De groeten uit Nijmegen
Naam: Bennie Werts
Leeftijd: 61 jaar
Bij NEC: 1961-1970
Woonplaats: Nijmegen
Hij zit nog vaak op de tribune in De Goffert. Samen met andere jongens van de oude garde als Theo Jansen, Nol derksen en Pauke Meijers. “Herinneringen ophalen doen we zelden. We hebben het meer over de actualiteit. Nee, ik ben niet echt een kritische NEC-supporter. Wél een liefhebber. Er valt de laatste tijd eerlijk gezegt ook niet al te veel te zeuren. Ik vind dat de club op dit moment een leuk, jong stelletje bij elkaar heeft. Zaterdag heb ik de wedstrijd tegen PSV gemist. Ik was verhinderd, maar ik heb begrepen dat ik niets heb gemist.”
Aan het woord is Bennie Werts, een linkermiddenvelder (destijds nog kanthalf geheten) die ooit ongekend populair was in De Goffert. En eigenlijk is hij dat op zijn 61e nog altijd. Alhoewel Werts dat zelf nooit zal toegeven. “Ik ben altijd redelijk bescheiden geweest geweest over mijn carriere. Misschien wel eens te bescheiden, maar zo zit ik nou eenmaal in elkaar. Ik word inderdaad nog regelmatig herkend door mensen. Ook op mijn werk. Ik zit al veertig jaar bij de technische dienst van het Nijmeegse Radboud-ziekenhuis. ‘Ben jij die Werts van NEC?’ vragen de mensen soms. Vind ik wel mooi.”
Met de komst van Bennie Werts in 1962 brak voor NEC een bloeiperiode aan. De club klom binnen enkele jaren op van de tweede klasse naar de eredivise, voor het eerst in de historie.
“Prachtige tijden”, zo zegt Werts die vooral populariteit genoot omdat hij ogenschijnlijk onverenigbare eigenschappen – techniek en onbegrensde werklust – combineerde. “In de verkiezing NEC’er van de eeuw ben ik op de veertiende plaats geeindigd. Daar ben ik best trots op.”
“Ik volg het voetbal nog steeds intensief. En als NEC niet thuis speelt, ga ik vaak bij de amateurs kijken. Ja, eigenlijk is voetbal in mijn leven mijn hobby gebleven.”
Toch heeft Werts er al enkele jaren een ander vermakelijk tijdverdrijf bijgerkegen.
“Ik ben inmiddels al viermaal opa. De oudste is nu zes. Geweldig vind ik dat. Lekker naar de speeltuin met die kleinkinderen. En ja, er zit er eentje aan te komen die aanleg heeft voor de voetbalsport. Hij heet Rick, is pas vier jaar. Ik weet dat het moeilijk is om op zo’n leeftijd al iets te voorspellen, maar hij is nu al helemaal gek van de bal. Heeft-ie vast niet van een vreemde.”
