Drie punten uit zes wedstrijden. Het houdt niet over. NEC heeft nog een lange weg te gaan om het eredivisieschap voor het volgend seizoen veilig te stellen. “Ik zet voor de spelers nu een punt achter de gewennings-fase”, stelde trainer Sandor Popovics vast na afloop van het duel NEC-MVV (eindstand 1-1).
Vanaf komende zondag, te beginnen in de Domstad bij FC Utrecht, zal NEC dus voortaan als een echte eredivisionist door het leven gaan. Dat hoopt tenminste Popovics. Het mag de Geldersen tegen die tijd ook wel eens een beetje meezitten. Tot op heden waarde het pechduiveltje nadrukkelijk rond op het Goffertcomplex, en zo kon het gebeuren dat afgelopen zaterdag een belangrijk trio om gezondheidsredenen nog afwezig was. Janssen en Janssen (Frans en Anton dus) ontbraken zoals was verwacht, en een uur voor aanvang van de match tegen de Maastrichtenaren meldde John Vievermans zich telefonisch af vanwege een plotselinge darmontsteking. Nog een geluk dat Ron de Groot weer zijn partijtje mee kon blazen en Wim van Zinnen zijn rentree bij het korps der reserves mocht vieren.
Met John van Geenen als linksback kwam NEC in de eerste helft tot aanvaardbaar veldspel, maar alles hield zo’n beetje op wanneer de zestienmeterlijn opdoemde. In die buurt werd ook zichtbaar dat nieuwkomer Ton Wildenbeest nog moest wennen aan de gewenste Nijmeegse combinaties, en dat Bert van de Pol nog vertwijfeld naar zijn vorm zocht. De Betuwnaar kwam er tegen Sören Busk niet aan te pas, en een paar onnavolgbare voorzetten van Danny Hoekman in de tweede helft waren aan de Opheusdenaar dan ook niet besteed.
De enige, die schijnbaar fluitend door het leven stapt, is doelman Wilfried Brookhuis. De pittige doelman zou zonder moeite in het Ajax van Cruijff mee kunnen draaien. Brookhuis komt vlot zijn doel uit om mee te voetballen, werpt de bal snel en zuiver naar ploeggenoten om het tempo van de wedstrijd hoog te houden, en zijn uittrappen zijn geplaatst. Bovendien houdt hij alles wat op ‘m afkomt tegen, en dan nog spectaculair ook.
Vrije trappen
NEC kwam telkens niet verder dan de rand van het strafschopgebied. Dat leverde wel enige vrije trappen op, maar Henk Grim en Michel Mommertz schoten net iets tekort. Ook Hoekman, die in de eerste helft nog een kwaaie had aan het bijtertje Rob Delahaye, mikte bij een soortgelijke situatie naast. MVV stelde daar bitter weinig tegenover. Aanvoerder Bert van Marwijk kende achterin nauwelijks problemen, en voorin zaten goede voetballers als Eric Jan van de Boogaard, Huub Smeets en Toine van Mierlo vooralsnog in de tang bij hun Nijmeegse mandekkers. Volkomen onverwacht kwamen de gasten op voorsprong. Van de Boogaard zette de bal voor, Smeets aanvaardde dankbaar de door Van Rossum geoffreerde ruimte en ving de bal met de borst op. Op het daaropvolgende schot van Smeets had Brookhuis geen verweer, 0-1.
Levendiger
Nadat Popovics in de theetijd Van Rossum onder handen had genomen, ging NEC slagvaardiger en gedurfder ten aanval. Mommertz verliet zijn veilige plekje en schoof op naar het middenveld om meer stootkracht te verkrijgen. Het kijkspel werd er onmiddellijk stukken levendiger op. Wildenbeest verzuimde na een pass van Carlos Aalbers te scoren, en aan de overzijde redde Van Rossum op de lijn na een inzet van Van Mierlo. Terwijl weer Van Mierlo en Smeets de fameus keepende Brookhuis op hun weg vonden, bleven Van de Pol en Grim naar openingen zoeken. Terwijl Hasselbach en Van Zinnen zich begonnen warm te draaien achter het MVV-doel, sloeg Groesbeker Henk Grim ouderwets toe. Een solo door het centrum van de Maastrichtse laatste lijn bekroonde Grim met een puntgaaf doelpunt, 1-1.
MVV wankelde, en coach Brom moest zijn manschappen weer tot rust manen. Nadat Van de Pol en Grim dichtbij nummer twee waren geweest, liep Sije Visser onnodig tegen de hakken van Van Mierlo op, maar wel tegen een terechte gele kaart.
Wissels
Popovics achtte daarop de tijd rijp voor zijn eerste wissel. Van Zinnen verving Wildenbeest, en Hoekman bleef onbeantwoorde voorzetten afgeven. Popovics improviseerde verder door Hasselbach naar het front te sturen. Grim en De Groot schoven zodoende een linie terug.
Nadat Brookhuis ook Huub Driessen had afgestopt, kreeg Hasselbach nog de beste mogelijkheid op de volle buit. Van Zinnen stelde zijn herstelde, uitschuifbare benen in werking, passte in één beweging op Hasselbach maar de vrijstaande Elstenaar treuzelde op zeven meter afstand van doelman Chris Baetsen.