Ik kon niks uitbrengen na de aankomst van de bus en ook alle spelers en de Nees dropen af. Kennelijk zitten we allemaal in een collectieve mentale dip.
Ik liep weg en werd achtervolgd door Otten en Hendriks (Dat is een keer wat anders dan andersom 🙂 )
Otten zei tegen Hendriks geniet ervan, doelend op het goede debuut. Jullie begrijpen dat ik zei “Genieten? Na zo’n pot?”
Wat volgde was een gesprek van 20 minuten, waarin mijn respect voor deze jongen (Otten dus) met 200% is toegenomen.
Otten gaf aan dat ook hij ziek was van de wedstrijd en hij vertelde dat het met name mentaal erg zwak zit bij NEC. Niemand geeft elkaar op de flikker na een fout, de druk vanuit het publiek wordt steeds groter en over fouten wordt niet makkelijk heengestapt en die blijven in de koppies.
Otten snapt de frustraties van het publiek, maar denkt dat een positief publiek ook een positief effect heeft op de selectie. Uiteraard zei ik tegen hem op mijn beurt weer dat het systeem en de resultaten van de laatste tijd ook op supporters een verlammend effect hebben en dat de zin om te zingen tot het nulpunt daalt. Ook dat kon hij begrijpen, maar hij wees op de macht van het publiek, die niet onderschat moest worden en die de spiraal van die slechte mentaliteit kon doorbreken.
Ik zei dat ik (ook tegen Willem II) achter de ploeg blijf staan, maar dat ik betwijfel of mijn mentale weerbaarheid zo sterk is dat ik nog kan zingen bij een nieuwe achterstand.
Maar goed, klasse van Mark dat hij als “broekie” die net aan het eerste heeft geroken de tijd neemt om uitgebreid van gedachten te wisselen na zo’n wedstrijd. Gewoon op een fatsoenlijke manier elkaars gevoelens uiten en daarover babbelen. Klasse! (ble)