Het zijn vreemde tijden voor Mark Otten. De benjamin uit de NEC-selectie wacht al een halfjaar tevergeefs op zijn eerste speelminuten. Hij wordt er chagrijnig van, gefrustreerd, maar beseft ook dat hij als tweedejaars A-junior eigenlijk nog niet te veel reden heeft tot klagen.
Ineens was daar vorige week het gerucht dat Mark Otten in de belangstelling zou staan van Fortuna Sittard. De jongste verdediger van NEC klinkt oprecht als hij zegt: “Wil die club me misschien huren? Ik weet van niks, maar laat ze maar eens bellen.”
Mark Otten is pas achttien jaar, tweedejaars A-junior, aanvoerder van Oranje tot 19 jaar en bovenal bankzitter bij NEC Terwijl talenten met wie hij jarenlang allerlei Oranje-selecties doorliep geleidelijk doorbreken in de eredivisie wacht Otten al ruim een halfjaar op de dag dat trainer Johan Neeskens hem een invalbeurt gunt. Het zit er voorlopig niet in.
“Tijdens het trainingskamp in Turkije heb ik een gesprek met de trainer gehad waarin ik heb gezegd dat mijn perspectief er het voorbije jaar niet op vooruit is gegaan. Hij zei: ‘Heb geduld, je moet rustig blijven. Je bent nog jong’. De trainer wil niet het risico lopen dat hij een jonge speler kapot maakt door hem te snel te brengen. Wat mijn reactie was? ‘Jammer’.”
“Ik heb ook wel begrip voor zijn standpunt. Ik heb de pech dat NEC dit seizoen eigenlijk geen enkele wedstrijd heeft gespeeld waarin een overwinning ruim voor tijd al binnen was en de trainer me moeiteloos in kon laten vallen. De stand op de ranglijst werkt tot nu toe niet in mijn voordeel. Waarschijnlijk had ik er als trainer precies hetzelfde over gedacht.”
Van de andere kant merkt de uiterst ambitieuze Nijmegenaar dat de huidige situatie aan hem vreet. “Ik ben thuis vaker chagrijnig, prikkelbaarder. Als wordt gezegd dat NEC nauwelijks over echte verdedigers beschikt, voelt dat als een rechtse directe. Er zijn op een dag veel momenten waarop ik me voorstel hoe het zou zijn om eens in de competitie voor een volle Goffert te spelen. Het frustreert me ook als ik zie dat vrienden als Rick Kruys bij Utrecht en Arjan Wisse bij AZ wèl doorbreken. Collins John vertrok zelfs naar Fulham. Laatst bij Oranje was hij bankzitter en ík aanvoerder. Het voordeel van die andere jongens is dat zij geen verdediger zijn. Trainers durven nu eenmaal eerder een kans te geven aan jeugdige middenvelders en aanvallers.”
Otten is naar eigen zeggen geen ‘veelprater’, kropt dingen op. ” Ik kan wel goed praten met mijn vader. Hij is geen supergevoelig type of zo, maar als hij iets zegt neem ik dat aan. Hij is marinier en zit nu voor vier maanden in Irak.”
Otten, inmiddels al acht jaar NEC’er, weet dat hij momenteel niet te benijden valt, maar waakt ervoor dat zijn verhaal uitmondt in een klaagzang. “Soms schaam ik me als ik mezelf hoor klagen. Heb ik net een week mijn rijbewijs, staat er al een nieuwe auto voor de deur. Ik train elke dag mee met de eerste selectie. Welke achttienjarige kan dat nog meer zeggen? Mijn situatie opent momenteel ook de ogen van andere jongens van Jong NEC. Zij zien nu dat het met talenten die worden overgeheveld niet altijd hoeft te gaan zoals bij Frank Demouge. Hij kende een droomscenario. Het kan ook de kant opgaan van jongens als Ivo Rossen en Charles Kazlauskas. Al ben ik voor dat laatste niet echt bang. Ik merk op de training dat er nog steeds progressie in mijn spel zit. Ook de trainer ziet dat. Zolang het perspectief van vooruitgang nog bestaat, geloof ik dat mijn kans vanzelf komt. Ik weet het: ik moet geduld opbrengen. Maar op een gegeven moment – dat kan over een jaar, een halfjaar of over drie jaar zijn, komt er een moment waarop je voor jezelf moet kiezen.”
Tot voor kort werkten interlands met Jong Oranje bevrijdend voor Otten: eindelijk eens een basisplek in plaats van die eeuwige reservebank. Maar ook in de Zeister bossen is zijn situatie mogelijk minder rooskleurig geworden na het vertrek van bondscoach Ruud Gullit. “Ik had echt het gevoel dat Gullit het in me zag zitten. Hij maakte me belangrijk in het elftal, gaf me vertrouwen. Gullit houdt van harde verdedigers. Zeg maar: verdedigers die niet ’typisch Nederlands’ zijn. Aan dat beeld voldoe ik wel.”
En mocht Mark Otten ooit in een dip belanden dan is daar altijd nog zijn vriendin. Met een grijns: “Het is ook wel eens prettig om te horen: ‘jij bent de beste voetballer’. En dan maakt het niet zoveel uit of degene die dat zegt verstand van voetbal heeft of niet.”
Bron: De Gelderlander