Hij werd gezien als een belangrijke aanwinst, maar moest vooralsnog geblesseerd toezien hoe NEC zich door de competitie worstelt. Pascal Heije heeft ondanks een lastige start zijn geduld nooit verloren. “Mijn tijd komt nog wel.”
Johan Neeskens heeft zich tijdens de vrijdagse ochtendtraining van NEC al enkele malen inwendig opgewonden. Na het zoveelste onnodige balverlies wil de trainer zich niet meer inhouden. Het is tijd om in te grijpen. “Verdomme jongens, word nou eens wakker.”
De reprimande van De Nees gaat volledig voorbij aan Pascal Heije. Begrijpelijk. De corrigerende woorden zijn ook niet aan zijn adres gericht. Terwijl NEC zich met een partijvorm voorbereidt op de thuiswedstrijd van zondag tegen Groningen, loopt Heije gedwee zijn rondjes rondom het trainingsveld; revaliderend na een zoveelste blessure in korte tijd.
Pascal Heije is opgewekt, optimistisch. De man die jarenlang gold als een van de voornaamste Ajax-talenten, is serieus op de weg terug. “Het ergste is achter de rug, dat weet ik zeker”, zegt Heije als hij zich in brasserie De Eendracht achter een kop tomatensoep heeft gezet.
“Ik moet toegeven dat ik ’t in het begin echt even moeilijk heb gehad. Ik kwam van RBC, was vastberaden me te bewijzen voor de ploeg, maar was vooral geblesseerd. Wat het nog lastiger maakte, was dat ik er maar niet in slaagde een geschikt huis te vinden. Toen ik bij RBC speelde, woonde ik in Roosendaal. Dat was ideaal. Dicht bij je club wonen, brengt ook wat rust in je leven. In Nijmegen en omgeving heb ik volgens mij wel tien woningen gezien, maar geen van alle trok me aan. Ik wilde er zó in kunnen. Geen geverf. Gewoon de meubels erin zetten en klaar is Kees. Ik reisde op en neer naar Amsterdam of woonde een aantal dagen per week in een Nijmeegs hotel. Zat ik daar in m’n eentje, terwijl ik op het voetbalveld ook al mij ei niet kwijtkon.”
Sinds kort heeft Heije alsnog een nieuw thuis en daarmee zijn rust gevonden. “In Elst. Ik voel me er goed.
Alleen het bankstel moet nog komen.”
Pascal Heije is al vier maanden NEC’er, maar voor zijn gevoel moet zijn Nijmeegse avontuur nog altijd beginnen. “Ik heb geen streefdatum waarop ik mijn rentree kan maken, maar het gaat de goede kant op.”
Dat hij het voorbije anderhalf seizoen bij de buitenwacht het etiket ‘blessuregevoelig’ kreeg opgeplakt, deert Heije geen moment. “Mensen moeten maar denken wat ze willen denken. Wat kan ik daarmee? Het was pure pech. Bij RBC had ik lange tijd last van een teen en daar heb ik me met succes aan laten opereren. Nu heb ik een spierblessure. Daar heb ik in mijn leven nog nooit last van gehad, ook niet in de jeugd bij Ajax. Sterker nog: daar was ik nooit geblesseerd.”
Ajax. De naam is gevallen. Als achtjarig jochie werd Pascal Heije door de Amsterdamse club gescout bij de Weesper amateurs van Victoria. “Ik geloof dat we alleen met Ajax C2 een jaar geen kampioen zijn geworden.”
Voor Heije leek de ultieme voetbaltoekomst weggelegd. Helemaal toen hij deel uitmaakte van een elftal dat door de Amsterdamse sportpers bijna wekelijks werd bewierookt als ‘het beste Ajax A1 allertijden’. Het liep met Heije anders dan menig kenner voorspelde.
“Maar dat geldt eigenlijk voor al die jongens van dat A1-elftal. Alleen Andy van der Meyde heeft de echte top gehaald. Ook Kevin Bobson doet het nu goed in Spanje. De rest voetbalt vooral bij clubs in de eerste divisie. Natuurlijk heb ik me wel eens afgevraagd hoe dat mogelijk is. Ik moet je het antwoord schuldig blijven. In de tijd dat Westerhof trainer was bij Ajax, zat ik een paar maanden bij de eerste selectie. Ik herinner me nog hoe Rafael van der Vaart ook voor het eerst bij de selectie kwam. We deelden samen een kamer. Hij vroeg míj hoe het was om in het eerste van Ajax te spelen.”
Er verschijnt een glimlach om de mond van Pascal Heije. De NEC’er mag dan voorlopig niet verder zijn gekomen dan twee invalbeurten, zijn opgewekte humeur heeft hij niet verloren.
“Ik weet van mezelf dat ik het niveau van de eredivisie aan kan. Al is dat nu niet het belangrijkste. Voor mij telt maar één ding: fit worden.”
Na afloop van het gesprek verlaat Pascal Heije samen met Jeffrey Leiwakabessy De Goffert. ‘Leiwa’ heeft deze dag nog een tweede rol binnen de selectie: die van taxichauffeur. Sinds kort is hij niet meer de enige Elstenaar bij NEC.
Bron: De Gelderlander