NEC heeft zaterdagavond een perfect voetballesje gekregen. Even heeft de nummer achttien in de eredivisie de illusie gehad dat het in het eigen Goffertstadion voor een surprise zou kunnen zorgen. Maar nadat de Nijmegenaren de snel opgelopen 0-3 achterstand tot één doelpunt verschil hadden teruggebracht, schroefde PSV het tempo weer op en bouwde het de voorsprong via twee doelpunten van de uitblinkende Thoresen uit tot 2-5.
In het laatste kwartier van het duel in het Goffertstadion kon PSV zich naar hartelust uitleven, maar de oogstrelende combinaties leidden niet tot meer doelpunten, zodat NEC de schade nog redelijk beperkt kon houden. Het zou voor de thuisclub ook een te zware straf zijn geweest als het PSV zou zijn gelukt met een veel grotere overwinning uit Nijmegen te vertrekken.
In feite was het een kat-en-muisspelletje, maar NEC heeft naar vermogen partij gegeven en op de inzet van de manschappen van Sandor Popovics viel nauwelijks iets aan te merken.
Behoudend
Het zag er aanvankelijk zelfs naar uit dat de thuisclub een verrassing in petto had voor de 8500 toeschouwers. Hoewel NEC de tegenstander met een versterkt middenveld tegemoet trad, verstopte de ploeg zich geenszins. Nadat aan de andere zijde McDonald al in de eerste minuut een ideale kans om zeep had geholpen om de score te openen, kreeg NEC in kort tijdsbestek twee uitgelezen mogelijkheden om de onzeker keepende Hans van Breukelen tot een kansloze pion te degraderen.
Na zeven minuten zond Ron de Groot zijn collega Ton Wildenbeest de diepte in. De ex-speler van De Graafschap omspeelde Van Breukelen, maar had daarna niet meer de helderheid van geest om het karwei af te maken. Hij schoot te snel, zodat het voor Willy v.d. Kerkhof niet zo moeilijk was om de bal van de lijn te halen. Wanneer Wildenbeest het hoofd koel had gehouden, had hij in alle rust de hoek uit kunnen zoeken.
Tien minuten later was het de beurt aan Henk Grim. De bij vlagen weer in oude doen zijnde Anton Janssen bediende de Groesbeker op maat; maar de ijverigge spitsspeler miste ook al de koelbloedigheid om doeltreffend uit te halen.
Noodzaak
Op dat moment moet NEC de bui hebben zien aankomen. Tegen een ploeg als PSV is het immers een pure noodzaak om de enkele kansjes die er komen ook te verzilveren. Gebeurt dat niet, dan moet je er op voorbereid zijn dat een strafexpeditie niet uit zal blijven. En zo gebeurde het ook. In zeven minuten tijd was NEC eigenlijk verslagen.
Op identieke wijze werd de thuisclub in die korte periode met de neus op de feiten gedrukt. Hoewel trainer Sandor Popovics, naar zijn zeggen, de spelers er de hele week opgewezen had, werd zijn ploeg door afzwaaiende voorzetten toch zodanig in verwarring gebracht dat drie doelpunten er het logische gevolg van waren.
Twee keer McDonald en een maal Gullit waren de mannen die met ferme kopballen de chaos in de weinig overtuigende Nijmeegse defensie compleet maakten. Ook wanneer de NEC-verdediging zich wél goed geprepareerd zou hebben op de gevaarlijk indraaiende voorzetten, waarin vooral Ton Lokhof f een meester is, is het nog maar de vraag of de Nijmegenaren een passend antwoord zouden hebben gehad.
Machteloos
“Het is vreselijk moeilijk,” lichtte na afloop NEC’s voorstopper Sije Visser toe. “Die voorzetten vallen precies tussen de keeper en de verdediging. En dan komen ze bij PSV ineens met twee of drie sterke koppers inlopen. Dan ben je machteloos.” Ondanks de snel opgelopen achterstand was NEC niet van plan zich zomaar naar de slachtbank te laten voeren. De ploeg hervond zich enigszins en het doelpunt dat Anton Janssen zeven minuten voor het rustsignaal van de goed leidende arbiter Blankenstein maakte, was dan ook de terechte beloning voor de inzet die de thuisclub aan de dag legde.
Nonchalance
Anton Janssen zette Gullit en Gerets met enkele kapbewegingen voor aap en schoof de bal vervolgens langs Hans van Breukelen. Toen Ton Wildenbeest vijf minuten na de wisseling een moment van nonchalance van Gullit afstrafte en nummer twee achter de Oranjedoelman kopte, leek het zowaar nog even spannend te worden in de Goffert. Maar NEC ontbeerde de kwaliteit om juist in die periode PSV de duimschroeven aan te draaien. De Brabantse equipe was echt wel even slag, maar de thuisclub kon niet zoveel pressie uitoefenen dat de gelijkmaker in feite een kwestie van tijd zou zijn.
PSV schakelde op tijd over naar een hogere versnelling en dat bleek net even te veel te zijn voor NEC. Lokhoff stelde Thoresen in staat om op briljante wijze nummer vier te laten aantekenen en Gerets was met een gave voorzet de aangever van de vijfde treffer, ook al weer afkomstig van de slagvaardige Noor.
Bij NEC had Frans Janssen inmiddels de plaats ingenomen van de zeker niet slecht spelende Ton Wildenbeest, zodat de thuisclub met een offensief concept nog wilde proberen iets van de achterstand af te knabbelen. Maar zover liet PSV het niet komen
Het was heel duidelijk geweest. NEC had in de openingsfase de kans laten liggen om de opponent uit Eindhoven de stuipen op het lijf te jagen. Toen ook speelde de thuisclub redelijk onbevangen en dolde Danny Hoekman met de Belgische international Eric Gerets. Die spaarzame momenten had NEC moeten uitbuiten, maar de ploeg is daar kennelijk nog niet rijp voor.