Een legendarisch elftal
Sinds de invoering van het betaalde voetbal haalde NEC drie maal de KNVB Bekerfinale, Evenveel keer werd er verloren. In 1972 was NAC in de Rotterdamse Kuip met 2-0 te sterk. Elf jaar later werd in een dubbele ontmoeting twee keer van landskampioen Ajax verloren. NEC mocht toen als verliezend finalist wel Europa Cup II spelen. De laatste keer was in het seizoen 1993/1994. Onder trainer Jan Pruyn zorgde eerste divisionist NEC in de halve finale voor een geweldige sensatie door topfavoriet Ajax in eigen huis met 1-2 te verslaan. In de finale was Feyenoord in de eigen Kuip met 2-1 net een maatje te groot, Aanvoerder van het toenmalige NEC was Cees Lok. De Renkummer speelde elf seizoenen voor de Nijeegse club. Een onwillige enkel was er de oorzaak van dat ‘The Living Legend’ zijn voetbal carrière eind vorig seizoen moest beëindigen.
Op de elftalfoto, die vlak voor begin van de bekerfinale werd genomen, staan nogal wat spelers die nog steeds actief zijn in het profmetier. Ze staan niet meer nog onder contract bij NEC. Cees Lok, Wilfried Brookhuis en Uli Cruden waren de laatsten die afscheid namen. Evenals Lok stopte ook doelman Brookhuis na vorig seizoen. Uli Cruden zag zijn contract niet meer verlengd. Een ontslagaanvraag werd in eerste instantie geweigerd, waardoor de populaire Surinamer begin van het seizoen nog op de elftalposter van NEC prijkte. Uiteindelijk kwamen club en speler tot een vergelijk. Cruden is nu één van de smaakmakers van het Groesbeekse De Treffers.
Vriendenteam
“In het seizoen 1993/1994 hadden we een geweldige groep”, zegt Cees Lok. “Een echt vriendenteam. We gingen voor elkaar door het vuur. Zo hecht heb ik het eigenlijk nooit meegemaakt. Natuurlijk had dat ook te maken met de prestaties. Dat jaar zijn we ook gepromoveerd.Via de nacompetitie, dat wel. Dat kwam omdat we in het begin van het sei-zoen veel punten hebben laten liggen. Ik geloof dat we na zes wedstrijden ergens onderaan bungelden. We hebben toen de koppen bij elkaar gestoken en enkele posities in het elftal werden anders bezet. Achterin gingen we één op één spelen. Carlos Aalbers kwam voor de verdediging te spelen. Cees van der Linden werd voorstopper en ik werd naar de spits gedirigeerd. Kees Van Wonderen werd linkshalf en jeffrey Kooistra kreeg een rol achter de spitsen. Toen liep het als een trein. We verloren nog maar een paar punten. Dat we geen kampioen zijn geworden kwam door die bedroevend slechte start en omdat naaste concurrent Dordrecht ook alles bleef winnen. Uiteindelijk wisten we via de nacompetitie toch promotie naar de eredivisie af te dwingen. Dat was voor de club heel belangrijk, want het geflopte Sport 7 begon met de geldbuidel te rammelen.”
Jan Pruyn en anderen
Dat seizoen stond Jan Pruyn voor de groep. Cees Lok: “Jan zal met gemengde gevoelens aan dat jaar terugdenken. Halverwege het seizoen besloot NEC zijn contract niet te verlengen. Het bestuur vond drie jaar lang genoeg. Zij konden ook niet weten dat we zo’n fantastische tweede seizoenshelft zouden doormaken. Jan was een fijn mens en ook een goede trainer. Na NEC ging hij naar Helmond Sport. Dat was niet zo’n succes, maar als hoofd internationale scouting bij Ajax is hij toch goed terechtgekomen. Wie het ook geweldig heeft gedaan is Kees van Wonderen. Bij NEC heeft hij zich prima kunnen ontwikkelen. Kees was een laatbloeier. Hij had longen als een paard en kon uitstekend voetballen. Ik wist dat NEC niet zijn plafond zou zijn, maar dat hij het tot international zou schoppen had ik niet verwacht. Kees was ook één van de gangmakers in de groep. Samen met reservekeeper Geert Jan Wagenaar en Frankie Wijnhoven. Geert Jan en Frank speelden niet in de bekerfinale. Vooral voor Frank was dat zuur, want hij stond dat seizoen regelmatig in de basis.
Ook Danny Hoekman ontbreekt op de elftalfoto. Hij had in de competitie rood gekregen en was voor de finale geschorst. Danny is een goede vriend van me, maar vooral een goede voetballer. Als hij die zware blessure niet had opgelopen was hij een topper geworden. Als linksbuiten had hij een geweldige actie in huis en een fantastische voorzet. Voor het hele team en voor mij als spits was hij van grote waarde. Op de rechtervleugel stond Bennie Dekker. Dat was net een straaljager Razendsnel en toch een prima voorzet in de benen. Bennie is via AZ bij De Graafschap terechtgekomen. Daar raakte hij ernstig geblesseerd en werd afgekeurd”
Achter de spits stond Jeffrey Kooistra. Hij had een vrije rol waarbij hij lekker mocht pielen. Hij pikte regelmatig zijn doelpuntjes mee en was samen met Cees van der Linden onze vrije trappen specialist. Jeffrey is via FC Groningen en Helmond Sport dit seizoen bij RBC terechtgekomen. Hij woont nog steeds in Nijmegen en is trainer van Nijmeegse Boys. Ook Carlos van Wanrooij is nog steeds actief. Hij speelt voor z’n oude liefde RKC. Bij ons scheurde hij dat seizoen zijn kruisband, waardoor hij nauwelijks heeft gespeeld. Gelukkig was hij net op tijd fit voor de bekerfinale. Carlos was een motor op het middenveld. Tactisch sterk en hij ging altijd voorop in de strijd. Een voorbeeld voor veel voetballers. Rechtsback was Chris van der Weerden. Chris heeft zich dat seizoen in de basis gespeeld. Hij werd met de week beter en dat leverde hem uiteindelijk een transfer naar Vitesse op. Ook daar speelde Chris zich in de kijker. Hij speelt nu voor PSV, maar tobt helaas met allerlei kwaaltjes. De basisplaats van Chris ging ten koste van Frank Wijnhoven of Eric Stock. Tijdens de bekerfinale stond Stock in de basis als linksback. Een degelijke voetballer en een sympathieke jongen, die via zijn geboorteland Noorwegen bij TOP Oss terecht is gekomen.
Laatste man was Cees van der Linden. Cees beschikte over een fenomenale lange bal. Hij was een van de routiniers in ons team. Zijn gebrek aan snelheid wist hij ondanks ons gedurfde spelletje aardig te camoufleren, Hij is nu fysiotherapeut bij FC Utrecht. Een andere belangrijke speler was Carlos Aalbers. Conditioneel en organisatorisch ijzersterk, Een stofzuiger, die een belangrijke buffer vormde voor de defensie. Carlos is nu directeur bij NEC sponsor McDOS. Vaste waarde was ook doelman Wilfried Brookhuis. Wilfried was dat seizoen op z’n top en pakte veel punten voor ons. In de halve finale tegen Ajax pakte hij de meest onmogelijke ballen. Daardoor kon Ajax geen afstand nemen en kon ik met mijn doelpunt uitgroeien tot matchwinner. Voor mij en ik denk het hele team, was die wedstrijd tegen Ajax het absolute hoogtepunt van het seizoen. Als eerste divisieclubje winnen in het hol van de leeuw. Niemand had dat verwacht, maar wij geloofden er heilig in. We hebben toen echt alles gegeven. De beloning was de bekerfinale in de Kuip tegen Feyenoord.”
Domper
“Dat wat de kroon op een fantastisch seizoen had moeten worden, werd voor mij een enorme domper. Althans zo ervaar ik die finale nog steeds. Voetballend waren we niet veel minder dan Feyenoord, maar het heilige vuur dat we in de halve finale wel hadden, ontbrak die middag bij ons. Na afloop kregen we veel lof, maar daar koop je weinig voor. Het enige wat we er aan overgehouden hebben is een medaille en een ticket voor het WK in Amerika. Jos Staatsen was toen KNVB voorzitter. Na de finale kwam hij in de kleedkamer. Cees van der Linden zei toen heel brutaal dat hij in plaats van complimenten beter toegangskaartjes voor een wedstrijd van het Nederlands Elftal kon regelen. Dat vond Staatsen een goed idee en zo konden we met z’n allen naar het WK in Amerika. Daar moesten we trouwens nog op de vlucht voor de politie. Na de wedstrijd moesten er een paar heel nodig, maar in Amerika mag je blijkbaar niet in het openbaar urineren.”
Promotie
“Ondanks de goede resultaten en het behalen van de bekerfinale was de relatie tussen clubleiding en spelers zakelijk en vrij koel. Het hele seizoen waren er perikelen rondom de wedstrijdpremies en ook de kwestie Pruyn zorgde voor enige onrust. NEC had dat jaar geen shirtsponsor weten te vinden en om aansluiting te houden moesten we promoveren. Na de slechte competitiestart werd de druk natuurlijk steeds groter. Na de beker-stunt tegen Ajax kreeg NEC enorm veel positieve publiciteit. We zijn nog met de hele groep bij Studio Sport geweest. Die golf van publiciteit en het bereiken van de bekerfinale leverde de club voor die ene wedstrijd toch mooi een shirtsponsor op, maar ook de nodige inkomsten uit televisiegelden. Ook de nacompetitie was een financieel aantrekkelijk toetje. Wij als spelers wilden daar natuurlijk van meeprofiteren, In de nacompetitie bleven we ongeslagen. Promotie naar de eredivisie was een feit. Dik en dik verdiend. In het seizoen 1993/1994 werd de basis gelegd voor de huidige successen. Want waar zou de club nu staan als we toen niet waren gepromoveerd?”
Cees Lok
Cees Lok kwam in het seizoen 1988/1989 via FC Wageningen bij NEC terecht. In totaal speelde hij 343 competitiewedstrijden In het betaalde voetbal en daarin scoorde hij 86 doelpunten. Na een slepende enkelblessure besloot de voorstopper/splts eind vorig seizoen zijn klcksen definitief aan de wilgen te hangen en zich toe te leggen op het trainerschap. Hij volgt momenteel met succes de cursus Oefenmeester I en is als trainer van de landelijke C-Junioren verbonden aan de voetbalschool van NEC. Als voetballer houdt hij het definitief voor gezien. Hij hoopte zijn carrière af te kunnen bouwen bij de Tielse tweedeklasser TEC. Zijn fysieke gesteldheid liet ook dat niet toe. In het dagelijks leven is Lok uitgever van de regionale vacaturekrant Regio Werk, maar zijn grote ambitie is om ooit als trainer In het betaalde voetbal terug te keren. Het liefst bij zijn
club NEC.
Verschenen in NEC MAGAZINE, oktober 1999