Drijfzand (1 ster)
regie en scenario: kees vlaanderen
Productie: humanistische omroep & pieter van huystee film
met: johnny de mol, dimme treurniet, nienke römer (van rozengeur en wodka lime)
uitzending: 3 april 2004
Een veelbelovende voetballer die een contract krijgt bij NEC (johnny de mol) gaat er langzaam aan onderdoor dat hij zijn moeder (nienke römer) nooit heeft gekend. Zijn jonge vader (dimme treurniet) beweert dat ze dood is, maar de kijker weet wel beter – ze heeft hem vlak na de geboorte van hun zoontje in de steek gelaten. Voer voor een onvervalst polderdrame – de vader is een boer, de zoon een boerenzoon, en de setting is opgetrokken uit klein en gras en verwaaide voetbalvelden. Kees Vlaanderen heeft het zich echter nogal moeilijk gemaakt door van de drie hoofdpersonen nogal zwijgzame types te maken die hun emoties maar moeilijk kunnen uitspreken. Zo zien we de moeder steeds glazig voor zich uitkijken wanneer ze zich ongemakkelijk voelt in het schoonouderlijk huis. En zien we de getroebleerde jongen ook steeds voor zich uitkijken wanneer hij met gewelddadige plannen rondloopt. En zien we de vaer… enfin, u begrijpt het al. Aan de acteurs ligt het niet – vooral De Mol betoont zich een waardig drager van een moeilijke rol, hij komt erg volwassen over in zijn onvolwassenheid. Maar het script heeft hem en zijn medespelers eenvoudigweg te weinig te bieden. Wat emotioneel gezien een spannende tikkende tijdbom had moeten worden, ontaardt in een eindeloze reeks shots van gezichten en landschapjes voorzien van een contemplatief pianodeuntje, alsof we een hele film lang naar een aftitelingsequentie zitten te kijken.
(bron: vara TV magazine)
conclusie:
Het aandeel NEC is minimaal, dit alles precies in het vooraf gedachte flinteredunne verhaal. Een geluk bij een ongeluk is dat het niveau van veel supporters op de goffertribune naadloos aansloot bij het niveau van de film. (ble)