets. De wedstrijd sleepte zich voort in het tempo van een begrafenisstoet. Alleen Gullit en Hoekstra namen de moeite twee van de vele kansen in treffers om te zetten (6-1).
Ook de voor Cruijff en Brard in het veld gekomen Jeliazkov en debutant Carbo konden de wedstrijd geen nieuwe impulsen geven. Het was tekenend voor de malaise dat het NEC was, dat in de slotfase de beste kansen kreeg.