De Gelderlander van vandaag: NEC-PSV

PSV een smakelijk hapje voor NEC
Ploeg van Mario Been laat landskampioen volstrekt kansloos.

Hoe gek het ook klinkt, NEC was zaterdagavond licht favo­riet voor het duel tegen landskam­pioen PSV. De ‘bookies’ beleefden geen gouden dag: de Nijmegena­ren wonnen inderdaad, relatief eenvoudig zelfs, al suggereerde de eindstand (1-0) dat de Eindhovena­ren serieus mee hadden gedaan.  Dat was niet zo. „We zijn van­avond totaal niet aan voetballen toegekomen”, erkende PSV-trainer Huub Stevens. „Dit was niet wat ik me ervan had voorgesteld, het is voor mij de grootste teleurstelling van dit seizoen.”

Voor Mario Been verliep de wed­strijd wel zoals hij gehoopt had. „PSV had een zware wedstrijd op een modderig veld tegen Marseille in de benen. Daarom hadden we afgesproken dat we vanaf minuut één druk zouden zetten op PSV. Met drie aanvallers en Lasse Schö­ne kort daarachter. Ik moet zeg­gen: de eerste dertig minuten zag het er geweldig uit.” Anders dan het verloop was de aanloop naar het duel tegen PSV allesbehalve ideaal geweest. De NEC- trainer kreeg vrijdag van zijn medische staf te horen dat beoogd basisspeler Jhonny van Beukering opnieuw met overgewicht kamp­te. De spits, die ook vorig seizoen een tijdlang te veel kilootjes met zich meesleepte, kreeg een forse boete opgelegd en moet voorlopig met Jong NEC meetrainen. Been: „We gaan hem helpen om weer op gewicht te komen. Maar dat moet voor de winterstop wel in or­de zijn, anders kan Jhon wat mij betreft naar een andere club uitkij­ken.”

Met Tim Janssen in de punt van de aanval zette NEC de tegenstan­der vanaf het eerste fluitsignaal van de jubilerende scheidsrechter Luinge onder druk. De arbiter, die zijn 500e wedstrijd in het betaalde voetbal floot, kon al na elf minu­ten naar het midden wijzen. Bij een corner van Lasse Schöne bood Bas Sibum zich via een slimme loopactie aan bij de eerste paal. De Drent verlengde met het hoofd, bij de tweede paal stond PeterWis­gerhof klaar om af te ronden: 1-0.

In het vervolg van het duel legde NEC de zwakke plekken bij de ti­telverdediger genadeloos bloot. De Nijmegenaren gaven PSV geen kans om van achteruit op te bou­wen. Bovendien werd Ibrahim A­fellay, de beste Eindhovenaar, volle­dig aan banden gelegd door Loren­zo Davids. PSV kwam in negentig minuten tot twee halve kansen. Ba­lazs Dzsudzsak strandde in de 18e minuut na een slippertje van Da­vids op de vuisten van zijn landge­noot Gábor Babos. En kort voor tijd schoot invaller Danko Lazovic wild over na een van de zeldzame goede aanvalspogingen van PSV.

NEC had op dat moment de buit allang binnen moeten hebben. De sterk spelende Rachid Bouaouzan en ook Schöne lieten voor rust goede mogelijkheden liggen. Na de hervatting schoot de Deen op­nieuw rakelings naast, na een mooie steekpass van Sibum. Maar de allergrootste kans was voor Saï­di Ntibazonkiza. Op aangeven van RutgerWorm stond de Burundees ineens oog in oog met doelman Isaksson. De rechterspits van NEC heeft zich dit seizoen stormachtig ontwikkeld, maar afronden is niet zijn sterkste punt. Zijn schot miste het doel op enkele centimeters. Been maalde er niet om. „Ik ben ongelooflijk tevreden. Als je voor dit seizoen had gezegd dat we na tien wedstrijden evenveel punten zouden hebben als PSV, had ik dat niet voor mogelijk gehouden.” Jhonny van Beukering zou zater­dagavond tegen PSV in de basis staan, maar werd van de lijst ge­schrapt toen hij vrijdag opnieuw betrapt werd op overgewicht.

Van Beukering sluit aan bij beloftenteam
Spits moet van Been strijd tegen overgewicht aangaan bij Jong NEC.

Zijn plek in de selectie is hij voorlopig kwijt, maar galgen­humor had Jhon van Beukering nog wel. De verbannen spits haal­de gistermorgen vlak voor het be­gin van de trainingspartij van Jong NEC even zijn schouders op toen hem gevraagd werd waarom hij za­terdagavond niet had teruggebeld. „ Zal ik wel bij McDonalds gezeten hebben”, zei de voetballer die voor de tweede keer in zijn NEC-tijd te zwaar is bevonden.

Veel meer wilde de 25-jarige Arn­hemmer niet kwijt. „Dat lijkt me niet verstandig”, zei Van Beuke­ring die zaterdagmiddag om 13.00 uur gebeld was door Mario Been. De trainer van NEC had hem een dag eerder voor zijn overgewicht een forse boete gegeven, maar zijn spits wel opgenomen in de ba­sisopstelling voor de belangrijke thuiswedstrijd tegen PSV. Na een onrustige nacht draaide Been die beslissing terug en verwijderde zijn spits uit de selectie. „Een pijn­lijke beslissing, maar ik wilde mijn geloofwaardigheid naar de groep toe niet op het spel zetten”, zei Been.

„Maar inhoudelijk ga ik er niet op in. Dat heb ik met mijn zaakwaar­nemer afgesproken. Hij heeft bin­nenkort een gesprek met NEC”, zei de man die de Nijmegenaren in september tegen Dinamo Boeka­rest nog naar de groepsfase van de UEFA Cup had gekopt, maar giste­ren zijn spullen naar de kleedka­mer van de beloftes verhuisde. Hoofdschuddend, want Van Beu­kering vindt eigenlijk dat er een hoop gedoe is over iets waar hij zich niet zo druk over maakt. In de beleving van de voetballer moet het niet gaan over een paar kilo’s meer of minder, maar om de goals die hij maakt. Dat zijn pro­ductie dit seizoen stokt, heeft – vol­gens Van Beukering – minder met zijn fysieke gesteldheid te maken, maar alles met de tactiek van Ma­rio Been. Die kiest vooral in uit­wedstrijden voor lopende mensen en houdt de topscorer van het vo­rig seizoen dan op de bank. En als hij wel speelt, mist de spits – vol­gens eigen zeggen – een medespe­ler in zijn rug.

Van Beukering oogde gisteren ver­bitterd, werkte een plichtmatige training af waar de gretigheid niet vanaf spatte en speelt vanavond op de Eendracht met Jong NEC te­gen Jong FC Utrecht. Op dat po­dium moet hij knokken voor zijn terugkeer, maar het is de vraag of het niet te laat is. Als Mario Been teleurgesteld raakt in een speler, omdat er regels overtreden wor­den, kan de coach genadeloos rea­geren. In zijn drang om van NEC een topclub te maken, stelt Been hoge eisen aan zijn selectie. Wie om welke reden dan ook niet mee kan of wil, valt af.

Dat Van Beukering zelf gebeld had om te informeren hoe laat de trai­ning van Jong NEC begon, noem­de Wim Rip positief. De coach van Jong NEC gelooft dat de aan­valler gedreven genoeg is om te la­ten zien dat hij wel degelijk in de selectie thuishoort. Maar tegen die tijd beschikt Been ook over Col­lins John. De van Fulham gehuur­de spits werkt hard om fit te wor­den. Voor Van Beukering wordt het er niet gemakkelijker op. Jhon van Beukering heeft het ver­bruid bij Mario Been. De trainer van NEC zette zijn spits uit de se­lectie vanwege overgewicht. Gis­teren sloot hij aan bij Jong NEC.

Bliksembezoek Elias aan Goffertstadion
Hoofdsponsor NEC vliegt ‘even’ op en neer vanaf Curaçao.

Op de eretribune van het uitverkochte Goffertstadion ging een – voor bijna alle aanwezi­gen – onbekende man juichend uit zijn dak, toen Peter Wisgerhof NEC zaterdag al na twaalf minu­ten naar de – uiteindelijke – 1- 0 ze­ge op PSV schoot. „ Ik zag de men­sen kijken. Wat is dat voor een vreemde vogel. Ach, maakt niet uit. Ik ben een voetbalfanaat. Dit was top, top, top!”

In de perskamer pakt Gregory Elias het blikje bier dat NEC-direc­teur Jacco Swart hem aanreikt. De directeur van Fundashon Bon In­tenshon ( Stichting Goede Bedoe­ling) en hoofdsponsor van NEC is deze zaterdagmorgen geland op Schiphol en vliegt een paar uur na de wedstrijd tegen de landskam­pioen alweer terug naar Curaçao. „ Geen probleem, joh. Doe ik zo’n veertien keer per jaar. Volgende week donderdag kom ik weer. Voor zaken. Vlieg ik vrijdags weer terug.” Elias plukt eens aan zijn NEC-sjaal. De jetlag moet er toch inhakken, maar de man loopt over van energie.

„ Noem mij alsublieft Mario”, zegt Been als hij door algemeen direc­teur Jacco Swart wordt voorgesteld aan Elias. Die feliciteert de trainer van NEC bijna juichend met de ze­ge op PSV. „Vooral die emotie. Prachtig,” zegt Elias. „Wij zullen er alles aan doen om de naam van Curaçao met trots uit te dragen”, antwoordt Been voordat hij naar achteren loopt waar de persconfe­rentie op punt staat van beginnen. Elias trekt de veel langere Swart aan de mouw naar beneden om hem iets in het hoor te kunnen fluisteren. „Bindt hem langer vast, anders is hij weg”, krijgt de alge­meen directeur een gratis advies. Over de trainer van PSV is Elias minder enthousiast. „ Dit is zo slecht”, foetert hij als Huub Ste­vens zijn spelers enigszins afvalt door te stellen dat híj niet in het veld heeft gestaan. Na tien minu­ten kan hij er niet meer tegen. „ Schandalig die Stevens. Kunnen we weg. Naar mijn kinderen, bij­voorbeeld?”

Elias doelt op de drie grootste voet­baltalenten van de Antillen die ­in het kader van het samenwer­kingsverband tussen zijn stichting, de Antiliaanse voetbalbond en NEC – naar de voetbalschool in De Goffert zijn gehaald. De ontmoe­ting in de Brasserie is van een Ca­raïbische hartelijkheid. Elias stapt gelijk over op het Papiaments. De jongens lachen zich kapot. Bij het afscheid worden handen geschud.

„Hopi bon. Hopi bon”, roept Elias voordat hij naar de box van zijn vriend en zakenpartner Marcel Boekhoorn vertrekt. „ Dat betekent ‘erg goed’. Het gaat ze erg goed. Vind ik het belangrijkste. Het gaat om de jongens. Om hun vorming. Dat ze hier een kans krijgen. Ik er­vaar de toewijding van NEC op dit vlak als fantastisch.” In het kroegje bovenin het stadion hangen ze met de benen buiten. De bierkraan staat open. Een volks­zanger galmt ‘Het kleine café’ door de ruimte. En Elias geniet. Nog één biertje dan. Over een half uur moet hij weg.

Schöne is nog nooit zo fit geweest
Deense middenvelder van NEC vindt dat er een echt team staat. 

Hij gaf eerlijk toe dat het prettig was geweest. Een week zonder Europees voetbal, beker­wedstrijden of een extra competi­tieronde. „Ik moet zeggen, het voelde wel weer een keer lekker”, zei Lasse Schöne. De Deense middenvelder van NEC stond zaterdag tegen PSV op zijn vertrouwde positie. Ook niet verkeerd. „ Al maakt het me niet uit waar de trainer me neerzet. Ik heb het naar mijn zin. Ik speel. De trainingen, de wedstrijden. Het is bij NEC op dit moment van een hoog niveau.”

Dat hij het zonder problemen kan bijsloffen, komt volgens Schöne door zijn goede fysieke gesteld­heid. „Echt, ik heb me nog nooit zo fit gevoeld als nu. Dat geldt voor de hele ploeg. We stralen het uit. Dwingen het af. We zijn in staat om elke tegenstander onder druk te zetten. Dat geeft ons vleu­gels. Je komt in een winning mood. En dan zul je ook zien dat bijna alle ballen goed vallen.”

Wie een dergelijke flow beleeft, mag ook hopen op een resultaat te­gen Tottenham Hotspur. De Engel­sen komen op 27 november naar De Goffert. Voor NEC wordt dat de tweede ontmoeting in de groepsfase van de UEFA Cup. „ Dat wordt weer een pittige week, maar als je het veld in gaat met het idee: liever niet tegen Tottenham, kun je er net zo goed niet aan begin­nen. Maar wij hebben juist het ge­voel dat we iedereen kunnen ver­slaan. Omdat we een echt team zijn. Neem deze wedstrijd tegen PSV. Vier keer achter elkaar kam­pioen van Nederland. Maar we ge­ven nauwelijks iets weg. Dat is de basis.”

Natuurlijk scheelde het dat de te­genstander dinsdag nog een pitti­ge Champions League wedstrijd op een zwaar veld in Marseille had gespeeld. Met een schuin oog had Schöne de Eindhovenaren op tele­visie aan het werk gezien. Echt ge­concentreerd had hij niet gekeken. „Ik heb met Mila, mijn dochtertje van tien maanden, gespeeld. Dat was leuker dan een hele wedstrijd van PSV kijken”, gaf de middenvel­der aan dat er soms meer in het le­ven is dan voetbal.

Tik Lazovic blijft voor aanvoerder Wisgerhof zonder gevolgen
Zijn doelpunt dat PSV zaterdagavond de das omdeed was niet zo fraai als de pegel waarmee Peter Wisgerhof op 29 oktober NEC naast FC Groningen bracht, maar belangrijk was ie natuurlijk wel. Gistermorgen bij het uitlopen ge­noot de aanvoerder nog even na. Ook al omdat de aanvaring met Danko Lazovic voor hem zonder gevolgen was gebleven. Wisgerhof had het veld zaterdag moeten rui­men toen de PSV- spits hem in een duel vol op het oog raakte. „Veel pijn deed het niet, maar het leek wel of er onderin een zwarte bal hing. Ik zag gewoon niks meer.”

Dat bleek toen de verdediger na een korte behandeling weer het veld in wilde en prompt Rachid Bouaouzan bijna ondersteboven liep. „ Ik raakte zijn hoofd. Had hem echt niet gezien. Daarna kon ik steeds maar een paar seconden dat oog open houden. Ik was bang dat ik ballen verkeerd ging inschat­ten. Niet lang daarna heb ik me la­ten wisselen. Het risico was me te groot.” Onderweg kreeg hij nog de veront­schuldigingen mee van Lazovic. Die werden geaccepteerd. „Voor mijn gevoel wilde hij mij afhou­den. Het ging niet bewust”, klonk Wisgerhof mild.