Matig NEC simpel langs RBC

NIJMEGEN – Wat begon met striemende fluitconcerten mondde gisteren uit in NEC’s grootste thuiszege.
De Nijmegenaren beleefden tegen RBC een bizarre voetbalavond, wonnen met 3-0 en kunnen op de ranglijst weer voorzichtig omhoog blikken.

Dat er al maanden op voetbaltechnisch gebied nauwelijks iets te genieten viel bij NEC werd in Nijmegen al bijna als een vaststaand feit ervaren.

Uitgezonderd de inmiddels traditionele thuiszege op Vitesse werd de NEC-supporters al weken bar weinig spektakel geboden. Het meeste krediet hadden de NEC’ers bij hun achterban dan ook wel verspeeld, getuige de recente bezetting door fans van het trainingsveld en de fluitconcerten die in De Goffert steeds vaker de oren van de spelers teisterden.

Ook gisteravond had het er 59 minuten alle schijn van dat NEC tot de winterstop zou blijven aanmodderen. Passes kwamen niet aan, duels werden te slap ingegaan en kansen gemist. Kort gezegd: het geijkte verhaal van de voorbije periode.

En toch verlieten na 94 minuten voetbal alle NEC’ers met stralende gezichten De Goffert. Diezelfde spelers die in de rust door hun eigen aanhang nog bijna het stadion waren uitgefloten.

NEC-RBC was de wedstrijd van de volstrekt onverwachte ommekeer. Uitgerekend Youssouf Hersi, de man die de voorbije weken steeds meer blootstond aan bijtende kritiek, brak in de 59-ste minuut met zijn schot van dichtbij de score open. Plotsklaps liet NEC zien dat het niet slechts op papier over een prima stel voetballers beschikt. Ineens waren de lef, de agressie, het zelfvertrouwen en het scorend vermogen terug waar de ploeg zo naarstig naar op zoek was. Nog geen acht minuten later was het al 3-0 en met een beetje meer geluk had NEC zomaar RBC volledig kunnen vernederen.

Opmerkelijk was dat uitgerekend de Nijmeegse wisselspelers gisteren het verschil maakten. Waar Johan Neeskens doorgaans niet bekend staat om zijn gedurfde manier van wisselen, vond de trainer dat het na 51 minuten welletjes was geweest met het doelloze geploeter van zijn manschappen.

Hij greep rigoureus in en bracht Patrick Ax voor de falende Gorgi Hristov en direct ook Mike Zonneveld voor de al even beroerd acterende Rene Van Rijswijk.

Ineens zat er vuur in de wedstrijd. En belangrijker: beide invallers waren bij alle doelpunten betrokken. Tot tweemaal toe was het Zonneveld die uiteindelijk Hersi in staat stelde zich op te werken tot clubtopscorer. De derde treffer nam de eveneens veelbekritiseerde Noordwijker zelf voor zijn rekening.

“Tsja, je moet ook een beetje geluk hebben”, zei Johan Neeksens na afloop over zijn ingreep. Ook de NEC-trainer had zich in de eerste helft opnieuw verbaasd over de wijze waarop zijn spelers volstrekt ideeenloos over het veld hadden gelopen. “Tot de rust was de wil om te winnen er wel degelijk. Ons grootste probleem was het gigantische aantal ballen dat we zomaar inleverden. We speelden veel te gehaast en voorin werd er nauwelijks bewogen. Op die manier hielden we de tegenstander eenvoudig overeind.”

Na de drie razendsnelle treffers liet NEC de Roosendaalse bezoekers werkelijk alle hoeken van het veld zien en kon de ploeg eindelijk eens het beschadigde zelfvertrouwen verder uitdeuken.

‘De ommekeer’ van NEC kon eigenlijk op geen beter moment komen. Met nog een duel te gaan tot de winterstop hebben de Nijmegenaren het gemor van de achterban in een klap in de kiem gesmoord. En wie op de ranglijst kijkt zou bijna vergeten dat er voetbaltechnisch ook gisteren weer lange tijd van alles schortte aan het Nijmeegse spel.

NEC staat keurig negende met een puntenaantal dat niet slechter is dan in Neeskens’ eerste NEC-jaar. En toen hadden de Nijmegenaen toch echt hun beste seizoenstart ooit achter de rug.

Bron: De Gelderlander