De NEC-fans die van plan zijn volgende week met eigen vervoer naar Polen af te reizen, kunnen hun borst alvast natmaken. De weg naar het prachtige Kraków blijkt lang, dodelijk saai, de ultieme schokbrekertest en niet geheel zonder gevaar.
De ‘hobbelrit’ richting Kraków (spreek uit: Krakoef) bewijst dat de razendsnelle metamorfose van een post-communistisch naar een ‘westers’ Polen momenteel vooral vertragend werkt. Werkelijk overal wordt aan de weg gewerkt. De automobilist die met een gemiddelde van tachtig kilometer per uur het land kan doorkruisen, is een gezegend man.
Er kunnen onderweg ook vreemde dingen gebeuren. Twee weken geleden nog berichtten Poolse media over een nepagent die in de nachtelijke uren een eigen wegblokkade opwierp om nietsvermoedende toeristen wat extra zlotty’s uit de zak te kloppen.
Maar wie de tamelijk geestdodende tocht volbrengt, wordt uiteindelijk rijkelijk beloond. Hij vindt de parel van Polen: Krakow, ‘city of legends’, stad van de 160 kerken en bovenal stad met een ongekend rijke historie. Net als in de rest van Polen zijn in Kraków de Russen vaak vervloekt, maar één van hen hebben de ‘Krakówiani’ voor altijd in hun hart gesloten: maarschalk Ivan Koniev. Hij was het die in 1945 met een verrassingsaanval de nazi’s dusdanig overdonderde dat zij niet eens tijd hadden om de explosieven onder de monumentale gebouwen tot ontploffing te brengen. Waar steden als Warschau tot de grond toe afbrandden, bleef het 1400 jaar oude Kraków wonderwel gespaard. En dus lopen de toeristen nog altijd dagelijks massaal uit voor de historische Wawelburcht, het Rynek Glowny-plein, of de aloude Jagello-universiteit die overigens net zoveel studenten herbergt als Nijmegen inwoners telt.
Anno 2003 blijkt Kraków niet alleen op cultureel gebied het beste dat Polen te bieden heeft. Ook in volkssport nummer èèn, voetbal, ontpopt de stad zich steeds vaker tot een heuse alleenheerser. Opvallend is dat de plaatselijke trots Wisla – vernoemd naar de rivier die de voormalige hoofdstad doorsnijdt – vooral floreert in tijden zonder onderdrukking. In het communistische epoque was de club vooral een slapende reus. De Partij wilde doorgaans dat de titel in Warschau belandde. Aldus geschiedde. Het is geen toeval dat Wisla zijn meeste van acht landstitels behaalde vlak na de Tweede Wereldoorlog èn in een tijd waarin de poort naar de EU voorgoed is opengezet. Ter illustratie: de voorbije vijf jaar was Wisla driemaal de beste en tweemaal vice-kampioen.
De huidige wedergeboorte van Wisla kent goedbeschouwd één vader. In een competitie waarin de armoede regeert, koestert Krakow suikeroom Telefonika, een telefoongigant die ‘in notime’ de begroting opschroefde naar twintig miljoen zlotty, zo’n vijf miljoen euro. Een bedrag dat in Nederland op de lachspieren werkt, is voor Poolse begrippen een goudmijn. Op papier is Telefonika-eigenaar Boguslav Cupial geen president van Wisla Kraków, in de praktijk wel.
Het was ook Cupial die een meesterzet deed door voetballegende Henryk Kasperczak terug te halen. Globetrotter Kasperczak verbleef, zeer ongebruikelijk voor een Poolse trainer, 24 jaar in het buitenland, maar zette bij terugkeer aan de Wisla een ploeg neer die vorig seizoen zelfs Europa deed smullen.
Enige smet op de voetbalparel van Polen, zo maakt een bezoek aan Kraków duidelijk, is het volledig door de tijd achterhaalde Wisla-stadion. Geen overkappingen, zelfs geen tribunes aan de kopse kanten. Wel een persruimte die tevens dienst doet als supporterskantine en ontvangstruimte voor de bezoekende club.
Deze avond is dat overigens Wisla Plock, een bescheiden provincieclubje dat tegen de landskampioen geen schijn van kans heeft en terecht met 3-1 verliest. De wedstrijd wordt ook bijgewoond door een heuse NEC-delegatie die de komende UEFA Cup-opponent aandachtig observeert.
Ook de Nijmegenaren zien hoe ‘de parel van Polen’ deze avond wel erg extreem wordt bewaakt. In Nederland wordt nog wel eens moeilijk gedaan over politie-inzet. In Kraków nooit. Vijfhonderd agenten plus 240 voortdurend nors kijkende mannen met ‘security’ op hun jas maken van het stadion een waar bastion.
Het machtsvertoon is buiten alle proporties. De 8000 thuisfans – die er geen idee van hebben dat de Nijmeegse politie zich nu al zorgen maakt over hun komst – gedragen zich keurig en aan bezoekende supporters is een chronisch gebrek. Het uitvak is op vier (!) hondstrouwe Plock-fans na volledig uitgestorven.
Over een beetje vuurwerk wordt door de autoriteiten niet moeilijk gedaan. Na de 2-1 van Zurawski, een van de vijf Wisla-internationals op het veld, lijkt het even alsof het Poolse nieuwjaar is aangebroken. Een regen van vuurpijlen wordt door de ‘hooliganski’ de lucht ingeschoten. Misschien niet helemaal zonder gevaar, maar wel imponerend.
Onder toeziend oog van de Nijmeegse afvaardiging wordt Plock na rust volledig overklast. De NEC’ers weten genoeg – Wisla is een sterke opponent – en stappen de volgende ochtend weer in het vliegtuig naar Nederland. Dat gaat – ondanks een lastige terugreis – heel wat sneller dan tachtig kilometer per uur.
Bron: De Gelderlander