Op zijn reis door de voetbalwereld leerde Danny Hoekman dat er voor een coach mondiaal één gouden regel van kracht is: “Je bent zo goed als je laatste duel.” Deze week begint de oud-NEC’er aan een nieuw avontuur in Finland.
Danny Hoekman (40) blijft de voetballerij verbazen. Het ene seizoen is hij coach in de Verenigde Arabische Emiraten, het andere behoedt hij de Duitse Oberligist Bonner SC voor degradatie. Vanaf deze week moet de voormalige held van ’t NEC-publiek het Finse Hämeenlinna laten terugkeren naar de hoogste divisie. Belangstelling van hoofdklasser Spakenburg en uit Saudi- Arabië legde hij naast zich neer.
De trainersloopbaan van Danny Hoekman – ‘Ik spreek liever over een hobby’ – is nog pril maar heeft van hem nu al een wereldburger gemaakt. “Ach, ik heb in de voetballerij gewoon goede relaties opgebouwd”, relativeert Hoekman die regelmatig de woorden ‘via-via’ laat vallen. “Ik heb, en dan vooral de laatste jaren, met ontzettend veel spelers en trainers uit andere culturen samengewerkt. Dan krijg je als vanzelf een soort van netwerk. Laat ik ’t zo zeggen: als ik nu naar Zuid-Afrika zou afreizen, kan ik daar – bij wijze van spreken – vanavond nog bij iemand logeren. Onderschat ook niet dat Nederlandse coaches internationaal een streepje voor hebben. Ik heb gemerkt dat de Hollandse School nog altijd een begrip is. Daar heb ook ik profijt van.”
Het nieuwste avontuur van de oud Roda-spits kwam ook ‘via-via’ tot stand. Het Finse Hämeenlinna, vorig seizoen nog verliezend bekerfinalist, kent met Koen Nijmeijer een Nederlandse manager die onlangs een samenwerkingsverband aanging met Heerenveen en Hoekman polste voor het hoogste trainersambt. “Toen ik voor het eerst Finland bezocht, was ik positief verrast”, zegt Hoekman. “Sportief was het boven verwachting. Hämeenlinna is een gemoedelijke club. Het voetbal is een stuk fysieker dan in Nederland. De komende tijd zullen er veel spelers op proef komen. De competitie begint in mei dus ik heb nog tijd genoeg om een goede selectie samen te stellen”, aldus Hoekman die binnenkort een fraaie woning zal betrekken in het Finse natuurschoon, uiteraard in de nabijheid van een van de vele meren.
Hoe groot wordt het contrast met de Arabische wereld waarin de Nijmegenaar in totaal tweeënhalf seizoen vertoefde. “Die ervaringen in de Emiraten en Qatar had ik voor geen goud willen missen. Ze hebben mijn leven verrijkt, al had het soms ook iets onbevredigends. Als ik een goed doordachte training gaf, vond de clubleiding het goed. Maar iedereen zou ook tevreden zijn geweest als ik bijvoorbeeld elke dag pas één minuut voor de training was gearriveerd, een balletje in de lucht had gegooid en gezegd: ‘Jongens, ga maar lekker voetballen’.”
Hoekman beoordeelt zichzelf als een rechtlijnige en ‘best strenge’ trainer. Toch moest hij bij zijn clubs in de Emiraten en Qatar voortdurend flexibel zijn.
“Het is wel eens voorgekomen dat ik een voetballer wilde opstellen die blijkbaar niet bij iedereen in de club goed lag. Wilde ik hem op een dag laten invallen, kreeg ik ineens te horen dat hij niet speelgerechtigd was. Dat soort dingen maak je mee. En daar leer je als jonge coach ontzettend veel van. Een beleidsplan? Kennen ze niet. Als coach heb je ontzettend veel ‘dooie uren’. Je móet jezelf een zinvolle daginvulling opleggen. Doe je dat niet, dan sta je voor je het in de gaten hebt elke dag op de golfbaan je handicap te verbeteren.”
Hoekman weet inmiddels dat een van de eigenaars van zijn nieuwe werkgever een golfbaan in de achtertuin heeft aangelegd, maar vaak zal de oud-NEC’er op die greens niet te vinden zijn. Hij wil slagen bij Hämeenlinna. “Hoe mooi de ervaringen in de Emiraten en Qatar ook zijn geweest, Finland is voor een coach sportief toch een stuk interessanter.”
En eigenlijk was dat vorig seizoen bij Bonner SC ook al het geval. De Duitse club stevende regelrecht op degradatie af toen Hoekman de taak kreeg om in de slotmaanden de club te redden. Hij nam oud-NEC’er Luuk Maes mee en slaagde in die opzet. Bonner verloor geen duel meer.
“De eerste dag voelde ik nog een bepaalde afstand tussen mij en mensen binnen de club. Maar toen een dag later, ook via de kranten, meer bekend was geworden over mijn achtergrond verliep de samenwerking ineens een stuk vlotter. In Duitsland merkte ik meer dan ooit dat het een voordeel is als je een spelersverleden hebt in het profvoetbal. Ik had ineens een streepje voor, al kun je daar natuurlijk ook niet te lang op blijven teren. Je moet op een gegeven moment óók inhoud kunnen overdragen op je spelersgroep. Ik was vroeger zelf altijd een voetballer die door een trainer niet eenvoudig te overtuigen was. Een coach moest diepgang hebben. Duitse profs zijn een stuk volgzamer. Als ik tijdens de lunch zou hebben gezegd: ‘Kom op jongens: nu allemaal tegelijkertijd mes en vork oppakken’, dan hadden ze dat keurig gedaan.”
Het zal niemand verbazen dat wereldburger Hoekman nog geen idee heeft wat de toekomst hem als coach zal brengen. Tot nu toe was hij succesvol bij de clubs waar hij aan het roer stond. “Ik zie wel wat op mijn pad komt en kies op gevoel. Ik heb gewerkt in verschillende voetbalculturen. Er zijn veel verschillen, maar overal is een coach zo goed als zijn laatste resultaat. Na drie verloren duels gaat de stoel van elke trainer wiebelen.’
Bron: De Gelderlander