TILBURG – Mocht een voetbalwedstrijd 45 minuten duren
, dan zou voor het huidige NEC ‘Europa’ serieus dichtbij komen. Maar helaas volgt er nog een tweede helft waarin, ook zaterdagavond weer, een gedegen opgebouwde Nijmeegse voorsprong onnodig simpel uit handen wordt gegeven. Willem II-NEC 1-1. (foto: Youssouf Hersi)
Wat is dat toch met NEC? Net als vorige week tegen Roda JC was de Nijmeegse formatie in Tilburg lange tijd meester over bal én tegenstander. De voorsprong bij rust was verzorgd opgebouwd, volkomen terecht en eerlijk gezegd aan de krappe kant. Toch waren het diezelfde NEC’ers die uiteindelijk naar het eindsignaal snakten en toen dat klonk – ditmaal met één punt op zak – opgelucht ademhaalden. De terugval na rust was opnieuw groot.
“Het is een probleem dat er al een tijdje inzit”, erkende Johan Neeskens na afloop. “Dat de druk van Willem II na rust groter zou worden, was logisch, als je ziet dat zo’n ploeg met vier spitsen gaat spelen. Maar in veel momenten zijn we opnieuw zelf schuld geweest aan die toenemende druk door vooral in de opbouw onnodig veel ballen te verspelen. En kómen we er een paar keer gevaarlijk uit, dan worden toch weer de verkeerde keuzes gemaakt. Dan zijn we gewoon niet slim genoeg.”
Het sierde Neeskens dat hij het niet nodig vond om de schuld van de terugval eenduidig bij een of twee spelers te leggen. Dat zou ook wat kort door de bocht zijn geweest. Alhoewel er zaterdagavond minimaal twee NEC’ers waren die na afloop ook zelf dondersgoed beseften dat zij moeiteloos als de ‘hoofdschuldigen’ aangewezen konden worden voor menig Willem II-aanval.
De een, linksback Mike Zonneveld, is nog overduidelijk op zoek naar zichzelf na negen maanden blessureleed en valt dus niet al te veel aan te rekenen. Het vele balverlies dat de ander, – gelegenheids-linkshalf Jarda Simr – vaak op cruciale momenten leed, is structureler van aard.
De jonge Tsjech werd een dik jaar geleden weggeplukt bij Feyenoord om het scorende vermogen van het NEC-middenveld op te vijzelen. In de man die veertien maal doel trof voor satellietclub Excelsior, zag de technische leiding in Nijmegen zelfs de van Bart Latuheru. Maar Simr scoort tot dusverre zelden en staat al maanden stil in zijn ontwikkeling.
In Tilburg zadelde Simr zaterdag zijn ploegmaten vooral met problemen op door het maken van ‘de verkeerde keuzes’. Tel daarbij op een veel te trage omschakeling en een falende eindpass op die cruciale momenten dat NEC na rust levensgevaarlijk kon counteren en de luider wordende roep om de terugkeer van Patrick Ax – die bijna is hersteld van een enkelblessure – is eenvoudig te verklaren.
Het was vooral aan de ‘herstelkunde’ van de hardwerkers Wisgerhof, Govedarica, Hesp en vooral Wielaert te danken dat de opnieuw sublieme Dennis Gentenaar niet vaker dan eenmaal – gelijkmaker van de tien seconden eerder ingevallen Ceesay – werd gepasseerd. Dat zou ook een veel te zware straf zijn geweest voor NEC dat in de eerste helft liet zien dat de angst voor al te defensief Nijmeegs voetbal op vreemde bodem vooralsnog onterecht is.
“Al die suggesties over negatief voetbal zijn niet terecht”, zo sprak Neeskens.
Het was opnieuw Dennis de Nooijer die de doorslag moest geven. Alleen voor doelman De Vlieger werd hij in de 28ste minuut onderuit getrokken door Simons. Vanaf de stip had Danny Hesp geen moeite zijn tweede doelpunt van het seizoen binnen te prikken.
De 1-0 was een logische bekroning van driekwartier alleraardigst Nijmeegs voetbal. Mocht NEC er binnen niet al te lange termijn in slagen dat kunstje negentig minuten lang vol te houden, dan gaat de ploeg een heerlijk en zorgeloos seizoen tegemoet.
Bron: De Gelderlander