De Gelderlander van vandaag: NEC-NAC

Nijmegen ‘nuilt’ even niet meer
NEC verplettert NAC en staat nu al vast als deelnemer UEFA Cup. 

Geen kritischer aan­hang dan de achterban van NEC. Nuilen is hun tweede natuur. Maar nu even niet. De Waalstad staat in vuur en vlam voor de beste ploeg die ooit in het rood, groen-zwart speelde. De extase zal komende zondag tot een climax komen als spelers en staf in het Goffertpark worden ge­huldigd voor het bereiken van de UEFA Cup. Hoewel de ploeg van Mario Been zich formeel pas zon­dagmiddag in Breda kwalificeert, kan het na de 6-0 in de eerste ont­moeting tegen NAC onmogelijk meer misgaan.

De Nijmeegse club maakte gistera­vond al duidelijk dat er maar één club is die aanspraak kan maken op het vierde UEFA Cup-ticket. NEC verkeert al maanden in bla­kende vorm. De laatste nederlaag, thuis tegen Excelsior, dateert van half februari. Sindsdien heeft de ploeg van Mario Been alleen aan de latere kampioen PSV nog een puntendeling moeten toestaan. De overige vijftien duels leverden stuk voor stuk zeges op.

Ook NAC moest er gisteravond aan geloven in het bijna uitver­kochte Gofferstadion. Het werd een vreselijke afstraffing. De num­mer drie van de reguliere competi­tie begon niet eens zo slecht, maar werd desondanks finaal weggebla­zen door de ontketende thuisclub. De beweeglijkheid, het loopvermo­gen en de tomeloze energie die het onvoorstelbaar fitte NEC aan de dag legde, konden de bezoekers alleen ten koste van hoekschop­pen en vrije trappen afremmen. En juist daar ging het gisteravond mis voor NAC. Bij een vrije trap van Youssef El-Akchaoui, in de veertiende minuut, liep Jonas Ols­son slim weg bij verdediger Rob Penders. De Zweed trapte de bal keurig met de wreef in het dak van het doel: 1-0.

Nog voor er een half uur gespeeld was, kon NEC de marge verdubbe­len, ditmaal na een hoekschop. De hoofdrolspelers waren dezelfde; El-Akchaoui zag zijn corner in eer­ste instantie afgeweerd, maar kreeg onmiddellijk een nieuwe kans. Ditmaal stond Olsson moe­derziel alleen in het Bredase doel­gebied: 2-0. Na de hervatting walste NEC de murw gebeukte tegenstander volle­dig plat. De trage NAC- defensie werd keer op keer met razendsnel­le counters opengereten. Het werd een bloedbad, maar wel een massa­cre dat de 11.000 NEC-supporters deed likkebaarden. Brett Holman opende het slachtfeest, hij be­kroonde een lange rush met een boterzacht stiftballetje.

Daarna vond Jeremain Lens het tijd op de schijnwerpers op zich te richten. Eerst ontsnapte hij na goed storend werk van invaller Tim Janssen, vervolgens ontsnapte hij na een passje van Holman, waarbij hij zijn bewaker Tyrone Lo­ran vreselijk voor schut zette. Toen de verdediger even later nog een keer door Lens gedold werd, vond hij het welletje. Hij trok aan de noodrem en kon gaan douchen. El-Akchaoui maakte het dozijn onberispelijk vol: 6-0.

Been: ‘6-0. Wie had dat kunnen dromen’
Brandts feliciteert coach van NEC met bereiken Europees voetbal.

Zo ziet afdruipen er dus uit. Holle ogen in een hoofd dat zwaar naar beneden hangt. Niks zeggen en zo snel mogelijk de kleedkamer in. Op die manier zochten de spelers van NAC gister­avond na de 6- 0 afstraffing tegen NEC de douches op. In de gang naar de tv-ruimte liep hun trainer Ernie Brandts zijn col­lega van NEC, Mario Been, tegen het lijf. Een welgemeende glim­lach en dan die uitgestoken hand. „ Hé Mario, proficiat ouwe pik”, sprak Brandts en sloeg even de arm om de schouders van de Rot­terdammer.

Bij de persconferentie moest de Achterhoeker even slikken voordat hij als trainer van de gasten het praatje voor de verzamelde journa­listen mocht openen. „Waar zal ik beginnen”, zei de coach, die dit sei­zoen genomineerd is voor de Ri­nus Michels Award. „ De eerste twintig minuten begonnen we ontzettend slap. Hoe wij die twee goals weggeven. Echt ongeloof­lijk.” De Achterhoeker keek even de persruimte in. Er viel een korte stilte. Daarna wendde hij zich tot zijn buurman ter rechter zijde.

„Wat kan ik verder zeggen”, sprak hij tot Been. „6-0. Natuur­lijk hebben we zondag nog een thuiswedstrijd. Maar ik denk niet dat ik iets verkeerds zeg als ik NEC nu al feliciteer met het bereiken van Europees voetbal.” Even leek het of de NEC-trainer zich een beetje geneerde voor de situatie. „Wat zal ik vertellen over deze wedstrijd. Dit was een fantas­tische avond. En dat terwijl we ei­genlijk een slordige tweede helft speelden. Alleen maakten we op de juiste momenten onze goals. Ik kan er lang over praten. Doe ik lie­ver niet. Uit respect voor NAC en hun trainer. Ernie Brandts heeft een schitterend seizoen achter de rug. Na 34 wedstrijden als derde eindigen in de eredivisie. Ik zeg eerlijk: dan kun je wat. Om dan aan de finish van de play-offs als prijs een ticket voor de Intertoto in handen gedrukt te krijgen. Dat verdient Brandts niet. En de ploeg ook niet.”

Op bijna verontschuldigende toon zei Been daarna dat zijn ploeg enorm gretig de wedstrijd was in­gegaan. „We wilden zó graag. Mijn ploeg heeft na de winterstop een enorme inspanning geleverd. We stonden zeventiende. Handhaving werd ons doel. En toen gloorde er vanavond Europees voetbal. Die beloning. Die wilde niemand van ons laten glippen. Maar dat het dan 6-0 wordt. 6-0! Daarvan had niemand bij ons vooraf durven dromen.” Een buitenlandse journalist vraagt of die in het Engels wat vragen mag stellen. „Tuurlijk”, zegt Been. „Ik heb net Engels drop op. Dat moet lukken.”

Of hij bang is dat Brett Holman in de zomer verkocht wordt. Been: „Het verschil met september is groot. Brett is nu fit. En dan is hij heel goed. Ik hoop dat hij blijft. Maar vergis je niet. Hij is ook heel duur, hoor.” Aan de bar treurt de trainer nog even dat zijn ploeg er niet twee meer gemaakt heeft. „Hadden we zondag toch met een kleiner busje kunnen afreizen.” Zijn spelers dropen af richting kleedkamer. Ernie Brandts wist dat het gelopen was. „ Ik felici­teer NEC met Europees voetbal”, zei de NAC- trainer na de 6- 0.

Holman zal dit nooit meer vergeten
Australiër krijgt enorme kick van sfeer in kolkend Goffertstadion.

Wat bleef hangen na een historische voetbalavond? Niet die waanzinnige uitslag. Niet die zes doelpunten. Het was de sfeer in het met 11.000 uitzinnige NEC-supporters gevulde Goffertsta­dion, die Brett Holman zijn hele le­ven niet meer zou vergeten.

„Ik ben nu acht jaar profvoetbal­ler”, rekende de Australiër snel voor. „Maar dit heb ik nog nooit meegemaakt. Je kunt medespelers in het veld nog zo proberen op te peppen. Maar dit slaat alles. Dit is anders. Dit is geweldig. Een vol sta­dion dat twee keer drie kwartier aan het zingen is. Juicht. Achter je staat. Dat geeft je zo’n enorme op­pepper. Dan blijf je gaan. Zolang speel ik nog niet bij NEC. Maar vanavond stonden we met elf man op het veld. En zat die twaalfde man op de tribune. Dat gevoel. Ik kan het gewoon niet beschrijven.”

Als het al een wedstrijd was, had Holman die in de vijftigste mi­nuut vakkundig om zeep gehol­pen. Na een combinatie met Bas Sibum stifte de man met de lon­gen van een paard, de bal wonder­schoon over Jelle ten Rouwelaar heen. „Tegen Groningen kreeg ik een zelfde kans. Mislukte de stift om­dat ik die keeper had moeten pas­seren. Nu kwam Ten Rouwelaar een beetje weifelend uit. Ik had geen tijd om na te denken. Moest snel beslissen.” En dan met een vette grijns: „Ik geloof dat’ie er wel aardig in zat.” Daarna, wist Holman, was de wed­strijd voorbij. „Helemaal toen Lo­ran de rode kaart kreeg, wij die penalty. Toen hebben we NAC echt kapot gespeeld.”

Voor het begin van de wedstrijd in de kleedkamer hadden ze het nog tegen elkaar gezegd. Dit NAC zat in dezelfde situatie als Roda  dat ze in de eerste ronde van de play-offs hadden uitgeschakeld. „Roda had net de bekerfinale verlo­ren toen wij ze troffen. Die had­den toch een tikkie gehad. Voor NAC gold hetzelfde. Uitgeschakeld voor de voorronde van de Cham­pions League. Die zaten ook in een dip.” En daarom wisten ze allemaal wat er moest gebeuren. „Gaan. Vanaf het begin,”, zei Holman. „Vroeg scoren. Dan weet je dat je iets los­maakt. In de ploeg. Op de tribune. Alles klopte. Die twee doelpunten van Jonas voor rust. Die derde goal van mij. Ook daardoor werd het een avond om nooit meer te vergeten.”

Zo goed als deze ploeg voetbalt. Je zou een kleedkamer verwachten waarin de spelers na de 6-0 tegen elkaar zeiden: we blijven bij elkaar. We gaan samen Europa in. Hol­man glimlacht. Dat is iets voor een jongensboek. Niets voor een prof­voetballer. „In het begin van dit seizoen ben ik er drie maanden uit geweest met een blessure. Ik heb getwijfeld of het ooit nog goed zou komen. Dan weet je: voetbal gaat zo snel. Je moet je kansen pakken als ze daar zijn. Daarom: als ik een stapje hoger kan. Als er een buitenlandse club komt. Dan zal ik er serieus naar kijken. Maar voorlopig is er nog niets, hoor. Ik heb mijn zaak­waarnemer nog gebeld. Er had zich nog geen club gemeld.”

En, weet Holman, aan het eind van het volgend seizoen is hij ook nog eens transfervrij. Met die sta­tus in het achterhoofd zal NEC ze­ker pogingen gaan ondernemen om het contract van de Australiër open te breken en te verlengen. „ Als ze me willen houden, zal NEC met een mooie verbeterde aanbieding moeten komen. En de club zal moeten laten zien dat er ook volgend seizoen een goed elf­tal staat.” En verder kijkt hij wel wat de toekomst brengt. Maar de­ze avond. Die zat in zijn geheugen gegrift. „ Dit zal ik nooit meer ver­geten”, zei Holman.

LEZERSBRIEVEN

Huldiging

Waarom is het zo stil en laten we ons weer door de gemeente afser­veren? Wanneer NEC UEFA-cup voetbal haalt, moeten we het doen met een huldiging op de Goffert­wei. Niks ergers dan dat toch. Ik kan me de promotie naar de eredi­visie herrinneren die in het (oude) Goffertstadion gevierd werd. Na een uur was het dood. We juich­ten de spelers toe, hingen wat rond en en toen hield het op.
Want er was niks meer te doen.

Het was een trieste feeststemming in 1994 en dat zal nu niet anders zijn. Zelfs niet als je een paar arties­ten op laat treden zal het lang­zaam leeg gaan lopen. Een huldi­ging is een feest met de spelers en daarna met je vrienden verder in het café, oftewel de binnenstad. Daarvoor hebben we toch een cen­trum. We moeten het toch de hele avond kunnen ‘na’-vieren. De stad moet rood-zwart- groen kleuren.

Acties moeten er ondernomen worden om de mensen uit hun huis te trekken en de vreugde te delen. Laat mensen van de suppor­tersverenigingen en de NEC-orga­nisatie door de wijken gaan. Vrij­dag, zaterdag. Laat zien dat NEC leeft. We weten toch hoe de gemiddelde Nijmege­naar is. Wees eens acief zou ik te­gen hen zeggen. Niet typisch op zijn NEC passief afwachten en ho­pen dat er mensen komen. Vaak is er alleen een stukje in De Gelder­lander en daar houdt het bij op.

Laat die burgermeester eens zijn eerste mooie actie maken voor het gewone volk door het in het cen­trum, zoals dat in heel Nederland gebeurt, te laten gebeuren. Dan profiteert de horeca er ook van en hebben we betere artiesten met de Vierdaagse. In deze stad hebben intellectuelen en kunstenaars het altijd voor het zeggen. Maar het gewone volk wordt nu weer eens dwars geze­ten.

Groot volksvermaak is een vies woord in Nijmegen. De Vierdaag­sefeesten word ook altijd dwars ge­zeten. Herinneren we nog Nijme­gen 2000 jaar? Was dat een feest? Of hadden we alleen maar zoge­naamde linkse cultuur. Met een miljoenenfeest voor de gemeente­lijke edelen met hun Romeinse kostuums die wij als burger heb­ben betaald. We hadden nota be­ne op de Keizer Karelplein een groot concert ter afsluiting van het zogenaamde feestjaar. Nee, niet van de gemeente, maar gekregen van Frans Hendriks omdat hij zich het hele jaar geërgerd had aan de kijk van onze gemeenteraadsle­den, wat zij onder feest verstaan.

Dus ik vraag aan u burgemeester…. behartig de belangen van de NEC- supporters, sympatisanten en Nijmegenaren. NEC onder­neem iets en zoek de media op, zoek de horeca op, laat de stad ver­sieren in rood zwart groen (Net zo­als het ook rose is op de potten­en flikkerdag, dat kan toch ook) Het is nog maar kort dag NIJME­GEN MOET TROTS ZIJN OP NEC NEC laat je niet zo makkelijk afwij­zen omdat er het dag van het le­venslied is waar 1000 man op afko­men die avond. Dat festival heeft ook zo hun eigen vaste aanhang. Daar zal het niet minder druk wor­den als NEC feest gaat vieren. En als ze dat wel denken, dan bete­kent dat het dan net zo goed rustig zal worden als het op de goffert­wei is.

Dhr. Wolf
Nijmegen

Duitse en Belgische profclubs komen naar het jeugdtoernooi van NEC
De D-pupillen van NEC krijgen morgen internatio­naal bezoek. De amateurtak van de Nijmeegse club houdt een inter­nationaal D-jeugdtoernooi. Twee teams van NEC, eentje van de amateurtak en een van de Voet­balschool, verdedigen de eer van de Nijmegenaren. Verder komen er met Haarlem, AZ, Omniworld en Helmond Sport vier Nederland­se ploegen en uit het buitenland komen Alemannia Aachen, Armi­nia Bielefeld ( beide Duitsland), Zulte-Waregem en Sint-Truiden ( beide België). Over een week is de beurt aan Heumen. Op sportpark De Top­penberg is op zaterdag 24 en zon­dag 25 mei het 27ste internationale jeugdvoetbaltoernooi van de club. In alle leeftijdscategorieën, van F-pupillen tot en met A-jeugd, wordt er gevoetbald. Van de 32 verenigingen die in Heu­men meestrijden komen er 13 uit het buitenland: zes uit Engeland, zes uit Duitsland en het Ierse Shel­bourne FC uit Dublin. De negentien Nederlandse clubs komen uit heel het land, van Leeuwarden ( FVC) tot Warnsveld (Warnsveldse Boys). Heumen heeft het eigen toernooi in de drie oudste leeftijdsgroepen (A-, B­, C-jeugd) nog nooit gewonnen.