Het was in 2001 eigenlijk te mooi om waar te zijn. De zoon van Jan Peters, ‘NEC-speler van de eeuw’, tekende een contract bij de club waar zijn vader ooit groot werd. Ruim twee jaar na dato is Marc Peters alweer NEC’er af. De verbintenis van de middenvelder, die zelfs bij het tweede elftal nauwelijks nog speeltijd kreeg, is gisteren door NEC ontbonden. Peters vertrekt naar De Treffers.
“Natuurlijk is het teleurstellend dat het zo gelopen is”, zegt de 25-jarige Peters die in tweeënhalf jaar nooit tot een officiële wedstrijd in NEC’s hoofdmacht kwam. “Het blijft hartstikke jammer dat ik het bij NEC niet heb gered. Van de andere kant weet ik nu waar ik aan toe ben. Ik krijg bij De Treffers eindelijk de kans om weer eens wedstrijden te spelen. Dat is zo lang geleden. Bij NEC was het voor mij al tijden slechts een kwestie van trainen. Dat gaat nu veranderen. Dat is iets om naar uit te kijken.”
Het besluit van NEC dat de club zijn contract wilde ontbinden, kwam voor Peters junior niet geheel als een verrassing. “Natuurlijk is dit niet prettig voor een voetballer. Maar als je, zoals ik, op een gegeven moment zelfs wordt teruggezet naar het tweede elftal, dan weet je dat je volledig op een dood spoor bent aanbeland. Ik ga nu proberen via De Treffers terug te keren naar het profvoetbal. Mijn avontuur bij NEC mag dan niet geworden zijn wat club en ik ervan verwachtten, ik heb de moed op een nieuwe profclub zeker niet opgegeven. Een tijdje geleden heb ik stage gelopen bij FC Dordrecht. Ik vind het nog altijd zonde dat een overgang toen niet van de grond is gekomen.”
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het Marc Peters sinds hij in 2001 – als speler van TOP Oss – zijn handtekening onder een verbintenis bij NEC zette, aan enig geluk heeft ontbroken. In augustus dat jaar overleed zijn moeder. Later maakte langdurig blessureleed het Peters lastig om de club van zijn kwaliteiten te overtuigen. “Het heeft me, nu ik terugkijk, in mijn NEC-periode inderdaad niet echt meegezeten. Al moet dat ‘blessureverhaal’ nu snel de wereld uit. Ik ben alweer negen maanden fit. Als ik nu een voetbalwedstrijd bekijk, vraagt iedereen nog steeds: ‘Marc, hoe is het met je blessure?’ Dat zal straks bij De Treffers hopelijk snel afgelopen zijn.”
Bron: De Gelderlander