Supporters en bobo’s, wat een wereld van verschil! Niet alleen mogen zij wél bier drinken en knokken zonder dat daar enige sanctie voor opgelegd wordt, ook de gedachtegang bij beide groepen is vaak anders. Ze weten vaak niet wie De Trouwe Honden zijn en als wij onze boekjes staan te verkopen horen wij standaard “die boekjes liggen boven al voor ons klaar!”. Het idee alleen al! Vaak probeer ik ze al voor te zijn door te zeggen dat ze niet boven liggen, maar wat maak ik me druk. Die Bobo’s zijn helemaal niet geïnteresseerd in ons boekje, laat staan dat ze zich druk maken over de prijzen voor de uitwedstrijden. Als ze perse naar een uitwedstrijd willen gaan beklimmen ze wel de OSRN-bus: lekker zuipen, vreten en wat maakt het dan nog uit wat de uitslag is? Je hebt wel tussen de werkweken van 80 uur een leuk uitje gehad, en daar gaat het ten slotte om, of niet? Nu scheer ik alle Bobo’s over één kam en dat is eigenlijk niet eerlijk. Er zijn wel degelijk sponsors die een warm hart voor de club hebben. Zo hebben we natuurlijk meneer Boekhoorn en meneer Hendriks. Echte NEC-ers die hun club ten alle tijden trouwe zullen blijven, althans dat hoop ik.
Nu is het zo dat de heren van de OSRN een leuk bedrag betalen om lid te worden van deze club. Voor dat geld kunnen ze hopelijk veel relaties krijgen die goed zijn voor hen eigen omzet. Net zoals op de golfbaan wordt er op een OSRN-avond volgens mij ook redelijk veel zaken gedaan. Nu is het aan NEC om deze avonden te organiseren. En eerlijk is eerlijk. “Wie wat betaalt, krijgt ook wat!” Eerder waren we via een OSRN-lid aanwezig bij meeting in de Goffert van Johan Derksen. Helaas had Derksen de opdracht gegeven aan NEC en de media om hier geen publiciteit aan te schenken, dus dat doen we maar niet. Overigens was het wel een leuke avond.
Dinsdag was er dus weer zo’n OSRN-avond en dit keer was good-old Roelof Luinge in het Holland Casino te gast . Na wederom zeer netjes ontvangen te zijn door de Commerciële afdeling van NEC was er tijd voor een kopje koffie of thee. Rond kijkend door het casino merk ik op dat het bierbuikengehalte en sigaar rokende mannen erg hoog is. Vaal strak in hun pak zijn ze helemaal in hun element. Veel over voetbal wordt er niet geluld maar daar en tegen vliegen de getallen en procenten mij om de oren, de hoogste tijd om de anekdotes van de Drent Luinge eens aan te horen.
Vol verwachting klopt ons hart. Als dit net zo’n leuk verhaal gaat worden als die van Johan Derksen zit ik goed deze avond. Een beetje onwennig neemt Roelof plaats op het podium om zijn praatje te doen. Als een ware ADHD-er met te veel RedBull in zijn maag vuurt hij zijn anekdotes af op de Bobo’s. De meeste worden meteen wakker om daarna hun lach ook niet te kunnen onderdrukken door de snelheid waarmee Luinge praat. Roelof stelt zich netjes voor en vertelt hoe hij in het scheidsrechtervak terecht is gekomen. Naast zijn anekdotes vertelt hij ook dat NEC hem tijdens de derby altijd vraagt om niet in het geel te fluiten en dat hij de IJzeren Rinus van “De wedstrijden” maar waardeloos vindt. Sommige bobo’s krijgen overigens niets van dit geheel mee omdat ze gewoon door blijven babbelen…
Na de, soms langdradige, verhalen van Luinge aan te hebben gehoord leek het mij wel tijd voor een fotootje. Na de eerste foto gemaakt te hebben voel ik me meteen een supporter die net een stiletto naar een Theo Janssen gegooid heeft. Weet ik veel dat er geen foto’s gemaakt mogen worden in het casino. Plots zie ik wat medewerkers van het Casino druk heen en weer bellen. Het zweet begint me uit te breken als ik zie dat er een klerenkast van 2 bij 2 naar beneden komt lopen. Betekent dit een stadionverbod en of zou ik nooit meer een gokje mogen maken in het Holland Casino? Ik voel me behoorlijk achterdochtig en vrees dat dit door NEC en de geschiedenis komt. Tijd voor een bezoekje aan mijn psychiater zullen we maar zeggen.
Nadat mijn hartslag weer gezakt is richt ik mij weer tot Luinge. Op hetzelfde moment zie ik een verdwaalde chinees de trap afkomen, hij is vast op het geluid afgekomen. “Wat is dit allemaal voor gezelligheid?” zie ik hem denken. De klerenkast van 2 bij 2 heeft dit ook door en vraagt de chinees vriendelijk van het toneel te verdwijnen. Na de anekdotes van Luinge wordt hij netjes bedankt door Ton van Galen met een heuse NEC-stropdas. Ton begrijpt dat Luinge niet aan belangenverstrengeling doet maar vraagt de scheidsrechter toch vriendelijk deze das een keer om te doen als hij op bezoek gaat in Arnhem.
Na dit alles kunnen de bobo’s onder het genot van een hapje en drankje plaats nemen achter één van de blackjack en of pokertafels. Gretig ga ik achter een pokertafel zitten. Ik ben namelijk een goed geoefende pokeraar. Al snel heb ik door dat de pokeraars om mij heen er niks van begrijpen, behalve die ene bobo naast mij. Als een echte prof brengt hij het spel tot een goed einde en gaat er met de 1e prijs vandoor. Een pokerpet met miniflesje wijn is zijn winst waarna hij verdwijnt om verder te gaan netwerken. Teleurgesteld verlaat ik de tafel om op zoek te gaan naar het OSRN-lid welke mij heeft geïntroduceerd. Na nog wat biertjes gedronken te hebben is het tijd om onder mijn NEC-dekbed te kruipen. Het was weer een gezellige avond.