Zó, schudt Christos met heel zijn lijf, zo scoorde de matchwinner. Vanachter de bar van restaurant Dionysos maakt de Griek na de EK-finale een vreugdedans. Daarvoor waren de meeste Grieken kalm en koel.
Portugal-Griekeland is heerlijk voetbal kijken. Geen Oranjestress. Geen toeters. Geen voorbeschouwing en weinig gemopper. Ruim na half negen verschijnen de televisietoestellen in Dionysos, bij de eerste tonen van de volksliederen zijn de snoeren gelegd. Het Griekse restaurant aan de Nijmeegse Bloemerstraat is eigendom van Andreas Gliatis, oud-speler van NEC. ‘Zakelijke verplichtingen’ dwingen hem de wedstrijd op zijn werkplek te volgen. Ondertussen houdt hij gang van zaken in het restaurant in de gaten. “Voetbal kijken we altijd, maar wel zo rustig mogelijk”, zegt Andreas in de rust. Er is niets aan hem te zien, hij is de nuchterheid zelve. “Af en toe ga je vanzelf mee in de Griekse gekte. Maar voetbal is voetbal. Het is belangrijker dan feest. Soms heeft het meer weg van carnaval.” Andreas roept gekscherend weer naar de televisiekijkers in de keuken: “Wat is de tussenstand in de keuken?”
Ober Christos Tsafaridis is opgelucht. Hij haalt sigaretten. Als enige heeft hij zich uitgedost in een blauwwit shirt. De nationale vlag dient als cape. Hij was van plan om na de wedstrijd naar Portugal te rijden. Hij is ook de meest onrustige fan: hij klapt, hij springt en als iemand Portugal toejuicht, kijkt hij quasi-vermanend rond. “Dat doet Christos alleen maar omdat hij wil laten zien dat de Grieken het ook kunnen”, zegt Gonneke Verberne, de serveerster. Zij heeft het zelf ook gedaan: toen het Nederlands elftal nog meedeed, verscheen ze in het oranje op haar werk. “Het gaat hier alleen maar over voetbal. Spanning en chagrijn wisselen zich af.” Zorgvuldig schiet ze voorbij het toestel. Stel dat ze scoren!
Een man en een vrouw hebben geruild van plaats, zodat hij de wedstrijd kan volgen, maar veel mensen eten onverstoord verder. Als het doelpunt valt rennen de Grieken door de zaak en gaat het dak eraf. “Heel even maar”, zegt Andreas. Met een stalen gezicht: “Toen was het kat in ’t bakkie.”
Christos blijft dansen. Iedereen drinkt en iedereen lijkt drank uit te delen. Het Turkse keukenpersoneel joelt en applaudiseert. De Grieken dansen. Eindelijk. Buiten razen een paar toeterende auto’s voorbij. Langzaam trekt de viering wat buitenstaanders aan.
Bron: De Gelderlander