BARNEVELD – SDV Barneveld-NEC (0-7) was een eenzijdige oefenpartij tussen goedbetaalde profs en goedwillende amateurs. Toch werd het een belangwekkende avond. Mike Zonneveld is terug. Van heel lang weggeweest.
Foto: Stanley Gontha.
Het handje na afloop was veelzeggend en liep over van collegialiteit. Jeffrey Leiwakabessy pakte Mike Zonneveld bij de hand. De complimenten van de lichtgeblesseerde Elstenaar waren welgemeend. Zonder woorden zei hij wat iedereen deze avond dacht: “Goed gespeeld, Mike.”
Het sierde ‘Leiwa’ dat hij de rentree van zijn belangrijkste concurrent wist te waarderen. Het grootste talent dat de NEC-selectie momenteel herbergt, mag sinds gisteren van de heren doktoren weer voetballen. En, opmerkelijk genoeg, leek het alsof Mike Zonneveld nooit was weggeweest.
“Dat zeiden de jongens in de rust ook”, grijnsde NEC’s linksback van oor tot oor. “En ik moet zeggen: het ging lekker. Ik had nergens last van. Ook conditioneel was het prima te behappen.”
En dat is opmerkelijk omdat het op de kop af acht maanden en twaalf dagen geleden was dat ‘Mikey’, zoals zijn ploegmaten hem al snel liefkozend doopten, zijn laatste wedstrijd speelde. De datum: 13 november 2001. De plaats: Derby. Het duel: Jong Engeland-Jong Oranje. De inzet: een plek op het EK. De afloop: een gescheurde kruisband, een gebroken middenhandsbeentje en een verloren seizoen.
Emotioneel werd Mike Zonneveld van zijn langverwachte rentree – onder het toeziend oog van zijn ouders – in Barneveld geen moment. Daar is de Noordwijker veel te nuchter voor. Extra zenuwen? Nooit gehad. “Waarom zou ik ook? Het is toch alleen maar genieten om hier weer te staan. Lekker ballen. Bestaat er iets mooiers?” Zelfs het geijkte verhaal van revaliderende voetballers die beweren ‘buiten de spelersgroep te zijn gevallen’, is Zonneveld volkomen vreemd. “Het klinkt misschien raar, maar voor mijn gevoel zijn de maanden omgevlogen. Ik ben me altijd een deel van de selectie blijven voelen. Ik zag de jongens bijna dagelijks als zij moesten trainen en ik weer in het krachthonk verdween. Echt, ik heb bijna altijd mijn goede humeur weten te bewaren en nooit getwijfeld of ik op mijn oude niveau zal terugkeren. Ik had vanaf het begin het gevoel: het komt wel goed.”
Het komt wel goed. Het is een gevleugelde uitspraak van Mike Zonneveld. De 21-jarige zoon van een voormalige hoteluitbater heeft nu eenmaal een opgeruimd karakter. Een reden waarom hij vanaf werkweek één, ondanks zijn onervarenheid en jeugdige leeftijd, bijzonder goed in de Nijmeegse spelersgroep ligt.
Sinds gisteren is de Jong Oranje-klant terug. Oké, slechts 45 minuten en tegen een machteloze regioselectie gevuld met hoofd- en eersteklasse-amateurs. Maar dat deed niets af aan Zonnevelds overtuigende rentree. Ineens werd duidelijk wat NEC maanden node heeft gemist: een opkomende back. Sterker nog, als Neeskens er straks voor kiest om Peter Wisgerhof op de rechterflank te posteren, beschikt NEC over een extra wapen: twee vleugelverdedigers die het aanvallende avontuur niet schuwen.
Een voor rust vlot combinerend maar na de pauze slap acterend NEC vermorzelde de Barneveldse regioselectie uiteindelijk met 7-0. Mede dankzij twee assists van Zonneveld, die tijdens zijn afwezigheid een aanzienlijke hoeveelheid spiermassa heeft gekweekt. “Ik heb veel aan krachttraining gedaan. Voorheen zat ik tijdens de krachttraining in de ‘laagste’ groep. Nu kan ik mij meten met mannen als Van der Sleen. Krachttraining is essentieel voor het herstel van mijn knie, maar het is ook even wennen. Ik leg een bal nu veel makkelijker neer bij iemand die veertig meter van me vandaan staat. Maar soms moet ik een korte pass geven en schiet ik een medespeler bijna dood.” Tegenover de terugkeer van Zonneveld stond gisteren de blessure van een andere NEC-linksback. Zes minuten was zijn invalbeurt oud toen Ivo Rossen een tik tegen zijn enkel kreeg en strompelend het veld verliet. Vandaag bezoekt Rossen het ziekenhuis. Een plek die Zonneveld voorlopig niet wenst te zien.
SDV Barneveld-NEC 0-7 (0-6)
1. Ax 0-1, 12. Wisgerhof 0-2, 26. De Nooijer 0-3, 38. De Nooijer 0-4, 39. Ax 0-5, 44. Simr 0-6, 71. Simr 0-7.
Opstelling NEC: Gentenaar (46. Van der Sleen); Wisgerhof (46. Schuurman), Hesp (46. Wegh), Wielaert, Zonneveld (46. Rossen, 53. Owusu); Simr, Hersi (46. Van Rijswijk), Govedarica, Ax; Demouge (46. Tumba), De Nooijer (46. Hristov).
Bron: De Gelderlander