NEC verbaasde de afgelopen tijd door het aantrekken van twee topaankopen: Andrzej Niedzielan en Edgar Barreto. Met grote dank aan de Nijmeegse ‘zakentycoon’ Marcel Boekhoorn. Een portret van een vriendelijke suikeroom met hart voor de club uit zijn geboortestad.
Waar zouden Nederlandse bvo’s tegenwoordig zijn zonder private investeerders? Het is een vraag die ook in Nijmegen steeds belangrijker wordt. Ondanks het bestaan van een begrotingstekort, is NEC toch een club die zijn sportieve ambities de voorbije tijd nadrukkelijk heeft geëtaleerd.
NEC mag zich momenteel dolgelukkig prijzen dat op de achtergrond een multimiljonair bereid is uit liefde voor de club zijn financiële nek uit te steken in deze tijden van laagconjunctuur in het betaalde voetbal. Zijn naam: Marcel Boekhoorn, volgens ingewijden een genie in ondernemen die, ook prettig voor de Nijmeegse clubleiding, absoluut geen macht nastreeft. Sterker nog: de man die door het blad Quote recentelijk werd ingeschat op een vermogen van 275 miljoen euro, opereert het liefst zoveel mogelijk vanuit de anonimiteit. Al wordt dat steeds onmogelijker als je, zoals hij deed in 2000, Ouwehands Dierenpark opkoopt en, onlangs, oud-Ahold topman Van der Hoeven en ex-staatssecretaris Vermeend als adviseurs aan je bindt. In Nijmegen is het ook nauwelijks nog een publiek geheim te noemen dat vooral Boekhoorn de man is achter de kostbare aankopen Niedzielan en Barreto met wie NEC sportief de lift omhoog wenst te vinden.
Wie de miljonair op een van zijn mobieltjes probeert te bereiken, wordt doorgaans keurig teruggebeld door zijn persoonlijk secretaris. “Sorry, maar meneer Boekhoorn geeft geen interviews. Ook uit veiligheidsoverwegingen.” Een plausibele verklaring, al lijkt er nog een andere uitleg te geven over de zwijgzaamheid die Boekhoorn nastreeft. Hij liet zich in het verleden al eens ontvallen dat publiciteit zakelijk nu eenmaal zelden iets van voordeel oplevert. Het levensverhaal van Marcel Boekhoorn laat zich schrijven als een onvervalste successtory.
Voor geld hoeft de pas 44-jarige zakenman – nog niet zo lang geleden te bewonderen als rechtsbuiten bij de amateurs van Oranje Blauw -het al lang niet meer te doen. Die tijd heeft hij achter de rug. ‘Het spel’ is voor hem nu veel boeiender. “De kick zit in ’t bouwen van bedrijven zelf”, zo schetste hij ooit in de bladen ‘Nijmegen Business’ en ‘Geld en Beleggen’.
Sinds zijn vertrek in 1994 na veertien jaar accountancy bij Deloitte & Touche – ‘Ik was er de jongste vennoot ooit, maar ook de jongste die vertrok’ – groeide hij in notime uit tot de nummer 54 op de Quote-lijst van meest vermogende Nederlanders. Momenteel heeft hij naar schatting een belang in tachtig ondernemingen, waarvan menig in de IT. Boekhoorn is inmiddels een gewilde zakenpartner. “Omdat het een man is die kan délen”, zegt een van hen. “Die kom je in deze branche niet zo heel vaak tegen.”
Het is opvallend dat in de keiharde zakenwereld Boekhoorn bijna unaniem wordt omschreven als een gewiekste maar bovenal bijzonder sympathieke man. Een geboren koopman die beschikt over de nodige zelfrelativering en humor. Zo betekent Bowolar BV niets anders dan ‘Boekhoorn wordt lachend rijk BV’ en staat Apvodedo BV voor ‘Appeltje voor de dorst’.
De selfmademiljonair, die onder meer een grote klapper maakte met de opbouw en verkoop van Bakker Bart, is een rasechte Nijmegenaar, al woont hij inmiddels in de Gelderse Vallei.
Als jongen getuigde hij al van het nodige zakeninstinct. Zo verdiende Boekhoorn een aardig zakcentje met krantenwijken, maar bracht hij naar eigen zeggen nooit zelf een krant rond.
Ook de liefde voor NEC ontlook snel. Zijn vader, een Nijmeegse uitvoerder in de bouw, nam de kleine Marcel op z’n tijd mee naar De Goffert, het voetbalstadion dat Boekhoorn – als zijn drukke agenda het tenminste toelaat – nog trouw bezoekt. Immer vanuit dezelfde stoel in zijn tot kroeg omgetoverde VIP-box.
Altijd ook bijzonder meelevend, al sprong hij nog nooit zo hoog van zijn vaste Goffert-zetel op als onlangs tegen Feyenoord.
De reden: Andrzej Niedzielan, de Pool die vooral dankzij Boekhoorns geld binnen kon worden gehaald, scoorde zijn eerste doelpunt voor NEC.
Zelf schopte Boekhoorn – gek van voetbal, nog maffer van dieren – het nooit verder dan tot een beperkte maar gedreven rechtsbuiten. Zijn fanatisme ging ooit zover dat hij zich per privé-jet liet vervoeren om het kampioensduel van zijn vriendenteam bij Oranje Blauw te kunnen bijwonen.
De zakenman Boekhoorn was duizendmaal succesvoller dan de voetballer Boekhoorn. De ondernemer, die niet veel slaap nodig heeft, doorliep de havo, daarna de heao (cum laude) en een accountantsopleiding waarvan, zo schreef ‘Nijmegen Business’, de examencommissie hem eigenlijk te jong vond voor het mondeling. Fusies en acquisities. Da’s Boekhoorns specialiteit. Wat Boekhoorn aanpakt, lijkt vooralsnog een waarborg voor succes. Al ging uitgerekend een van zijn eerste deals mis. Hij stapte in de mode via een bedrijf met de weinig hoopvol stemmende naam Naief dat uiteindelijk failliet ging. “Die mislukking heb ik beschouwd als een dure maar belangrijke cursus.”
Boekhoorn – ‘ Ik ben gelukkig een onsterfelijke optimist’ – durft groot, soms heel groot te denken. Elk bedrijf dat hij overneemt, moet een marktleider kunnen worden. Ooit vatte hij in ‘Nijmegen Business’ en ‘Geld en Beleggen’ zijn voornaamste aanpak samen: “Met mijn buy and build-strategie probeer ik bedrijven bij elkaar te brengen. Ik tracht concurrenten ervan te overtuigen dat samenwerking lonender is omdat je samen een sterke marktpositie hebt. Door zo’n positie krijg je volledig grip op de prijzen. Dat betekent dat je geld verdient door je strategie en niet door dom te saneren. Dat noem ik de wet van Boekhoorn.”
Een wet die hij toepaste op de meest uiteenlopende sectoren. “Ik heb geweldige deals gedaan in brood, kozijnen, spuitbussen, verhuurbedrijven, verf.”
Een sigarenkistjesfabriek betekende overigens Boekhoorns doorbraak: het nogal bescheiden Picus werd toonaangevend.
Dat is NEC nog niet, al is voorzitter Hans van Delft momenteel wel degelijk ambitieus.
De samenwerking, inmiddels vriendschap, tussen Boekhoorn en andere grote Nijmeegse zakenmannen als Hans van Delft maar ook Frans Hendriks, is eenvoudig uit te leggen. Ze delen een succesvol zakeninstinct, durven groot te denken en hebben een voorliefde voor NEC. Toen de eredivisionist in de herfst van vorig jaar achterbleef bij de sportieve verwachtingen bleek Boekhoorn bereid tot financiële hulp.
In het verleden trok hij al eerder zijn portefeuille in tijden dat de club hem het hardst nodig had.
Hans van Delft zei onlangs nog dat hij wat vaker Europees voetbal wil nastreven. En dan is de aanwezigheid van een ‘zakentycoon’ bij de Nijmeegse club een geruststellende gedachte.
Bron: De Gelderlander