NEC keert vandaag terug van een trainingskamp in Turkije. Johan Neeskens zet met een prettiger gevoel voet op Hollandse bodem dan hij bij vertrek kon vermoeden. “Deze trip geeft weer vertrouwen.”
Zit er ergens een trainer op de schopstoel, dan valt zijn naam opmerkelijk snel: Johan Neeskens. Zelfs als in Camp Nou de witte zakdoekjes massaal tevoorschijn worden gehaald, is de ‘Neeskens-link’ vlot gelegd: Van Gaal moet vertrekken, Koeman verhuist naar Barca en De Nees wordt de nieuwe Ajax-coach.
Ook Johan Neeskens kent de theorieën waarin zijn naam steevast opduikt maar al te goed. Juan Secundo moet er slechts om glimlachen. Sinds hij NEC-trainer is, werd hij in het onvermijdelijke geruchtencircuit gekoppeld aan Ajax, Barcelona, Oranje en zelfs Vitesse. “Ach, het is in mijn leven eigenlijk nooit anders geweest”, zegt Neeskens. “Toen ik in Zwitserland een hoofdklasser trainde, werd ook onophoudelijk beweerd dat ik bij een Duitse profclub zou tekenen. Mensen moeten niet vergeten dat ìk beslis. Geld is voor mij nooit een argument geweest. Ik ben ook geen planner. Het kan best dat ik straks bij ’n topclub terechtkom, maar op dit moment heb ik nog een contract voor anderhalf jaar. NEC is een club geworden waarvan ik ben gaan houden. Ik heb sterk het gevoel dat ik nog niet klaar ben in Nijmegen.”
Johan Neeskens maakt deze dagen in Turkije een opvallend ontspannen indruk. De man die zelden het achterste van zijn tong laat zien en meestal op z’n hoede is, oogt relaxed. Een grapje hier, een geintje daar. Wanneer een Turk de NEC-trainer herkent maar even niet op diens naam kan komen, helpt De Nees hem een beetje. ‘Van de Kerkhof’, verklapt hij grijnzend. De Turk straalt van oor tot oor: ‘ja!’
Het trainingskamp in Antalya bewijst dat zelfs in Turkije de naam Neeskens nog altijd ontzag inboezemt. Als bijvoorbeeld de toernooileiding plotseling is ‘ontschoten’ welk geldbedrag aan NEC – de verliezend finalist – moet worden betaald, maakt de oprechte irritatie van de oude meester zichtbaar indruk. Het is de zoveelste illustratie dat NEC al tweeënhalf jaar overduidelijk garen spint bij Neeskens’ aanwezigheid.
De komst van Johan II naar de club die door de buitenwacht maar wat graag als grijze muis werd bestempeld, gaf NEC een ongekende ‘boost’ aan positieve publiciteit. De Nees maakte van een dolende ploeg een middenmoter, gaf jeugdig talent ruim baan en lokte met zijn komst menig sponsor richting De Goffert. Daar staat tegenover dat NEC het voorbije halfjaar sportief volledig stilstond, ondanks het verdienstelijke aantal van 23 punten. En dat baart zorgen in het Nijmeegse.
“Als ik zie hoe wij hier in Turkije het eerste halfuur tegen Club Brugge speelden, dan denk ik: verdorie, waarom kunnen we dit niveau niet veel vaker halen? We hadden voor aanvang van dit seizoen best hoge verwachtingen, maar ik had niet voorzien dat zòveel jongens onder hun kunnen zouden presteren. Als twee spelers kampen met een mindere vorm, dan kunnen wij dat opvangen. Maar het waren er op een gegeven moment zes of zeven. Dat is niet te doen.”
De Nees ging bij zichzelf te rade, maar zeker ook bij de ploeg die ondanks tweeënhalf seizoen Neeskens-regiem nog altijd bijzonder wisselvallig is. “Ik heb het idee dat sommige spelers te snel tevreden zijn. Bovendien moet ik ze honderden keren op het hart drukken dat ze meer moeten coachen, slimmer moeten voetballen. Ik blijf zulke dingen aangeven, maar het wordt nog te weinig opgepikt.” Ook vindt Neeskens dat zijn spelersgroep te vlot ‘het kopje laat hangen’. “Als het even tegenzit, is het met het elftal soms helemaal niks meer. Dan gaan jongens zich verstoppen, willen ze niet aanspeelbaar zijn. En dan komen er irritaties. Ik zeg wel eens: ‘jullie beweren toch altijd een vriendenploeg te zijn? Dat is makkelijk praten als je met z’n allen gezellig op het terras achter een kopje koffie zit. Nee, juist als het slecht gaat bìnnen de lijnen moet je elkaar ondersteunen, voor elkaar door het vuur gaan. Dan pas ben je voor mij een vriendenteam’.”
Johan Neeskens weigert sinds hij het hoofdtrainerschap van NEC bekleedt categorisch de vergelijking met ‘zijn tijd’ te maken. “Dat zijn nu eenmaal onvergelijkbare periodes.” Toch ontkomt ook de NEC-trainer niet aan de bewering ‘dat het de profs van tegenwoordig soms te makkelijk wordt gemaakt’. Als zoon van een bijzonder hardwerkende vader – die bij de Hoogovens ploegendiensten draaide om zijn gezin voldoende eten te geven – erfde Neeskens een vorm van discipline die in het voetbal met uitsterven wordt bedreigd.
“Ik wist altijd precies waar mijn tekortkomingen lagen. Nu gebeurt het wel eens dat ik een speler aanspreek op zijn tegenvallende spel en dat ik te horen krijg: ‘Maar ik was toch niet de enige?’ Dan zeg ik: ‘Ga jij eerst eens even lekker voor de spiegel staan’.” Verder wenst Johan Neeskens zich niet tè kritisch uit te laten over zijn selectie. Dat is ook niet nodig. “We mogen dan wisselvallig zijn, ik zie nog steeds een stijgende lijn”, zo zegt De Nees. De cijfers bewijzen onmiskenbaar zijn gelijk. Onder Neeskens’ bewind speelde de Nijmegen Eendracht Combinatie 85 competitiewedstrijden. Het aantal punten: 108. Zelden haalde een NEC-trainer een beter gemiddelde.
“Als ik zie hoe de ploeg zich in Turkije heeft gemanifesteerd, dan geeft me dat weer veel vertrouwen. Ik blijf het zeggen: er zit zeker rek in deze groep. Vooraf heb ik als doel gesteld: hoger eindigen dan die negende plek van vorig seizoen. Dat is nog steeds haalbaar. We moeten alleen hopen dat we gevrijwaard blijven van blessureleed, want kwalitatief hebben we een smalle groep”, aldus de trainer die daarna onbewust aangeeft dat in het geruchtencircuit de Neeskens-link voorlopig niet hoeft te worden gelegd. “Als het financieel haalbaar is, moeten we het onderlinge kwaliteitsverschil in de selectie zien te verkleinen. Maar dat is iets voor volgend seizoen.”
Bron: De Gelderlander
