Been beloont Brock voor puik optreden

Vandaag in de Gelderlander

Verdediger verdient tegen Jong Feyenoord trip naar Boekarest. 

Hij speelde maandag­avond zó goed tegen Jong Feye­noord, dat Mario Been de volgen­de morgen na de besloten training een korte mededeling voor Joey Brock ( 20) had. „ De trainer zei: ‘Morgen kwart voor zeven, Joey. En vergeet je paspoort niet. Toen wist ik het. Ik mocht mee naar Boekarest!”
De linkervleugelverdediger kon gis­teren aan de rand van het veld van Dinamo zijn geluk nog steeds niet op. „ Bij de eerste wedstrijd tegen De Graafschap zat ik nog bij de se­lectie. En daarna een hele poos niet. Ik wilde me zo graag bewij­zen. En dan ga je verkeerde dingen doen. Ik werd ongeduldig in mijn spel. Wilde moeilijke ballen geven, mannetje passeren. Moet ik niet doen. Ik heb een goed linkerbeen, aardige techniek, maar vooral kan ik een man uitschakelen. Als dat lekker loopt, voel ik me onsterfe­lijk.”
Maar laatst tegen Jong Ajax was hij weer zo aards als het maar zijn kan. „Ik stond op Jeffrey Martina. We kennen elkaar. Vorig seizoen speelde ik ‘m nog uit de wedstrijd. Nu wonnen we met 4-3. Na af­loop gaf hij me een handje. ‘Lek­ker gespeeld, Joey.’ Dacht het niet, hè. Ik ben je de hele eerste helft kwijt geweest, zei ik.”
Dat was ook Mario Been – de trai­ner is als het even kan bij alle wed­strijden van Jong NEC – niet ont­gaan. „Bij thuiswedstrijden van het eerste zat ik niet meer op de bank, maar op de tribune. Naast mijn vader en mijn zus.”
Spelers als Jhon van Beukering, Bas Sibum en Mark Otten staken de jonge verdediger een hart on­der de riem. „Ook Arek Radomski en Patrick Pothuizen gaven me ad­vies. Vond ik wel mooi”.
Maar er was er een bij wie hij voor­al zijn ei kwijt kon. En dat was zijn vader. „Mijn vader komt altijd kijken. Is overwegend positief, maar als het niet goed is, zegt hij het ook. Hij is een soort uitlaat­klep voor mij.” Uiteraard kreeg pa als eerste te ho­ren dat zijn zoon mee mocht naar Boekarest. „ Mijn zus was zo en­thousiast dat ze me vanmiddag weer belde. Lag ik net te slapen. Heb ik haar toch maar even wegge­drukt.”
Brock lag overigens met de ogen dicht naast Youssef El-Akchaoui. „Ik denk dat de trainer dat expres gedaan heeft. Youssef en ik heb­ben wat aanvaringen gehad. Ik kijk er nu anders tegenaan. Hij is 28. Weet hoe het gaat in het profvoet­bal. Achteraf moet ik zeggen dat hij in de meeste discussies die we gevoerd hebben wel gelijk had. Maar dat we nu op één kamer lig­gen is wel apart. Toen we binnen kwamen, vroeg ik hem welk bed hij wilde liggen. Zeg jij maar, zei hij. Maar ik vond dat hij mocht kie­zen. Ik ben toch de jongste. Eigen­lijk vind ik het wel mooi. Youssef is ook linksback. Maar ik kan nog veel van hem leren. Mijn tijd komt nog wel.”
Vandaag hoopt hij vurig op de bank te mogen plaatsnemen. Om van dichtbij mee te maken hoe NEC in de heksenketel van Stefan cel Mare overeind blijft. „Dinamo zal ongewtijfeld druk zetten. Maar ik denk dat wij scoren. Het wordt gewoon 1-0 voor ons. We hebben vandaag weer beelden gezien van Dinamo. Ik was er niet echt kapot van.”