Het moest er ’n keer van komen. Sinds het begin van het jaar 1984 boekte NEC zes gave overwinningen op het competitie front. Uitgerekend in het inhaalduel tegen Veendam kwam er een kink in de Nijmeegse kabel. Het werd ‘slechts’ 2-2.
NEC trainer Pim van de Meent zette na afloop van dit op het eerste gezicht teleurstellende gelijkspel de zaken eens op een rijtje. Van de Meent: ”Ik miste Michel Mommertz en Danny Hoekman. Carlos Aalbers was gebrand op een volledig optreden, maar dat durfde ik nog niet aan met het oog op de belangrijke van komende zondag tegen De Graafschap. Daarom moest ik kiezen voor Wim Wouterse, een jonge knaap uit het tweede elftal. Ik kon niet anders. Paul Meijers was geblesseerd, en John van Geenen wordt vandaag aan zijn lies geopereerd. Wouterse kwam uiteindelijk tempo tekort, waardoor ik in de tweede helft alsnog een beroep op Aalbers moest doen.”
Moeilijk
Dat Mommertz verstek moest laten gaan vanwege een gekwetste teen, was toch de voornaamste oorzaak van de lichte terugval bij NEC. Geen kwaad woord over Sije Visser of Peter Selbach, maar de creativiteit en scherpte in het spel van voorheen, ontbrak nu te vaak. Selbach had een moeilijke avond; Veendam-gelegenheidsspits Swart was een onruststoker van de eerste orde, en na vier duels schorsing moest Selbach zich ineens weer thuisvoelen. Dat was iets te veel gevraagd.
Sije Visser stond zijn mannetje, en bekroonde zijn goede optreden met een prachtig doelpunt. Vanuit het achterveld verdedigde hij eerst riskant uit, bediende De Groot, die vervolgens Visser andermaal diepzond. Vrij voor de niet al te beste doelman Reys schoot Visser NEC vlekkeloos naar een dikverdiende 2-1 voorsprong.
Langer
Op dat moment was Veendam rijp voor de slachtbank. ”Henk Grim had daarna de bal wat ‘langer’ op Vievermans moeten spelen”, aldus Van de Meent ”dan was het 3-1 geworden. Nu ging ineens die tweede Veendambal erin. Dan is het 2-2, en dan heb je niets meer te zeggen.”
Van een echt NEC overwicht was in de volle negentig minuten geen sprake. De Nijmegenaren ondernamen vele rushes (Anton Janssen, Ron de Groot) richting Reys, maar het zoeken naar de juiste combinaties nam veelal teveel tijd in beslag om de Veendam-muur te slechten. Henk Grim, door Veendamtrainer Nol de Ruiter nog gekwalificeerd als ‘een kanjer’, doorbrak halverwege de eerste helft de ban. Na een pass van De Groot speelde Grim de bal tussen de benen van Reys door, en produceerde vervolgens zijn tiende competitietreffer, 1-0.
Veendam liet zich door deze tegenvaller niet verontrusten, en bleef ondanks de inbreng van drie amateurs (Louwes, Beusekom en Jan Brouwers) goed combineren. Veendam miste Ruud Metz, Henk v.d. Vlag, Albert Koops en in het duel ook al snel Steve Goble, die een enkelbandblessure opliep.
Van de Meent weer: ”Mijn petje af voor dit Veendam. Die ploeg durft het aan met een man uit de verdediging naar voren in te schuiven. Dat zie je in de eerste divisie alleen maar bij ons, bij FC Twente en MVV. Als iedereen dat nou doet, wordt het voetbal in Nederland toch nog aantrekkelijk. In het bekerduel tegen Feyenoord heeft NEC dat spelletje ook aangedurfd. Dat we daardoor zo fors met 6-1 verloren, deed geen afbreuk aan onze positieve spelopvatting.”
De noorderlingen kwam wat goedkoop aan de overigens verdiende tegendoelpunten. Eerst ging Dieterman vrij op Van Cuyk af na een verre haal uit de Veendam-defensie, en terwijl iedereen een uitbouw van de stand naar 3-1 verwachtte, buitte Beusekom de ruimte na een scrimmage uit, 2-2.
Vastklampen
NEC zal zich nu moeten vastklampen aan de gedachte, dat een slechte generale gevolgd wordt door een goede uitvoering. Met die uitvoering wordt dan het sleutelduel met De Graafschap bedoeld. Winst van NEC op De Vijverberg betekent de derde periodetitel.
NEC-Veendam 2-2 (0-1).
24, Grim 1-0.
45. Dieterman 1-1.
51. Visser 2-1.
78. Beusekom 2-2.
Scheidsrechter: Smeenk.