De supporters van NEC hebben dit seizoen wel erg lang op succes van hun favorieten moeten wachten. Pas aan het eind van de vierde periode en nu dan aan de finishlijn van de nacompetitie kon met recht feest worden gevierd. Al die tijd daarvoor kreeg de aanhang maar geen hoogte van NEC.
NEC kwakkelde drie perioden lang in zijn tweede achtereenvolgende jaar in de eerste divisie. In de eerste, tweede en derde periode boekten de Nijmegenaren slechts incidentele successen. Er werd echt wel eens met een nulletje of 4 gewonnen, maar een week later was het dan alweer mis. Er was geen touw aan vast te knopen, vaste en succesvolle patronen in het spel van de NEC-ploeg kwamen over het algemeen niet aan de oppervlakte.
Inkrimpen
Het seizoen 1984-1985 werd voorafgegaan door een verwachte bezuinigingsoperatie van voorzitter Henk Bergamin en de andere bestuursleden. De selectie werd noodzakelijkerwijs ingekrompen. NEC-trainer Pim van de Meent moest het officieel met 5 man minder dan een seizoen eerder gaan proberen. De selectie slonk van 23 naar 18, zij het dat tweede elftalspeler Rob Hasselbach vanwege het ontbreken van een echt contract in dat rijtje niet voorkwam.
NEC zag doelman Ben Klein-Goldewijk terugkeren naar de Achterhoek, en trok voor de ongelukkige ballenvanger de lange Limburger Nico Hanssen als zijn vervanger aan. Hanssen was bij Fortuna S. uit de gratie geraakt, en ging zijn geluk eens in Nijmegen beproeven. Op enkele wedstrijden na slaagde Hanssen in zijn opzet. Wim van Cuyk moest voor het grootste deel van de competitie genoegen nemen met een plaats op de reservebank.
Van de Pol
Ondanks het feit dat het geld in de Goffert niet voor het oprapen lag, werd voor ruim een ton de spitsspeler van FC Wageningen, Bert van de Pol, aangetrokken. De jonge klant uit Opheusden, die op de Wageningse Berg tot een productie van 13 doelpunten was gekomen, werd door het NEC-bestuur gezien als een investering voor de langere termijn. Van de Pol was jong, agressief en aanvaardbaar voor de toch al jeugdige NEC-groep.
In de eerste twee thuiswedstrijden was het direct mis met NEC. Van Heracles -de latere kampioen- werd met 3-2 verloren, en het povere gezelschap van RBC klopte de Nijmegenaren met 1-0. Het publiek uit de Keizer Karelstad had tegen de tijd dat de septembermaand begon, al gegeten en gedronken. NEC zou het geplande toeschouwersgemiddelde van 3.500 dan ook niet halen. Aan het einde van de rit kwam men uit op 3.000, maar de inkomsten uit de nacompetitie vingen uiteindelijk die financiële klap toch weer op.
NSVV
Ook in het nationale beker-toernooi viel NEC plat op zijn gezicht. Al in de eerste ronde, dat betaalde clubs zich in het cuptoernooi mochten mengen, moesten de Geldersen met het schaamrood op de kaken het veld ruimen. Twee jaar eerder schopte NEC het nog tot de finale, waarin het twee keer met de cijfers 3-1 door Ajax werd verslagen. Het seizoen daarop drong men door tot de kwartfinales. Nu stond het Rotterdamse Feyenoord in de weg door in de Kuip met 6-1 te zegevieren.
Op zaterdag 17 november werd in Numansdorp onder de rook van Rotterdam het drama zichtbaar. De goedwillende voetballers van NSVV (eerste klasse zaterdagamateurs) zagen kans de semiprofs van NEC zowaar te verslaan. In de tweede helft van die wedstrijd kwam de ontknoping. Abe Knoop schoot NSVV de volgende bekerronde in, en NEC droop af.
Door in het begin van de competitie al lelijke steken te laten vallen (bijvoorbeeld 4-1 verlies bij FC VVV), kwam NEC er in de algemene rangschikking niet meer aan te pas. Heracles, RKC, FC VVV, De Graafschap en Heerenveen deelden de lakens uit, terwijl FC Den Haag vanaf december ook een hoofdrol in het geheel voor zich opeiste.
Akkoordje
Van Heracles verloor NEC uiteindelijk twee keer (3-2 en 4-1); tegen De Graafschap kwam men tot een 2-0 zege en een 1-1 puntendeling (waarbij een rode kaart voor Danny Hoekman). Van FC VVV werd met 4-1 dik verloren, en in de Goffert gooiden de spelers het met 1-1 op een akkoordje.
Voor RKC hoefde NEC zich niet te schamen. In Waalwijk kwam men op 2-2 en in Nijmegen op een 1-0 zege. Van Heerenveen werd in het hoge noorden volkomen onnodig met 2-1 verloren. De revanche kreeg niet alleen gestalte door een 3-2 triomf, maar tegelijkertijd speelde NEC zich door die overwinning op 2 juni van dit jaar ternauwernood de nacompetitie in. In het Haagse Zuiderpark had NEC moeten winnen maar na 90 minuten was de stand 1 tegen 1. In de eigen vertrouwde omgeving van het Goffertcomplex speelde Danny Hoekman de wedstrijd van zijn leven, en kegelde in hoogst eigen persoon FC Den Haag met drie gave treffers omver. De Hagenaars kwamen tot slechts één tegendoelpunt.
Goede zaken
Tegen topclubs stond NEC dus over het algemeen wel zijn mannetje, maar tegen mindere broeders ging men te vaak in de fout. Tegen FC Wageningen legde men op 3 maart in Nijmegen met 1-0 het loodje. Helmond Sport won met 1-0 in het Brabantse, en hekkesluiter Eindhoven zette NEC voor schut door op paaszaterdag met 3-1 te winnen. NEC, dat voor het oog van het thuisfront datzelfde Eindhoven met 5-1 versloeg, deed ook in Arnhem tegen Vitesse goede zaken door met 4-0 te zegevieren.
Een week later, in de een na laatste wedstrijd van het seizoen, was NEC voor de zoveelste keer toch weer van slag. DS’79, toch bepaald geen hoogvlieger, bestond het om NEC met 3-2 te kloppen. Op dat moment geloofde niemand meer in een succesvolle afsluiting van het seizoen voor de Goffertbrigade. Al in maart van dit jaar hadden Van de Meent en het bestuur besloten niet langer met elkaar in zee te gaan. De Amsterdamse oefenmeester zou na vier seizoenen NEC in vriendschap Nijmegen de rug toekeren.
Popovics
Op 23 maart kon het NEC-bestuur Van de Meent’s opvolger aan den volke presenteren. Sandor Popovics, de emotionele en sympathieke Hongaarse trainer van De Graafschap, zal volgend seizoen technisch regeren op de Goffert.
De spelersgroep werd warm noch koud van die aangekondigde trainerswissel. Het sierde de selectie èn Van de Meent dat men tot het laatste ogenblik van de vierde periode voor het beste resultaat bleef strijden. Onverwacht, maar toch gekomen, die vierde periodetitel. NEC moest op de laatste speeldag winnen van Heerenveen. Dat gebeurde, zij het met de nodige moeite (3-2). De overige concurrenten voor die laatste periodetitel, Helmond Sport en Willem II, lieten op de valreep kostbare punten liggen. Helmond Sport ging bij De Graafschap met 3-0 onderuit. Willem II kwam bij SVV niet verder dan 0-0, paal en lat stonden Tilburgs succes in de weg waardoor NEC alsnog bezit nam van de vierde ticket van de nacompetitie.
Shirtsponsor
Nog voor het begin van NEC-Heerenveen stelde Bergamin: “Wij als bestuur rekenen nergens meer op.” Maar zie, NEC mocht evenals een jaar eerder deelnemen aan de nacompetitie. Een dag na NEC-Heerenveen kon NEC dan eindelijk ook een shirtsponsor begroeten. Wat een seizoen lang niet was gelukt (een bedrijf dat met een fatsoenlijk bedrag NEC zou sponsoren), werd nu wel bereikt. Na twee jaar Daisy en 34 competitiewedstrijden niets, verscheen plotsklaps het opschrift VGZ op de shirts. Een financiële meevaller voor NEC.
Er is een eind gekomen aan een seizoen dat lange tijd leek te eindigen in een catastrofe. NEC was rijp voor de schroothoop maar herrees in de nacompetitie door in die zestal wedstrijden geen enkele maal te verliezen.