Het moet ruim drie jaar geleden zijn dat Patrick Koolen na de wedstrijd OBW 2 -Quick 2 van het veld liep. Het was koud, nat, er stond geen hond langs de lijn en ineens vroeg Koolen zich af: ‘vind ik dit nog wel leuk?’ , Twee dagen van diep nadenken ‘later stapte hij op de trainer af met een besluit: ‘Ik stop ermee’. “Ik had het helemaal gehad met de voetballerij”, kijkt Patrick KooIen terug. “Niet met het spelletje zelf, maar dat agressieve gedoe langs de lijn en in het veld is me tegen gaan staan.
Ik had er bijvoorbeeld schoon genoeg van om door tegenstanders extra te worden aangepakt, puur en alleen omdat ik ooit prof ben geweest.” En dus kon de man die ooit op zijn zeventiende debuteerde bij NEC op zoek naar nieuw tijdverdrijf dat in geen velden of wegen met voetbal te vergelijken zou moeten zijn. Dat had Koolen snel gevonden: cricket. “Vroeger was ik helemaal sportgek. Vooral van cricket kon ik intens genieten. Nee, dat werd niet door iedereen begrepen. Maar geloof me, er hangt een geweldige atmosfeer om die sport heen. Ik ben er vier jaar geleden mee begonnen, maar ben veel te weinig aan spelen toegekomen.
In eerste instantie omdat ik vader werd en weinig vrije tijd overhield, later omdat ik geblesseerd raakte.” Patrick Koolen, die tegenwoordig zijn geld verdient als ‘senior’ bij de beleggingslijn van een grote Nederlandse bank, overweegt in de toekomst toch weer op het voetbalveld terug te keren. Als arbiter. En dat is op z’n minst opmerkelijk voor een man die zich uitgerekend door de agressie uit de voetballerij liet jagen. “Toch zie ik dat anders. Ik denk dat je als scheidsrechter niet snel te maken krijgt met die platvloerse agressie die je als voetballer over je heen krijgt. Natuurlijk ben je als arbiter snel de boosdoener, maar spelers weten dat ze zich tegen zo’n man wel mòeten gedragen.
