Min of meer met knikkende knieën was NEC gisteren naar Rotterdam afgereisd voor een studiereisje.
Na twee fikse nederlagen op vreemde bodem werd bij de Nijmeegse club begrijpelijk gevreesd dat de confrontatie met Feyenoord wel eens op een grote afgang zou kunnen uitdraaien. De ploeg van trainer Ab Fafié had eerder in de Kuip Heracles (5-1) en Go Ahead Eagles (5-0) flink de oren gewassen en NEC zou het volgende slachtoffer worden, zo werd alom aangenomen. Maar daar kwam dus niets van terecht.
Dat de Nijmegenaren de schade tot 1-0 beperkt konden houden, was op de eerste plaats niet de verdienste van de jonge equipe van Sandor Popovics, maar was veel meer te wijten aan de wanprestatie die Feyenoord zich gistermiddag meende te kunnen permitteren. De thuisclub had een complete off-day. Wanneer NEC wat meer lef zou hebben gehad en de kleine kansjes ook werkelijk verzilverd zou hebben, dan zou het verlies zelfs niet nodig zijn geweest.
Gehavend
NEC begon uiterst gehavend aan het karwei in de Kuip. Anton Janssen, Bert van de Pol en Ron de Groot moesten verstek laten gaan wegens blessures, terwijl Carlos Aalbers geschorst was. Gevolg was dat Sandor Popovics de 17-jarige Berry Arends voor de leeuwen moest gooien. Toen na negen minuten al Frans Janssen met een heupblessure het veld moest verlaten en het middenveld van NEC zijn zoveelste aderlating moest laten, leek er voor de gasten helemaal geen eer meer te behalen.
Maar het was opvallend dat de discipline binnen de ploeg, die eerder in deze competitie zo ver te zoeken was geweest, nu wél aanwezig was. Omdat niemand bij Feyenoord er in slaagde de lijnen uit te zetten kon NEC eigenlijk vrij simpel overeind blijven. Slecht één keer ontsnapten de Nijmegenaren aan een achterstand. Dat was in de 43ste minuut toen Rep inkopte en Visser de bal van de lijn moest halen. Nauwelijks twee minuten later kroop de thuisclub door het oog van de naald. Hasselbach rommelde zich vrij in het strafschopgebied en Arends kon vrij inschieten. Wijnstekers gooide zijn lichaam echter in de baan van het schot, waardoor deze kans voor NEC verloren ging.
Meer druk
Ook na de wisseling was Feyenoord niet van plan zijn leven te beteren. Er kwam wel wat meer druk op het door Brookhuis uitstekend verdedigde Nijmeegse doel, maar echt paniekerig was het nooit. Gezien het dramatische spel van Feyenoord ging het er zowaar naar uitzien dat NEC voor een stuntje zou zorgen in de Kuip door de titelpretendent een puntje afhandig te maken. Maar John Eriksen zou daar uiteindelijk toch een stokje voor steken. Henk Grim, die na het uitvallen van Frans Janssen een plaats op het middenveld toebedeeld had gekregen, wilde drie Feyenoorders uitspelen, maar die klus bleek toch te zwaar voor hem.
Ontfutselen
Been ontfutselde hem de bal en passte direct op Duut, die plotseling alleen voor Brookhuis verscheen. De Nijmeegse keeper keerde in eerste instantie nog wel zijn inzet, maar kon de bal toch niet klemvast pakken. De fel bekritiseerde Eriksen maakte zijn naam als goaltjesdief eindelijk eens waar en joeg de bal in het Nijmeegse doel.
Ook na deze meevaller was Feyenoord niet in staat NEC naar een grote nederlaag te spelen. De gasten namen zelfs even het initiatief, maar in de frontlinie was behalve Hoekman, die leuke duels uitvocht met Wijnstekers, niemand aanwezig om de goed sluitende Feyenoord-defensie werkelijk in verlegenheid te brengen.
