Er is veel gezegd over Ferne. Hij is uitgefloten, uitgescholden en in de maling genomen. Maar Ferne zelf hield zich wijselijk stil. Vandaag doet hij in de Gelderlander zijn verhaal.
Ferne Snoyl heeft portie wel gehad
Vorig seizoen speelde Ferne Snoyl 25 wedstrijden voor NEC. Deze jaargang wil het nog niet echt vlotten met de middenvelder die een aantal keren in opspraak raakte, maar net op tijd de knop heeft omgezet.
Uit de selectie gezet. Doorverwezen naar een diëtiste om zijn gewicht op orde te krijgen. Op de bank bij Jong NEC omdat hij te laat kwam voor een uitwedstrijd tegen Jong FC Twente. Een dubbele wissel in de thuiswedstrijd tegen NAC Breda. En dan weggehoond worden uit je eigen stadion. Door je eigen supporters. „Niet echt wat je noemt een vlekkeloze start van het seizoen”, zegt Ferne Snoyl met gevoel voor understatement. De 22- jarige middenvelder van NEC heeft tussen twee trainingen door een watertje besteld. „ Als we dit nu na de training gedaan hadden, had ik iets anders kunnen drinken.” Provocerend lachje. Problemen met zijn gewicht behoren tot het verleden.
Hoe anders was dat in de aanloop naar de openingswedstrijd tegen Roda JC toen Mario Been hem uit de selectie zette omdat hij te zwaar was. Snoyl: „Een keer in de maand worden we gewogen. Voor mij is de norm 73 kilo. Ik ging er anderhalve kilo overheen. Wat krijg je dan? De loopband op. De sauna in. Was het er zo af. Maar daarna ging ik weer gewoon eten. Bij de volgende weging zat ik op 76 kilo. Mario Been was teleurgesteld. Ik wist wat de consequentie was. Maar met die normen ben ik het nog steeds niet helemaal eens.
Elke speler heeft een andere bouw. Andere botten. Ik woog te veel volgens die tabellen. Maar ik zat wél lekker in mijn vel.” Ook al omdat Mario Been zijn speler uiteindelijk overtuigde dat er geen onzin verkocht werd, meldde Snoyl zich uiteindelijk schoorvoetend bij een diëtiste. „Ik vond dat ik het zelf wel kon, maar de fysio Han Tijshen overtuigde me een keer naar haar te luisteren.” En wat bleek? Snoyl had er baat bij. „Het was een hele aardige vrouw. Gezellig ook. Niet zo’n boze die je alleen maar kwaad aankijkt. Ze wilde me ook niks verbieden. Ik ben ook niet op een dieet gezet, hè. We hebben alleen regelmaat in mijn eetpatroon aangebracht. Ik hou bijvoorbeeld niet van ontbijten. Dat doe ik nu wel. En verder let ik op wat ik eet.” Overal kon je lezen dat hij een probleem had met zijn gewicht. Het deerde Snoyl niet. „Dat weet je als je profvoetballer bent. Zoiets blijft nooit geheim. Supporters riepen me wel eens na: ‘hé dikke’. Dan keek ik om en lachte. Joh, ik kwam terug in de selectie en sommigen zeiden: ‘goh Ferne, je bent echt afgevallen’. Maar daarvoor had niemand tegen me gezegd dat ik te dik was. Ik bedoel maar.”
Zijn terugkeer in de selectie verdiende Snoyl mede door zijn sterke optreden bij Jong NEC. Al was de start stroef. „Ik was op tijd in het stadion, maar te laat in de kleedkamer voor de bekerwedstrijd tegen Jong FC Twente. Een ongelukkig moment. Dat kun je wel zeggen. Maar ik wist echt niet dat de bespreking in de kleedkamer gedaan werd.” En toen was daar zondag tegen NAC eindelijk zijn moment. „ Beukie ( Jhon van Beukering, red) raakte geblesseerd. Been riep mij bij zich om in te vallen. Ik was zó blij. Mijn eerste speelminuten van het seizoen. De instructies waren duidelijk. Spelen achter de spitsen. Voetbal erin brengen. Zorgen voor creativiteit. Ik was gretig. Voelde me lekker. Ik wilde het gewoon laten zien.” Maar vlak voor rust ging het mis. „Mijn aanname was niet goed. Die bal stroopte ook een beetje net op het moment dat ik wilde corrigeren. Daarna wilde ik nog voor mijn man komen. Lukte ook niet.” De 0- 1 was zijn schuld. En toen hij in de tweede helft nog eens gevaarlijk balverlies leed, greep Been in. „Ik had het eerst niet in de gaten. Totdat mijn naam omgeroepen werd.
Dat gejuich van de NEC-supporters. Maar die wissel vond ik het ergste.” Samen met Van Beukering keek hij de wedstrijd uit op de televisie in het washok. „‘Kop op’, zei Beukie. Ach, wat moet je zeggen op zo’n moment?” Mario Been probeerde hem uit de put te praten. Drukte hem op het hart vooral lekker te gaan voetballen, de volgende dag met Jong NEC. Lang bleef hij niet in De Goffert. Het supportersfeest liet hij aan zich voorbijgaan. „ Ik reed terug naar Rotterdam. Wat moest ik. Thuis alleen gaan zitten kniezen of het gezelschap van vrienden opzoeken. Ik koos voor een verjaardag. Van tevoren heb ik wel gebeld. Verteld dat ik even niet honderd procent Ferne was. Ik moest vooral komen. Gelukkig hadden ze Studio Sport niet aan staan. Die beelden. Ik hoef ze nooit meer terug te zien.”
Ruim op tijd meldde hij zich de volgende dag op De Goffert voor de wedstrijd van Jong NEC. Onder de ogen van de volledige technische staf speelde Snoyl een berenpartij tegen FC Utrecht. „ Gewonnen. Gescoord uit een corner van mij. Achteraf ben ik blij dat ik meegedaan heb.” En dan is daar de beloning. Voor het eerst dit seizoen heeft de middenvelder morgen tegen FC Twente een basisplaats. Misschien ook wel zo lekker. Terugkomen in een uitwedstrijd. Even niet die druk van het eigen publiek. „ Ach”, zegt Snoyl met een flauw lachje, „Ik zal toch ook weer een keer thuis in de basis moeten starten.”
