Zijn profcarrière leek na een oneervol afscheid bij Go Ahead een vroege dood te sterven. Maar komende zomer is Raymon van Emmerik hoogstwaarschijnlijk NEC’s nieuwe reservedoelman. “Velen hadden me al afgeschreven.”
Hij is met afstand het meest onbekende lid van de NEC-selectie en tevens degene die het fraaist boos kan worden van al zijn Nijmeegse collega’s. Ook op deze ochtendtraining levert Raymon van Emmerik het wettig en overtuigend bewijs dat er in woede een zekere schoonheid verscholen kan gaan. Wanneer de doelman voor de vierde maal binnen één minuut een treffer dient te incasseren, komt de frustratie ineens naar buiten. Geen enkele bal was houdbaar, maar Van Emmerik baalt intens van zichzelf. Zijn gebalde vuist gaat het Goffert-kunstgras te lijf. “Verdomme man!”
Een halfuur later, in de brasserie van het Goffertstadion, glimlacht de Jong NEC’er als hij wordt gecomplimenteerd met zijn ‘mooie woede’. “Ik heb er al vaker met keeperstrainer Wilfried Brookhuis over gesproken”, zegt Van Emmerik. “Toen ik afgelopen zomer begon bij NEC bleef ik na een tegenvaller soms te lang ‘hangen’ in mijn frustratie. Ik merk dat ik inmiddels in het doel al een stuk rustiger ben geworden, maar het kan nog wel beter.”
Met Brookhuis is de man genoemd die dit seizoen een voornaam aandeel heeft in de verrassende ontwikkeling die Van Emmerik doormaakt. De 24-jarige oud-doelman van Elinkwijk, Ajax en Go Ahead werd nogal halsoverkop in mei naar Nijmegen gehaald toen bleek dat derde doelman Matteus Hoop – die volgens NEC zijn jawoord had gegeven – alsnog uitweek naar RKC. Technisch directeur Looyen vond Hoops opvolger bij de Duitse amateurs van Kleve. Binnenkort zal er, zo het zich nu laat aanzien, voor Van Emmerik al een contract klaarliggen als tweede doelman van NEC
“Ik ben blij dat de club tevreden is. Het klinkt misschien vreemd, maar ik had, tot dit seizoen, in mijn voetballeven nooit echte keeperstraining gekregen. Behalve dan bij Ajax waar ik enkele jaren in de jeugdopleiding heb gekeept. Ik moest daar uiteindelijk vertrekken omdat ik te klein was. Clubartsen hebben nog een foto van mijn hand gemaakt om daaruit af te lezen hoe lang ik in de toekomst zou worden. ‘Maximaal 1.74’, luidde de conclusie. Dat vond Ajax te weinig”, zegt Van Emmerik die drie centimeter groter werd dan voorspeld.
“Bij NEC is werkelijk een wereld voor me open gegaan. Hier werd me duidelijk hoe belangrijk het is om als doelman je basisvaardigheden dagelijks te onderhouden. Zonder keeperstraining heb ik geleidelijk toch ’n afwijkende stijl ontwikkeld. Ik moest bij NEC terug naar de basis. Dat was best lastig, maar dat betaalt zich nu uit. Ik merk gewoon dat er op een training minder ballen ‘invliegen’ dan voorheen. Op een gegeven moment denk je: dit is geen toeval meer.”
Tot die conclusie kwam ook NEC dat komend seizoen zowel Dennis Gentenaar als Albert van der Sleen ziet afzwaaien. De geruchten over een nieuwe, ervaren eerste doelman struikelen op De Goffert wekelijks over elkaar heen. NEC’s tweede goalie zal hoogstwaarschijnlijk straks luisteren naar de naam Raymon van Emmerik, de man die ooit 29 duels uitkwam voor Go Ahead en ook daar als derde keus begon.
“Ik maakte mijn debuut omdat een doelman geblesseerd raakte en de andere een rode kaart kreeg. Ik mocht invallen en een week later stond ik in de basis tijdens het bekerduel tegen AZ. We verloren maar ik speelde goed. Na afloop was er veel aandacht van de pers, kwamen er interviews. Vond ik mooi. Later raakte opnieuw een doelman geblesseerd en kreeg ik een nieuwe kans. De trainer (Jan van Staa, red) liet me daarna staan.” Pas met de komst van de nieuwe coach Theo de Jong werd Van Emmerik weer gepasseerd. “Hij had me nog nooit gezien, maar gaf toch de voorkeur aan een ander. Toen ik uiteindelijk alsnog mijn kans greep, zei hij ook eerlijk: ‘Ik wist niet dat Raymon dít niveau kon halen’.”
Als jonge debutant was de persaandacht hem uitstekend bevallen, maar in 2002 kreeg Van Emmerik dankzij diezelfde media landelijke bekendheid waarvan hij liever verschoond was gebleven. Een stapavond te veel maakte hem bij Go Ahead van de ene op de andere dag tot persona non grata. De doelman werd uit de selectie verwijderd.
“Achteraf zeg ik: dat was niet goed van me, onprofessioneel. Dit zal me echt nooit meer overkomen. Er was eerst zelfs sprake van dat ik helemaal niet meer op de club mocht komen. Later kon ik toch bij Jong Go Ahead mijn conditie op peil houden. Mijn zaakwaarnemers heeft nog in Nederland een profclub gezocht, maar niemand was toen geïnteresseerd. Je krijgt toch een stempel opgedrukt waar je moeilijk vanaf komt. Ik denk ook dat de meeste mensen mij al hadden afgeschreven. En ik heb zelf natuurlijk ook wel eens getwijfeld of ik ooit nog terug zou keren in het profvoetbal. ‘Kleve’ betekende een stap terug, maar die heeft me uiteindelijk toch bij NEC gebracht.”
Van Emmerik toont zich op De Goffert vanaf dag één een modelprof: altijd hard trainend, steevast bloedfanatiek en immer strijdend voor eerherstel in het profvoetbal. En dat is akelig dichtbij, zo beseft de NEC’er die sinds een maand vader is van dochtertje Ashley. Ook zij zorgt ervoor dat de doelman steeds frequenter slaagt in zijn poging om rustiger te worden.
“Ze houdt me ’s nachts wel eens wakker, ik slaap minder. Maar het vaderschap geeft ook rust in de kop.”
Bron: De Gelderlander