Terwijl Nijmegen in de ban is van de UEFA Cup verheugt NEC’er Theo Brack zich op een ander internationaal podium. Vandaag reist hij met ‘Oranje tot 19’ naar Moldavië voor een EK – kwalificatietoernooi. “Mentaal krijgt niemand mij gek.” Was getekend: een talentrijke keeper.
De kleding en tandenborstel zijn ingepakt. De tips van de KNVB voor de volledigheid nog eens doorgenomen. “Doe je voetbalschoenen altijd in de handbagage. Dan kun je die op het vliegveld nooit kwijtraken. Van dat soort handigheidjes.”
Theo Brack kan de richtlijnen van de KNVB inmiddels dromen. Sinds zijn dertiende wordt de nu 1.83 meter lange doelman steevast geselecteerd voor Oranje. Bondscoach Ruud Gullit twijfelde dan ook nauwelijks toen hij moest bepalen welke twee keepers hij vandaag meeneemt naar Moldavië: Fortuna’s Sten Dreezen en NEC’s Theo Brack.
“In al die jaren heb ik heel wat talenten zien komen en gaan”, zegt Brack. “Van PSV, van Ajax, van Feyenoord, maar Sten en ik zitten er vanaf het begin bij. We zijn al jaren grote concurrenten. Zo voelt het ook. Maar op een goede manier. Mocht hij in Moldavië eerste doelman zijn, dan is het echt niet zo dat ik tijdens de warming-up drie ballen in de kruising ram en zeg: Zo dat was het Sten.”
Theo Brack in Oranje. Het is voor de getogen Heerdenaar eigenlijk geen verrassing meer. “Moet je niet zeggen. Het is altijd weer mooi als de uitnodiging binnenkomt. Er kan ooit een moment komen waarop de bondscoach de voorkeur aan een ander geeft.”
Voorlopig is die tijd nog niet aangebroken. NEC-doelman Brack reist naar Moldavië. Voor een zoveelste avontuur met Oranje. De voorpret kon Brack de voorbije weken alvast delen met een andere NEC’er, Mark Otten, die eveneens tot Gullits keurkorps behoort.
Otten en Brack zijn overigens meer dan collega’s bij NEC en Oranje. Ze zijn vrienden. Op hun Nijmeegse middelbare school waren ze klasgenoten en sinds februari leven ze zelfs in hetzelfde huis. “Mark woont nog bij zijn ouders in Nijmegen en die hebben gevraagd om bij hen in te trekken. Handig. Mijn ouders wonen in Heerde. Dat is een stuk verder van NEC vandaan.”
De verhuizing past helemaal in de fase die Bracks loopbaan inmiddels heeft bereikt. Het talent stort zich volledig op de voetballerij. Zijn studie – vorig seizoen was hij nog 5 vwo’er op de SSgN – houdt hij voorlopig voor gezien.
“Als doelman bereik je je top pas op je 26ste. Wat dat betreft heb ik tijd. Maar door de slechtere financiële situatie in het profvoetbal wordt talenten minder tijd gegund om te rijpen. Ik wil nu alles op alles zetten. Ik ben er nog lang niet. Dat besef ik heel goed. Een selectie voor Oranje zegt veel, maar niet alles. Het is nu de vraag of ik die laatste stappen naar het profvoetbal ook kan zetten. Bij Otten ligt dat compleet anders. De vraag is niet óf hij zijn debuut bij NEC maakt, maar wanneer. Ik heb nu naast het voetbal een uitzendbaantje bij het Radboudziekenhuis. Het is als voetballer belangrijk om te weten dat het je in het dagelijks leven niet zomaar aan komt waaien.”
Het zijn wijze woorden van een jeugdige doelman die via het Amersfoortse Quick 1890, het Heerdese SEH, FC Zwolle en Vitesse – ‘inderdaad, die geel-zwarte rivaal’ – twee jaar geleden neerstreek bij NEC. Vorig seizoen leek het er al serieus op dat Nijmegen vroegtijdig kennis zou maken met Theo Brack. Reserve-doelman Albert van der Sleen kampte met rugklachten. Nummer drie, Henry Timmer, was evenmin fit en de vierde in de doelman-hierarchie van destijds, Mattheus Hoop, ook al niet.
“Toen werd gezegd: ‘Hou er rekening mee dat je tegen Feyenoord op de bank moet zitten’. Uiteindelijk koos NEC voor Brookhuis, mijn keeperstrainer. Jammer, maar ook logisch. Je kunt een speler ook te vróeg brengen. Je ziet het aan keepers die onverwachts snel een kans krijgen en in hun eerste wedstrijd niet geheel vrijuit gaan. Zij blijven daarna voor de buitenwacht toch vooral ‘die doelman van die ene wedstrijd’.”
Brack is inmiddels vergeten hoeveel interlands hij heeft gespeeld – ‘ik schat een stuk of twintig’ – en prijst de man die sinds kort zijn bondscoach is: Ruud Gullit. Al is de 18-jarige A1-doelman te jong om zich de actieve loopbaan van de Oude Meester nog te herinneren. “Je merkt aan alles dat Gullit een groot voetballer is geweest. Hij weet exact wat er tijdens zo’n internationaal toernooi in onze koppies omgaat. Soms lijkt het alsof hij onze gedachtes kan lezen.”
De eerste lessen van Gullit zijn bij Brack luid en duidelijk overgekomen. “Hij zegt: ‘Ga tot het randje en soms er overheen’. Hij heeft groot gelijk. Het wordt tijd dat jeugdelftallen van Oranje eens uitdelen in plaats van alleen maar incasseren. Ik heb het met Oranje al meermalen meegemaakt dat we verloren, omdat we ons te veel lieten provoceren. Dat zal mij trouwens niet zo snel meer gebeuren. Ik ben niet zo snel van mijn stuk te brengen.”
Zelfs niet als Ruud Gullit straks tegen IJsland, Moldavïe en Israel mocht kiezen voor Bracks eeuwige rivaal Sten Dreezen. “Moldavië wordt een mooie ervaring. Hoe dan ook.”