Morgen komt er gelukkig een einde aan de wedstrijd Jol-Neeskens.
In mijn ogen de meest trieste wedstrijd die de laatste tijd gespeeld is. Het gaat namelijk niet om de personen zelf, maar om hun werkwijze. En vooral: Welke werkwijze NEC verder kan brengen. Pol somde in het vorige bericht op deze site de voors en tegens al goed op en daar gaat het om!
Met loze kreten als “Neeskens rot op” doe je de Nees tekort. Met “Neeskens heeft tenminste met zijn club al Europees gehaald” doe je Jol weer tekort.
Het enige dat kennelijk uitgewerkt is, is een voorspelbaar verdedigend systeem, waarin de spelers ook op het veld geen vertrouwen meer hebben. NEC moet dus wat variabeler worden (met verschillende systemen uit de voeten kunnen dus) en moet niet vastgeroest blijven hangen in een verdedigend systeem. Als die belofte gemaakt kan worden, maakt mij niet uit wie er wel of niet tekent morgen, want zowel Jol als Neeskens behoren tot het linkerrijtje van trainers in Nederland. (ble)
