Negen oefenduels in twee weken teveel van het goede
Het nieuws dat Danny Hoekman bij NEC blijft en dat de clubleiding tegelijkertijd rond kwam met doelman Wilfried Brookhuis en middenvelder Ton Wildenbeest overheerste zaterdag en zondag de beide oefenduels van NEC.
Overigens geen ramp, want nu hadden de toeschouwers die gisteren naar Hatert, waar NEC met 3-0 won, waren gekomen tenminste iets om over te praten, want de verrichtingen op het veld vermochten niemand in een jubelstemming brengen. Negen oefenwedstrijden in twee weken is misschien iets te veel van het goede. NEC is duidelijk ‘oefen-moe’ en snakt naar het begin van de competitie, nu de motivatie voor de oefenduels ver te zoeken is.
Zaterdag was het eindresultaat tegen het nationale team van Israël overigens wel goed. Israël, dat vorige week nog FC Den Bosch met 3-0 van de mat had geveegd, kon geen moment imponeren en toonde in de laatste twintig minuten, toen NEC al op een veilige 2-0 voorsprong stond, ook nog eens aan slecht tegen hun verlies te kunnen.
Scheidsrechter Bakker hield het bij gele kaarten voor Wissen Barda en Moshe Sinay, die overigens vlak voor tijd aan rood ontsnapte na een wilde tackle op Anton Janssen. Bakker eiste toen wel dat de doorgedraaide Sinay gewisseld zou worden. Dat leverde geen probleem op, omdat maar liefst negen reserves op de bank van Israël hadden plaatsgenomen. De derde gele kaart in dit duel werd vergeven aan Frans Janssen.
Sandor Popovics koos in beide duels overigens weer voor een viermansmiddenveld met Bert van de Pol en Henk Grim voorin. Voor Grim een ideale situatie, omdat de Groesbekor in dit systeem zijn ei duidelijk beter kwijt kan. Dat geldt minder voor Van de Pol. Juist nu NEC het meer in de beweging gaat zoeken, wordt Van de Pol te vaak overgeslagen en verschijnt Grim veel vaker gevaarlijker voor het vijandelijke doel. Daarom ook zal Van de Pol het nieuws dat Hoekman weer op links verschijnt met gepaste vreugde begroet hebben. Dat betekent in ieder geval weer dat de spits kan rekenen op handelbare voorzetten.
Sprongkracht
Daar ligt tenslotte toch zijn sterke punt, wat ook gisteren tegen Hatert (3-0 winst) weer eens duidelijk werd. Iedere hoge bal in het strafschopgebied is een prooi voor Van de Pol, die dankzij zijn enorme sprongkracht constant hoger reikt dan zijn directe tegenstander. Tegen Israël maakte Erik van Rossum zijn rentree na rust. Van Rossum speelde rechtsback, waar hij John van Geenen was komen aflossen, maar mist nog duidelijk wedstrijdritme. Na het openingsduel tegen AZ ’67 zocht de voorstopper de ziekenboeg op, het verblijf dat hij dus afgelopen vrijdag pas had verlaten. En dat was te merken ook. Alleen in de kopduels was Van Rossum nog ijzersterk, voor het overige werden zijn handelingen gekenmerkt door onzekerheid.
Van Rossum: “Ik mis duidelijk conditie en wedstrijdritme. Ongelooflijk hoe snel ik al kapot was. Die overtreding die ik maakte was een mooi voorbeeld. Totaal onnodig, maar dat was gewoon vermoeidheid. Maar goed, we hebben nog een week voor de competitie begint. Tegen die tijd moet ik er weer staan.”
Tegen Israël was Anton Janssen opnieuw een van de uitblinkers. Zijn bekende versnellingen waren zaterdag voor de Israëlisch een probleem, maar ook bleek dat de middenvelder aan een kleine opening voldoende heeft om gericht het doel van de tegenpartij onder vuur te nemen. Janssen zorgde dan ook voor de 1-0 voorsprong door de bal uit een vrije trap langs het muurtje en doelman Benzion Ginzburg te jagen. Na negenentwintig minuten stond de paal een tweede doelpunt van de middenvelder in de weg, maar diezelfde speler stond aan de basis van het tweede doelpunt na rust. Machnes en Kirat bleven het antwoord schuldig op een snelle solo van Janssen, waarna eerst Carlos Aalbers op Ginzburg knalde en invaller Rob Hasselbach tenslotte het karwei mocht afmaken.
Een dag later was de fut er bij NEC duidelijk uit en dat was zonde voor de ontvangende vereniging Hatert, dat er met de feestelijke opening van de nieuwe zittribune en de duizenden mensen langs het veld een echt feest van wilde maken. Aan beide kanten stond de lat in de eerste helft een openingstreffer in de weg, maar vlak voor rust kreeg Grim het op z’n heupen. Eerst zorgde de Groesbeker attent voor 1-0, om twee minuten later met een gave kopbal een voorzet van Mommertz te bekronen. Popovics liet in de tweede helft Rob Hasselbach, Maurice Gubbels en John van Geenen opdraven voor Grim, Wim van Cuyk en Frans Janssen, maar alleen Bert van de Pol bracht de handen nog een keer op elkaar door vallend de bal uit een voorzet van Anton Janssen tegen het net te koppen: 3-0.