Denneboom vindt zijn voorlopige selectie voor het Nederlands elftal mooier dan zijn speelminuten voor Jong Oranje. Boutahar is er nog niet uit; kiest hij voor Oranje of wacht hij op een uitnodiging voor Marokko?
Saïd Boutahar hoorde het blijde nieuws over zijn voorlopige selectie voor het Nederlands elftal toen hij op de behandeltafel lag. “De trainer kwam me feliciteren. Ik was verrast.”
Op dat moment is nog onduidelijk uit hoeveel spelers de voorselectie bestaat. In de loop van de middag blijken Denneboom en Boutahar – het lijkt Idols wel – bij de laatste dertig te zitten. “Dat is een mooi aantal”, vindt Boutahar. “Als je bedenkt dat daar ook de jongens uit het buitenland bij zitten, is dat heel interessant.”
Het betekent dat Boutahar ineens serieus moet nadenken over de vraag of hij voor het Marokkaans of Nederlands elftal wil uitkomen. “Ik ben er nog niet uit. Daar ga ik nu met mijn zaakwaarnemer en mijn broer over praten.”
De uitverkiezing komt op een moment dat Boutahar niet fit en nog niet in vorm is. “Ik heb tegen ADO Den Haag een tik op mijn voet gehad en die is gekneusd. Op de training doe ik nu alleen mee aan de loopoefeningen. Vrijdag hoop ik weer volledig met de groep mee te doen.”
De aanvallende middenvelder, die absoluut de kwaliteiten heeft om het tot international te schoppen, vindt dat hij nog niet in vorm is. “Ik ben op de weg terug. Ik heb een groot deel van de voorbereiding gemist en die is toch heel belangrijk om mee te maken. Nu ben ik druk bezig om weer op mijn top te komen.”
Bij Romano Denneboom ligt dat anders. Hij is na twee wedstrijden de grote verrassing bij NEC. “Toch was ik verrast toen ik het hoorde van de trainer. Het is wel het Nederlands elftal. Ik was er ook helemaal niet mee bezig. Al zie je natuurlijk wel dat het niet alleen meer de jongens van de grote clubs zijn die geselecteerd worden. Als je eerder die namen zag, denk je toch wel ‘het komt dichterbij'”
Denneboom zat eerder ook al bij Jong Oranje. “Maar dat is toch anders. Dit is het echte werk, dat waar je als jongetje van droomt. Ik vind deze voorselectie mooier dan de wedstrijden die ik voor Jong Oranje op het veld heb gestaan.”
Het is snel gegaan met Denneboom. “Een paar maanden geleden was ik bij Willem II alleen maar bezig met terug op mijn niveau komen. Nu was ik ook alleen maar bezig met NEC. Maar dit kan alleen maar positief werken. Als ik straks niet bij de definitieve selectie zit is dat jammer, maar het is alleen al mooi dat ik in beeld ben.”
Hoe leuk de selectie voor Saïd Boutahar en Romano Denneboom ook is, het blijft natuurlijk een raar verhaal. Als er één speler bij NEC loopt die recht heeft op een uitnodiging vanuit Zeist dan is het Dennis Gentenaar wel. De keeper is al bijna drie jaar heel goed en keepte in het seizoen dat NEC Europees voetbal haalde (2002-2003) zelfs buitenaards.
Ook dit seizoen is de Nijmegenaar weer uitstekend begonnen. Mooi doelpunt hoor, dat Denneboom afgelopen zaterdag maakte bij ADO Den Haag, maar als Gentenaar in de minuten daarvoor niet twee cruciale reddingen had vericht, was zijn goal van geen waarde geweest. Dan had Den Haag de wedstrijd al beslist.
“Ik vind het hartstikke mooi voor hun”, zegt de keeper desondanks. “Nee, zelf had ik niet verwacht nu wel een kans te krijgen. Je ziet wel veel nieuwe namen, maar met keepers gaat dat toch minder makkelijk. Misschien moet ik maar Duitser of Belg worden. Ik moet gewoon doen waar ik goed in ben en dat is ballen tegen houden. Ja, dat doe ik al een tijdje. Maar waarschijnlijk valt het niet zo op.”
Mochten Denneboom of Boutahar straks werkelijk het oranje shirt mogen aantrekken, zijn ze de vijfde die spelend voor NEC het Nederlands elftal halen. Wim Lakenberg (1947), Paul Meyers (1953), Theo de Jong ((1972) en Jan Peters (1974-1977) zijn tot nu toe de enige vier. Wel waren er nog vijftien spelers die ooit voor NEC uitkwamen, maar spelend voor een andere club het Nederlands elftal haalden.
De laatste interland van een NEC’er in het oranje was meteen een legendarische. Op 9 februari 1977 scoorde Peters op Wembley de twee enige doelpunten uit de wedstrijd tegen Engeland. Zijn volgende interland speelde de NEC’er van de eeuw op 5 oktober 1977 in het shirt van AZ’67.
Bron: De Gelderlander