Soms is één moment in de wedstrijd zo typerend, dat je daarmee precies de vinger op de zere plek kunt leggen. Het was ver in blessuretijd en Tininho had de bal. Maar wie het was is niet zo belangrijk, want het het gaat in dit stuk niet over Tininho alleen, maar over heel NEC.
Want hoewel de minimale nederlaag misschien anders doet vermoeden, was NEC vandaag dramatisch slecht. NEC creerde nauwelijks kansen (slechts 4 in de hele wedstrijd), speelde zonder overtuiging en alles was heel erg voorspelbaar.
Drie dingen vielen mij in het bijzonder op. Als eerste de “verbanning van de lange bal.” In voorgaande wedstrijden werd er wanneer er druk werd gezet vaak te snel de lange bal gespeeld. Meestal omdat er te weinig aansluiting was en de man met de bal geen speler kon aanspelen. Maar de lange bal hoeft niet altijd slecht te zijn. Zeker wanneer je tegen 10 man alles of niets moet spelen, of bij een snelle counter, dan kan die lange bal best een keer gebruikt worden. Maar kennelijk is de afspraak heel erg hard gemaakt. Vandaag heb ik twee echte lange breedtepasses gezien van Denneboom en van invaller Eppie, maar het lijkt haast wel of je nu een boete moet betalen als speler wanneer de lange bal nog gebruikt wordt. De opbouw van achter uit is een heilig element geworden, zo lijkt het.
En zo kom ik bij het tweede punt. Zodra er maar een beetje druk wordt gezet op die opbouw valt NEC terug op het betere breiwerk: Tikkie terug, tikkie breed en iedere voorwaartse bal wordt gevolgd door een balletje terug. Ik zag dit ook in de partij tegen Cork, waarin een op papier zwakkere tegenstander door druk te zetten, NEC dwingt tot dat gebrei, waardoor er nauwelijks gevaar werd gecreerd. Als dan ook nog zoals vandaag de opbouw erg rommelig is met veel foute passes of te zacht ingespeelde ballen, dan krijg je het natuurlijk helemaal moeilijk.
En als daar weer bovenop ook nog eens de omschakeling traag verloopt (het derde punt), dan gaat het helemaal mis. Een echte counter heb ik nog niet gezien, ook vandaag niet. De verzorgde opbouw is kennelijk een must geworden, want een counterpoging bij NEC gaat over 5/6 schijven en dat duurt natuurlijk veel te lang. Maar ook de omschakeling van verdedigend naar aanvallend en omgekeerd gaat veel te traag.
De spelers van NEC gaan niet het veld in om te voetballen, zo lijkt het, maar om taken uit te voeren. Zo komen spelers vastgeroest te zitten in een systeem en is je taak goed uitvoeren het belangrijkste uitgangspunt geworden. Op papier technische spelers als Niedzielan, Barreto, Heije en met name Boutahar vallen niet op en spelen eigenlijk gewoon slecht. Niet omdat deze jongens niet kunnen voetballen, integendeel, maar omdat iedere looplijn, ieder balcontact en iedere lichaamsbeweging in een taak lijkt te zijn vastgelegd, waardoor de creativiteit, spontaniteit en onvoorspelbaarheid te niet wordt gedaan. Je mist nu spelers als Hersi enorm. Spelers die nog af en toe onbevangen een actie durven te maken en nog iets onvoorspelbaars kunnen doen. Het is ook niet gek dat veel supporters Prent (die overigens vandaag ook erg matig was) in de basis willen hebben. Een speler die nog niet zo is ingepeperd met die taken en nog een onvoorspelbare actie kan maken. Net zoals de onbevangenheid van Frank Demouge in zijn eerste jaar, die de laatste 2 jaar ook alleen maar taken loopt uit te voeren in het veld, omdat dat nou eenmaal moet.
Maar terug naar Tininho: In de laatste 30 seconden van de wedstrijd stond hij aan de zijkant, met ruimte om snel langs de zijlijn naar voren te gaan. Hij had ook ruimte om de bal in die laatste seconden een hengst naar voren te geven in de hoop dat iemand zijn hoofd of voet er tegenaan kon zetten. Maar in plaats daarvan, stond hij haast stil en tikte hij de bal terug naar Rob Wielaert.
Sommige media durven nog te spreken van een slotoffensief, maar bij een echt slotoffensief gaat de handrem eraf, is een verzorgde opbouw onbelangrijk geworden en gaat het om opportunisme. NEC werd nauwelijks gevaarlijk tegen 10 Utrechters en bleef tot het laatste fluitsignaal al breiend taken uitvoeren. Geen opportunisme, maar de gebruikelijke voorspelbaarheid die er de hele wedstrijd al was geweest. Waarom eigenlijk? Waar zijn de spelers dan bang voor? Of… Waar is de technische staf nog bang voor? Toch nog een extra verdedigend slot op de deur, omdat de gehavende tegenstander misschien toch nog de 0-2 kan scoren? So what?
Ach, misschien winnen we de volgende keer wel weer en ben ik weer wat positiever wie weet, maar vandaag terug in de bus op weg naar Nijmegen kon ik maar aan 1 ding denken: Nog even en NEC is doodgetaakt! Maar of de technische staf daar ook zo over denkt….? (ble)