Vijftig jaar profvoetbal hebben in Nederland een aantal vanzelfsprekendheden opgeleverd. Cruijff is de beste speler ooit, De Kuip ’t mooiste stadion en Ajax wint thuis altijd van NEC. Al ging dat laatste gisteren met de grootste moeite: 1-0.
Het was even wennen, maar gisteren vielen er in de Arena toch echt vrolijke gezichten te ontwaren. Na een periode vol tegenslag had Ajax eindelijk een reden tot opgewektheid gevonden. NEC was met 1-0 verslagen en zo’n mager resultaat, ook nog eens ’t gevolg van erbarmelijk slecht voetbal, is tegenwoordig al voldoende voor een bescheiden feest bij de club die een inktzwarte decembermaand zo snel mogelijk naar de vergetelheid wenst te spelen. Uitgeschakeld in de Champions League, in de competitie vernederd door Twente, uit het nationale bekertoernooi gekegeld door NAC in een Arena die ook nog eens wordt overspoeld door een immense blessuregolf.
En de kopzorgen van Ronald Koeman behoren, zo werd gistermiddag glashelder, nog lang niet tot het verleden. Het aankoopbeleid van de coach wordt steeds luider bekritiseerd en sportief blijft zijn Ajax, net als voor aanvang van de winterstop, onverminderd over de velden zwalken. Het grote aantal geblesseerden – de jeugdige Daniël de Ridder vierde zelfs zijn basisdebuut – werd door Koeman na afloop aangevoerd als oorzaak voor ’t onmachtige en ideeënloze Ajax- spel.
Dat excuus gaat slechts ten dele op, want ook de spelers die Koeman gisteren het veld instuurde, zouden kwalitatief in staat moeten zijn om te doen wat Ajax in Amsterdam altijd met NEC doet: eenvoudig over de knie leggen. De cijfers spreken voor zich: in vijf decennia profvoetbal viel er nooit één Nijmeegse competitiezege in de hoofdstad te noteren. Gisteren kwam die er ook niet, al was een stunt in de vorm van een remise lange tijd een zeer reële optie. NEC speelde compact, zeer defensief en uiterst gedisciplineerd. Ajax koesterde voortdurend balbezit, maar had geen idee wat ermee te doen. En zo kon het gebeuren dat 95 minuten voetbal slechts drie Amsterdamse kansen opleverde. Eén subliem moment van de Belg Wesley Sonck bleek uiteindelijk na ruim een uur beslissend.
NEC-trainer Johan Neeskens viel na afloop van zijn geloof. “Normaal ben ik nooit tevreden na een nederlaag, maar nu ligt dat toch anders. We zijn hier twee jaar achter elkaar weggespeeld. Buiten de eerste drie minuten heeft Ajax nauwelijks grote kansen gehad. Onze organisatie kwam zelden in de problemen. We hebben verloren, maar de manier waarop geeft me een goed gevoel voor de komende periode.”
En dat belooft in elk geval een razend interessante periode te worden. Na een ‘Jong-Oranje-fase’ waarin NEC massaal vaderlandse beloftes richting Goffert lokte, is nu de ‘miljoenenaankoop-fase’ aangebroken. In Nijmegen zijn private investeerders opgestaan die oordelen dat ’t de hoogste tijd is om in te grijpen nu Neeskens’ elftal al een halfjaar volledig stilstaat. Twee, mogelijk drie grootheden moeten van NEC een club maken die wat vaker dan incidenteel om de subtopstatus zal strijden. De eerste, Andrzej Niedzielan, beleefde gisteren zijn vuurdoop. Een complete cameraploeg was meegereisd om het debuut van de Pools international in zijn geboorteland live op tv te brengen. Van de wedstrijd kunnen de Poolse kijkers onmogelijk opgewonden zijn geworden. Hun held, jarenlang door scouts van PSV intensief gevolgd, moet zich tijdens zijn debuut in de Arena behoorlijk eenzaam hebben gevoeld. Toch lukte het hem op z’n tijd zijn onmiskenbare klasse te tonen. Probleem is alleen dat Niedzielan nog te vaak niet wordt begrepen door zijn nieuwe ploegmakkers. Zijn loopacties zijn perfect getimed, de aanvoer van passes is vooralsnog beroerd. “Toch gaan we van Andrzej nog veel plezier beleven”, verzekerde Johan Neeskens. Zijn collega Koeman deed een andere constatering: “We hebben ondanks alles toch goede zaken gedaan in de strijd om de titel.” Het zal een stevig karwei worden.
Bron: De Gelderlander