Het sportpark schudde op zijn grondvesten. De thriller tussen Hoek en NEC was tien seconden onderweg in blessuretijd. De Leidse scheidsrechter Siebert had net aangegeven dat hij twee minuten ging bijtellen en het scorebord stond op 1-1. Tien tellen onderweg naar een prachtige eindstand, nog geen winnaar op het bord en een wedstrijd die nog alle kanten opkon. Tot die ene snelle tegenstoot die Hoek uiteindelijk fataal werd.
Patrick de Guchteneire ging op de rand van het strafschopgebied het duel aan met Gorgi Hristov. De jonge Hoekse verdediger, die net als het hele elftal een briljante wedstrijd speelde, wilde de bal wegtikken, maar kreeg tot zijn eigen verbijstering een strafschop tegen. Het ongeloof was groot, in het veld, op de bank en bij de twaalfhonderd toeschouwers rond het veld. Danny Hesp mocht onder schrille fluitconcerten aanleggen van elf meter voor het dodelijke schot. Voor de allesbeslissende goal. Jürgen Belpaire moet de bal niet eens hebben gezien, zo genadeloos hard sloeg hij tegen de netten. En op slag werd de hoop van alles wat Hoek was de grond ingeslagen.
Weg was ineens de bekerstunt die zo dichtbij was geweest. Weg waren ineens de kansen op verlengingen en een golden goal. De sensatie van een overwinning op NEC had zo lang in de lucht gehangen, maar glipte de boven zichzelf uitgegroeide amateurs toch nog door de vingers.
Dubieus
Hoek ging natuurlijk nog even verhaal halen bij de arbiter voor de dubieuze beslissing, maar de missie was kansloos. Johan Neeskens schudde aan de zijlijn nog even het getergde hoofd, want een grotere afgang werd de trainer van de duur betaalde profs bespaard. Met dank aan de scheidsrechter, die voor een onbenullige overtreding de zwaarste sanctie uitdeelde. Het bekeravontuur, dat voor de thuisclub zo mooi was begonnen, eindigde in een deceptie die nog lang zal natrillen. Toegejuicht door honderden supporters zocht Hoek na afloop de kleedkamers op. Vermoeid, letterlijk uitgeteld en ongetwijfeld met een wrange nasmaak. Wat Hoek in de milde avondlucht, tegen de toch gerenommeerde profclub liet zien, was van een zeldzame klasse. Het sneed met vloeiende aanvallen door de verdediging van NEC en schiep zich kansen in overvloed om voor de rust al afstand te nemen van de tegenstander.
Met Arjan Human en Björn Langeveld als gangmakers en met snelle, flitsende demarrages van Wesley de Smet en Marc Minnaert op de flanken werd NEC bij vlagen massaal onder druk gezet. De openingsgoal lag op de voeten van Björn Langeveld, van Arjan Human, na een razendsnelle aanval over links, maar altijd zat er weer een voet van een verdediger of een vinger van de keeper tussen. Het overwicht was bijna ontluisterend voor NEC, dat met de half geblesseerde Dennis de Nooijer (die na ruim veertig minuten werd vervangen), de onzichtbare Frank Demouge en de zelden gevaarlijke middenvelders Ax, Simr en Govedarica tegen de mandekkers van Hoek geen schijn van kans had. Dat beeld veranderde na de rust. Johan Neeskens trakteerde zijn spelers in de pauze op een donderspeech die zijn uitwerking niet miste. Want eindelijk kreeg NEC in die tweede helft ook een paar kansen. Gorgi Hristov stuitte bij een doorbraak op Belpaire en Wisgerhof zag een inzet uit een hoekschop door Wesley de Smet van de lijn gehaald.
Het was uitstel van executie, want na een prachtige aanval van Hoek, opgezet op rechts, scoorde NEC uit de tegenstoot. Hristov ontsnapte op rechts en schoot de bal met een lob over de uitlopende Belpaire: 0-1. Maar in een verwoede poging, met aanvallen uit het boekje, kwam Hoek even later terug in de wedstrijd. Human schoof een hoge bal voor de voeten van Langeveld, die van dichtbij keihard inschoot: 1-1. Het gejuich over de zuur verdiende treffer verstomde toch nog, in het zicht van de finish. Patrick de Guchteneire, een van de vele uitblinkers bij de thuisclub, stopte een rush van Hristov. Volgens alles wat Hoek was een reglementaire tackle op de bal, maar niet voor de scheidsrechter. En zo kreeg het avontuur van Hoek in de Amstel Cup toch nog een onbevredigend einde.
Bron: www.pzc.nl