Edgar Barreto (20) heeft een extreem intensieve periode achter de rug. Hij bereikte de kwartfinale in de Copa America, veroverde zilver op de Olympische Spelen en vierde zondag zijn debuut in de nationale A – ploeg van Paraguay. Zijn eerstvolgende doel? Winst bij Utrecht – uit.
Op de ochtendtraining van NEC is het voor de aanwezige supporters even zoeken. “Edgar Barreto zou vandaag terugkomen, maar ik zie hem nergens”, zegt een fan die er vervolgens door ’n collega-toeschouwer op wordt gewezen dat die kortgeknipte middenvelder op het trainingsveld toch werkelijk de Paraguayaanse international is.
Edgar Barreto is eindelijk terug bij NEC Naar eigen zeggen ‘nog een beetje moe van de jetlag’ maar in twee maanden tijd een rugzak aan ervaringen rijker.
“Veel mensen vragen me vandaag bij NEC waar mijn medaille is, maar die heb ik in Paraguay achtergelaten”, zegt Barreto die met zijn olympische ploeggenoten als ware volkshelden werden onthaald.
“Het was één groot feest in Paraguay. Dat begon al toen we aankwamen op het vliegveld. Later wachtten tienduizende dolenthousiaste mensen ons op in het stadion ‘Defensores del Chaco’. We kregen zelfs een lintje van de regering; vanwege onze mooie prestaties in Athene. Heel bijzonder. Wat de meeste indruk op me heeft gemaakt? Op een erepodium staan tijdens de Olympische Spelen. Onze ploeg hoopte vooraf op een olympische medaille. Die hebben we gewonnen. We gingen met de wedstrijd beter voetballen”, aldus Barreto die op de dag van zijn Nijmeegse terugkeer bloemen ontvangt van technisch directeur Leen Looyen én felicitaties van zo’n beetje iedereen die op De Goffert vertoeft.
“Het doet me goed om te zien dat de mensen bij deze club de voorbije periode blijkbaar met me hebben meegeleefd.”
De familie Barreto was na de verloren finale tegen Argentinië direct twee zilveren medailles rijker, want ook broer Diego – doelman van de Paraguayaanse formatie – deelde nadrukkelijk in het succes.
“Het was voor ons beiden een intensieve, maar bovenal hele mooie periode”, laat Barreto via ploeggenoot en gelegenheidstolk José Valencia optekenen. “Het kost me nu echt geen moeite om met beide benen op de grond te blijven staan. Al is het dit voorbije jaar natuurlijk wel ontzettend snel met me gegaan: eerst was er mijn overgang van Cerro Porteno naar NEC, daarna de deelname aan de Copa America én de Olympische Spelen en vorige week volgde mijn debuut in het nationale A-elftal.”
Zoals bij elke medaille kent ook Barreto’s zilver een andere, minder vrolijk stemmende kant. Tegenover Barreto’s succes staat het feit dat NEC de talentrijke middenvelder vooralsnog wel erg vaak moet afstaan aan zijn voetbalgekke moederland. De Nijmeegse club heeft de Paraguayaanse voetbalbond inmiddels laten weten Barreto niet meer voor vriendschappelijke duels af te willen staan.
“Dat is me niet bekend. Van de ene kant kan ik goed begrijpen dat de club me liever niet al te vaak wil laten gaan, maar van de andere kant is het voor een club als NEC alleen maar goed als ik ook met Paraguay goed presteer.” Via internet en mobiele gesprekken met collega’s als José Valencia volgde Barreto de seizoensopening van NEC tegen Willem II, ADO en AZ. Zondag is de middenvelder eindelijk weer eens lijfelijk aanwezig bij de Nijmeegse ploeg. “Ik ben fit. Als de trainer tegen Utrecht een beroep op me doet, zal ik er stáán.”
Bron: De Gelderlander
