Is een goede voorbereiding belangrijk? “Ja”, zegt Dennis de Nooijer. “Maar het zegt niet alles.” Toch legde NEC tijdens het winterkamp in Turkije de basis voor een fraaie tweede seizoenshelft.
Vroeger was alles beter. Jaja. Vraag aan Dennis de Nooijer hoe de voorbereiding er vroeger uitzag en hij begint moeilijk te kijken. De spits van NEC heeft recht van spreken. Al in 1987 haalde Rob Baan hem bij de selectie van Sparta. De Nooijer, net terug van een vakantie in Spanje met zijn ouders, kon meteen aan de bak.
“Dat was flink aanpoten, niet meer te vergelijken met nu. Het was om zeven uur opstaan om een half uur op het strand te lopen. Oefeningen doen en ontbijten. ’s Ochtends trainen, ’s middags trainen, ’s avonds een wedstrijd en dat zeven keer in de week.”
De Nooijer kon het toen prima aan. “Ik was achttien. Je was wel stijf en moe, maar het ging. Iedereen deed het op die manier.”
En het ging nog jaren zo door. Pas in 1995 onder Henk ten Cate werd de bal het middelpunt van de voorbereiding. “Dat was prettig”, herinnert De Nooijer zich. “We hebben onder Ten Cate één keer gelopen. Dat was na een avondje stappen. Iedereen had flink gedronken, behalve ik, want ik was chauffeur. Henk van Stee was toen assistent. Die liep de volgende dag een rondje door het bos. Twee minuten deed hij erover. O, dachten wij, dat moet kunnen. Moesten we twintig van die rondjes lopen binnen veertig minuten. Sommige spelers stonden kotsend langs de kant. Maar Ten Cate wist toen wel wie de mannen met karakter waren.” Sparta eindigde dat seizoen als zesde.
Een jaar later: zelfde trainer, bijna zelfde ploeg. Weer een voorbereiding, maar niet te vergelijken met het seizoen ervoor. “Ik voelde toen al voor het seizoen dat het fout zou gaan”, zegt De Nooijer. “Er waren veel strubbelingen. Je merkte aan alles dat Ten Cate erop had gehoopt naar een andere club te gaan. Dat werkte door. Zelf was ik geholpen aan nierstenen. Maar er was iets fout gegaan met de verdoving. Ik was drie dagen doodziek en had daarna nog drie weken last. Ik begon totaal niet fit. Op het laatst wonnen nog wel wat wedstrijden, ondermeer van Ajax, maar het was een verloren seizoen.”
Maar dan al weet De Nooijer dat het erger kan. “In 1992 speelden we in de voorbereiding op een toernooi in Zeeland tegen Sporting Gijon. Dat seizoen moest mijn doorbraak worden, ik scoorde ontzettend veel. In een sprintduel scheurde mijn voorste kruisband af. Mijn hele seizoen was weg.”
Het werkelijke dieptepunt komt in 2000 bij Heerenveen. “Ik was na twee jaar terug van een kraakbeenblessure en draaide een fantastische voorbereiding. Ik had er keihard voor gewerkt, de hele vakantie doorgetraind. Ik begon de eerste wedstrijd tegen FC Utrecht in de basis. Na 47 minuten kon ik naar de kleedkamer. Ik was weer door mijn knie gegaan.”
Spelers fit houden is een belangrijk onderdeel van een goede voorbereiding. “En dat doen ze bij NEC perfect”, zegt De Nooijer. “Bij andere clubs zie je in de voorbereiding veel blessures ontstaan. Hier wordt het goed opgebouwd. Volgende week staan bij ons de wedstrijden centraal en gaan we minder zwaar trainen. Dat gebeurde vroeger nooit. Maar daardoor zie je hier bijna geen spierblessures. Daar is Neeskens heel sterk in.”
De Nooijer zelf is ook wijzer geworden. “Vroeger trainde ik in de vakantie veel voor mezelf. Nu niet meer. Je weet wanneer je moet pieken en loopt niet als een gek vooraan. Ik probeer altijd honderd procent te geven, maar je moet het wel doseren. Deze vakantie heb ik vijf weken lang echt helemaal niets gedaan. Bewust, ik was vermoeid. Alleen de laatste week ben ik wat gaan lopen.”
De Nooijer heeft geen hekel aan de voorbereiding. “Ik vind het niet erg om hard te trainen. Aan het eind van de vakantie zit ik weer te wachten om te beginnen. Het is alleen niet zo leuk om negen van de tien eerste potjes tegen amateurs te spelen. Daar word je te gemakkelijk van. Maar dat is ook iets uit het verleden.”
Over deze voorbereiding heeft De Nooijer een goed gevoel. “We voetballen een stuk makkelijker dan vorig seizoen. Uitslagen zijn nu niet belangrijk, maar het spel wel. Wie krijgt wanneer de bal en hoe snel gaat-ie naar voren. Het is absoluut belangrijk dat het nu lekker loopt. Alles kost dan minder kracht en de sfeer in de groep is beter. Er zijn dan geen irritaties.”
Afgelopen seizoen wees uit hoe belangrijk een goede trainingsperiode is. “In Turkije speelden we toen een paar hele goede wedstrijden”, zegt De Nooijer. “Dat lekkere gevoel namen we mee naar de competitie.”
Bron: De Gelderlander