De carrière van Pascal Heije (23 jaar) begon veelbelovend in de jeugd van Ajax. Hij werd zelfs een seizoen uitgeroepen tot de meest waardevolle speler van de jeugd, maar na de overstap naar de selectie liep het minder. ?Een combinatie van factoren?, zegt hij zelf. ?Een andere trainer en zware concurrentie van onder andere Aron Winter?. Dus werd hij drie seizoenen lang uitgeleend aan RBC. De overstap naar NEC is voor Pascal een belangrijke stap voorwaarts.
Pascal Heije kreeg het voetbalspelletje met de paplepel ingegoten. Zijn vader en ooms waren verdienstelijke voetballers. Dat leidde ertoe dat hij zich op zijn beurt aanmeldde bij Victory in Weesp. Een jaar later meldde zijn vader hem aan voor een instuif bij Ajax, maar daar kreeg hij het advies een jaartje later nog eens terug te komen. Dat deed hij en Pascal begon aan een indrukwekkende tocht door alle jeugdelftallen van Ajax. Eerst als rechtsbuiten, later als rechtshalf, of spelend voor de verdediging. Ook in de vertegenwoordigende Nederlandse elftallen was Pascal een logische keuze. Hij doorliep ze allemaal. In die tijd leerde hij Johan Neeskens kennen en jongens als Frank Demouge, Mike Zonneveld en Patrick Ax. Youssouf Hersi kende hij van de jeugdopleiding van Ajax.
Jojo
Op zijn twintigste kwam hij in de selectie van Ajax terecht, want trainer Westerhof had vertrouwen in hem. Dat veranderde toen Co Adriaanse het roer overnam. Pascal kon zich melden voor het tweede elftal. ?Daar had ik geen zin in, want ik wilde echte competitie spelen, liefst in de eredivisie. Ik kon op uitleenbasis op zoek naar een andere club. Dat leek even Volendam te worden, maar het werd uiteindelijk RBC Roosendaal. Ik begon als rechtshalf en als speler achter de spitsen. Later viel ik een keer in als rechtsback. Dat deed ik blijkbaar goed, want ik kon op die positie blijven staan.? Het was een moeilijk seizoen dat eindigde met degradatie. ?Ik heb toen veel geleerd, met name verdedigen. Dat vergde behoorlijk wat aanpassing, want ik was bij Ajax gewend om altijd te winnen en liefst nog met mooi voetbal.? Het volgende seizoen meldde hij zich opnieuw bij Ajax en het ritueel herhaalde zich. Geen zin in een plek in het tweede elftal en dus terug naar RBC. De Roosendalers promoveerden. Het vorige jaar leverde een herhaling van zetten op, met één klein verschil: Ajax wilde Pascal wel verkopen. ?Daar had ik geen zin in, want na dat seizoen zou ik transfervrij zijn. Dus weer terug naar RBC.?
Zonder pijn
Pascal had al enkele seizoenen last van chronische ontstekingen aan de gewrichten van beide dikke tenen. Vorig jaar verslechterde de situatie zo dat werd besloten hem te opereren. In mei werd de operatie in Roosendaal uitgevoerd. ?In die periode belde Johan Neeskens me en hij vroeg me hoe het eigenlijk met mijn contract zat. Ik was transfervrij, maar had nog geen club. NEC was geïnteresseerd, mits ik natuurlijk goed zou genezen van mijn blessure. Ik ben in Nijmegen onderzocht en goedgekeurd. De genezing verloopt voorspoedig en ik ben voor het eerst sinds jaren weer vrij van pijn. Half juni was alles rond en kon ik tekenen voor een contract van één jaar, met een optie op nog een jaar. Ik heb geen toezeggingen van de trainer. Ik moet me tijdens de voorbereiding gewoon bewijzen en knokken voor een plaats in het elftal. Ik ben gehaald als een speler die op rechts en in het centrum voor de verdediging uit de voeten kan.?